การพัฒนาระบบเฝ้าระวังและตอบโต้ภาวะฉุกเฉินโรคจากอาหารเป็นสื่อ ในโรงเรียน : ระบบที่พึงประสงค์

ผู้แต่ง

  • เฉลิมพร เทพหัสดิน ณ อยุธยา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
  • สมคิด ปราบภัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

คำสำคัญ:

เฝ้าระวัง, ตอบโต้ภาวะฉุกเฉิน, โรคจากอาหารเป็นสื่อ

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือการสร้างระบบเฝ้าระวังตอบโต้ภาวะฉุกเฉินโรคจากอาหารเป็นสื่อ
ในโรงเรียน ที่เป็นที่พึงประสงค์ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ผู้มีส่วนร่วมในโครงการประกอบด้วย ผู้บริหารโรงเรียน
ครูอนามัยโรงเรียน นักเรียน เจ้าหน้าที่สาธารณสุข และผู้เชี่ยวชาญด้านการควบคุมโรค ดำเนินการวิจัยใช้รูปแบบ
วิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม เก็บข้อมูลด้วยการสนทนากลุ่ม และประเมินผลด้วยแบบสอบถาม วิเคราะห์
ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา และการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย
และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลสรุปได้ว่าระบบการเฝ้าระวังโต้ตอบภาวะฉุกเฉินจากโรคจากอาหารเป็นสื่อ
ที่เป็นที่พึงประสงค์ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย มีองค์ประกอบหลัก 5 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) การกำกับติดตาม
การดำเนินงานโดยให้การจัดตั้งคณะกรรมการเฝ้าระวังและการตอบโต้ภาวะฉุกเฉินโรคจากอาหารเป็นสื่อ
ในโรงเรียน 2) คณะทำงานซึ่งประกอบด้วยครูอนามัยและนักเรียนแกนนำเพื่อเฝ้าระวังและตอบโต้ จากภาวะ
ฉุกเฉินโรคอาหารเป็นสื่อในโรงเรียน 3) ระบบสารสนเทศในการรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์และรายงานผล
การเฝ้าระวังโรคอาหารเป็นสื่อในโรงเรียน และ 4) การสื่อสารความเสี่ยง 5) การดำเนินการควบคุมโรค
และแก้ไขความเสี่ยงต่อการเกิดโรค องค์ประกอบของระบบที่พึงประสงค์นี้มีผลการประเมินคุณภาพอยู่ในระดับสูง

เอกสารอ้างอิง

1. WHO. Global Health Observatory (GHO) Data [Internet]. [cited 2014 December 20] Available
from: www.ho.int/gho/epidemic_diseases/cholera/en.
2. กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. แนวทางสำหรับครู เรื่อง การป้องกันควบคุมโรคอาหารเป็นพิษ
ในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์, 2557.
3. สำนักสุขาภิบาลอาหารและนํ้า กรมอนามัย. รายงานสรุปข้อมูลสถานการณ์โรคติดต่อระบบทางเดินอาหาร
และนํ้าปี 2551-2555 กรณีโรคอุจารระร่วงเฉียบพลัน อาหารเป็นพิษ และอหิวาตกโรค. กรุงเทพ :
2556.
4. สุชาติ สุขเจริญ. รายงานการศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับสุขลักษณะของอาหารและนํ้าในศูนย์เด็กเล็ก. 2551.
เอกสารอัดสำเนา.
5. กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. คู่มือการประเมินโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพ พ.ศ.2556. กรุงเทพมหานคร:
ศูนย์สื่อและสิ่งพิมพ์แก้วเจ้าจอม, 2556.
6. กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. แนวทางสำหรับครู เรื่อง การป้องกันควบคุมโรคอาหารเป็นพิษ
ในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์, 2557.
7. พัฒนโชค โชคสวัสดิ์ และคณะ. รายงานการสอบสวนโรคอาหารเป็นพิษในโรงเรียนเทศบาลตำบลแก้งคร้อ
อำเภอแก้งคร้อ จังหวัดชัยภูมิ. 2557. เอกสารอัดสำเนา.
8. บงกช เชี่ยวชาญยนต์. การพัฒนารูปแบบการเฝ้าระวังโรคติดต่อในศูนย์เด็กเล็ก จังหวัดตรัง. วารสารควบคุมโรค
2553 ; 36 (3) : 170-177.
9. สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข. ความรู้พื้นฐานด้านการเฝ้าระวัง สอบสวน ป้องกันควบคุมโรคสำหรับโรงพยาบาล
ส่งเสริมสุขภาพระดับตำบล. กรุงเทพมหานคร : สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิสซิ่ง, 2555.
10. สมาคมนักระบาดวิทยาภาคสนาม. พื้นฐานระบาดวิทยา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แคนนากราฟฟิค, 2557.

เผยแพร่แล้ว

2018-03-31

รูปแบบการอ้างอิง

เทพหัสดิน ณ อยุธยา เ., & ปราบภัย ส. (2018). การพัฒนาระบบเฝ้าระวังและตอบโต้ภาวะฉุกเฉินโรคจากอาหารเป็นสื่อ ในโรงเรียน : ระบบที่พึงประสงค์. วารสารวิชาการสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 9 จังหวัดนครราชสีมา, 24(1), 5–14. สืบค้น จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/ODPC9/article/view/188627

ฉบับ

ประเภทบทความ

นิพนธ์ต้นฉบับ