การวัดปริมาตรลมรั่วรอบท่อช่วยหายใจเพื่อทำนายการเกิดภาวะอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบนภายหลังถอดท่อช่วยหายใจในผู้ป่วยเด็ก

บทคัดย่อ

ภูมิหลัง: การใส่ท่อช่วยหายใจอาจทำให้เกิดภาวะอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบนภายหลังถอดท่อช่วยหายใจตามมาได้ ซึ่งภาวะดังกล่าว ส่งผลเสียทำให้ผู้ป่วยต้องรับการรักษาในโรงพยาบาลนานขึ้น มีความเสี่ยงต่อการเกิดทุพพลภาพ และการเสียชีวิตเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะในรายที่ต้องใส่ท่อช่วยหายใจกลับเข้าไปใหม่ การวัดปริมาตรลมรั่วรอบท่อช่วยหายใจเป็นวิธีที่ง่ายในการบอกถึงการบวมของทางเดินหายใจส่วนบน วัตถุประสงค์: เพื่อประเมินประสิทธิผลของการวัดปริมาตรลมรั่วรอบท่อช่วยหายใจในการทำนายการเกิดภาวะอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบนภายหลังถอดท่อช่วยหายใจ วิธีการ: ก่อนถอดท่อช่วยหายใจจะมีการวัด tidal volume ในช่วงหายใจออกและ tidal volume ในช่วงหายใจเข้า ในรอบการหายใจเข้าและออก 6 ครั้ง ระหว่างการใช้เครื่องช่วยหายใจแรงดันบวก บันทึกค่าเฉลี่ยของ tidal volume ในช่วงหายใจเข้า และค่าเฉลี่ย tidal volume ในช่วงหายใจออกทั้ง 6 ครั้ง ค่าปริมาตรลมรั่วรอบท่อช่วยหายใจ (leak volume; LV) คือ ผลต่างระหว่างค่าเฉลี่ยของ tidal volume ในช่วงหายใจเข้า และค่าเฉลี่ยของ tidal volume ในช่วงหายใจออก ค่าเปอร์เซ็นต์ของปริมาตรลมรั่วรอบท่อช่วยหายใจ (percent leak volume; PLV) คือ อัตราส่วนระหว่าง LV ต่อค่าเฉลี่ย tidal volume ในช่วงหายใจเข้า นำค่า LV และ PLV มาประเมินทางสถิติ เพื่อหาค่าจุดตัดในการทำนายการเกิดภาวะอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบนภายหลังถอดท่อช่วยหายใจ ผล: ในผู้ป่วย 77 ราย, ผู้ป่วย 59 ราย (50.6%) เกิดภาวะอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบนภายหลังถอดท่อช่วยหายใจ ค่า LV และ PLV มีค่าต่ำกว่าอย่างชัดเจนในผู้ป่วยที่มีภาวะอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบนภายหลังถอดท่อช่วยหายใจ จากการวิเคราะห์ ROC พบว่า จุดตัด LV < 18.34 มิลลิลิตร มีความไว 82.1% และความจำเพาะ 57.9% ในขณะที่จุดตัด PLV < 13.83% มีความไว 79.5% และความจำเพาะ 57.9% จากพื้นที่ใต้กราฟ ROC ของ PLV และ LV ที่ 0.770 (p < .001, 95%Cl: 0.665, 0.874) และ 0.706 (p = .01, 95%Cl: 0.59, 0.821) ตามลำดับ สรุป: ค่าปริมาตรลมรั่วรอบท่อช่วยหายใจและค่าเปอร์เซ็นต์ของปริมาตรลมรั่วรอบท่อช่วยหายใจ อาจนำมาใช้การทำนายการเกิดภาวะอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบนภายหลังถอดท่อช่วยหายใจในผู้ป่วยเด็ก