ความรู้ พฤติกรรมการจัดการขยะของชุมชน ตำบลป่าไม้งาม อำเภอเมือง จังหวัดหนองบัวลำภู
คำสำคัญ:
การบริหารจัดการ, ชุมชน, ขยะบทคัดย่อ
ขยะเป็นปัญหาสำคัญของประชากรโลกรวมถึงประเทศไทย ซึ่งต้องการกำจัดอย่างถูกวิธี เพื่อสุขภาวะของประชาชน การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความรู้ พฤติกรรม เปรียบเทียบพฤติกรรมเกี่ยวกับการบริหารจัดการขยะของชุมชน ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้กับพฤติกรรมการจัดการขยะของชุมชน และเพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาและแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับการบริหารจัดการขยะของชุมชนตำบลป่าไม้งาม อำเภอเมือง จังหวัดหนองบัวลำภู กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ ประชากรที่เป็นหัวหน้าครัวเรือนในตำบลป่าไม้งาม อำเภอเมือง จังหวัดหนองบัวลำภู จำนวน 301 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาเป็นแบบสอบถามประกอบไปด้วยเนื้อหา 3 ส่วน และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือสถิติพรรณนาได้แก่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติเชิงอนุมานได้แก่ t-test และ F-testและหาค่าสหสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson's product moment correlation coefficient) ระหว่างความรู้กับพฤติกรรมการจัดการขยะของชุมชนตำบลป่าไม้งาม อำเภอเมือง จังหวัดหนองบัวลำภู
ผลการศึกษาพบว่า ระดับความรู้ความเข้าใจเรื่องขยะของประชาชนตำบลป่าไม้งาม อำเภอเมือง จังหวัดหนองบัวลำภู พบว่าผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีระดับความรู้อยู่ในระดับปานกลาง จำนวน 182 คน คิดเป็นร้อยละ 60.26 พฤติกรรมการบริหารจัดการขยะของประชาชนตำบลป่าไม้งาม พบว่าโดยภาพรวมอยู่ใน ระดับปานกลาง (= 3.16, S.D.= 1.27) และแบ่งเป็นรายด้านพบว่าด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือด้านการนำกลับมาใช้ใหม่ มีพฤติกรรมอยู่ในระดับปานกลาง (
= 3.35, S.D.= 1.26) การวิเคราะห์เปรียบเทียบความแตกต่างของพฤติกรรมเกี่ยวกับการบริหารจัดการขยะ โดยจำแนกตาม เพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และรายได้เฉลี่ยต่อเดือน พบว่า โดยภาพรวม ระดับการศึกษา อาชีพหลักของครัวเรือน และรายได้เฉลี่ยต่อเดือนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนด้านเพศและอายุ ไม่มีความแตกต่างกัน
เอกสารอ้างอิง
กรมควบคุมมลพิษ. รายงานสถานการณ์ขยะมูลฝอยชุมชนของประเทศไทย ปี พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ:
กรมควบคุมมลพิษ, 2562.
องค์การบริหารส่วนตำบลป่าไม้งาม อำเภอเมือง จังหวัดหนองบัวลำภู. (2562). สภาพและข้อมูลพื้นฐาน ตำบลป่าไม้งาม.หนองบัวลำภู: องค์การบริหารส่วนตำบลป่าไม้งาม.
กรมควบคุมมลพิษ. “ความรู้ด้านการลด คัดแยก และนำขยะมูลฝอยกลับมาใช้ใหม่.” ขยะมูลฝอยและการ ใช้ประโยชน์. http://www.pcd.go.th/info_serv/waste_3R.htm (สืบค้นเมื่อวันที่ 28 กันยายน 2562).
Taro Yamane(1973 ).Statistics: An Introductory Analysis.3rdEd.New York.Harper and RowPublications
สิตศรรษ์ วงษ์อนันต์และคณะ. (2561). การศึกษาการจัดการขยะมูลฝอยของประชาชนในหมู่ 10
ตำบลขามใหญ่ อ.เมือง จ.อุบลราชธานี. วารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพ วิทยาลัยพยาบาล
บรมราช ชนนีสรรพสิทธิประสงค์. 2(3), 32-47.
ภาณี อุชุปัจ. (2561). ความรู้ พฤติกรรมในการจัดการขยะของประชาชน และคุณภาพการบริการในการ จัดการขยะขององค์การบริหารส่วนตำบลเหล่ายาว อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน. วิทยานิพนธ์ สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสาธารณสุขศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏ เชียงใหม่.
กัลยาณี อุปราสิทธิ. (2558). พฤติกรรมการจัดการขยะมูลฝอยของครัวเรือนในเขตเทศบาลตำบลสันโป่ง อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. วารสารบัณฑิตวิจัย JOURNAL OF GRADUATE RESEARCH. 6(2), 163-171.
ณัฐวดีสุขช่วย. (2558). พฤติกรรมการจัดการขยะมูลฝอยของประชาชนในเขตเทศบาลตําบลบ้านด่าน อําเภออรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว. งานนิพนธ์หลักสูตรรัฐศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการเมือง การปกครองคณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยบูรพา. 2558; 48-53.
เอพร โมฬีและคณะ. (2561). แนวทางการจัดการขยะแบบมีส่วนร่วมของชุมชนตำบลชลคราม
อำเภอดอนสัก จังหวัดสุราษฎร์ธานี. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารวิชาการสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 9 จังหวัดนครราชสีมา ถือว่าเป็น
ลิขสิทธิ์ สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 9 จังหวัดนครราชสีมา
