การกำจัดโรคไข้มาลาเรียในพื้นที่แพร่เชื้อซ้ำตามยุทธศาสตร์หมู่บ้านต้นแบบกำจัดโรคไข้มาลาเรีย
คำสำคัญ:
การพัฒนาการดำเนินงาน, หมู่บ้านต้นแบบกำจัดโรคไข้มาลาเรีย, ปลอดโรคบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาการกำจัดโรคไข้มาลาเรียในพื้นที่แพร่เชื้อซ้ำตามยุทธศาสตร์หมู่บ้านต้นแบบกำจัดโรคไข้มาลาเรียในพื้นที่ตำบลห้วยแย้ อำเภอหนอง บัวระเหว จังหวัดชัยภูมิ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ 1) คณะกรรมการหมู่บ้านต้นแบบกำจัดโรคไข้มาลาเรียจำนวน 35 คน 2) ประชาชนในพื้นที่หมู่ 8 บ้านคลองงูเหลือม จำนวน 54 คน ดำเนินการวิจัย 4 ระยะ ได้แก่ 1. ขั้นวางแผน 2. ขั้นการปฏิบัติ 3. ขั้นการสังเกต 4. ขั้นสะท้อนผล เก็บข้อมูลโดยการสนทนากลุ่ม สังเกต และการสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยสถิติเชิงพรรณนาและวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า การพัฒนาการกำจัดโรคไข้มาลาเรียในพื้นที่แพร่เชื้อซ้ำตามยุทธศาสตร์หมู่บ้านต้นแบบกำจัดโรคไข้มาลาเรีย มี 7 ขั้นตอน ดังนี้ 1. ศึกษาบริบทในด้านการกำจัดโรคไข้มาลาเรีย 2. จัดตั้งคณะกรรมการหมู่บ้านต้นแบบกำจัดโรคไข้มาลาเรีย 3. การถ่ายทอดแนวทางการดำเนินงาน 4. การวิเคราะห์ปัญหาและวางแผนการดำเนินงาน 5. ดำเนินการตามแผนปฏิบัติ 6. นิเทศ ติดตาม สนับสนุนให้คำแนะนำการดำเนินงาน 7. ถอดบทเรียน ส่งผลให้ประชาชนมีความรู้ เรื่อง โรคไข้มาลาเรียในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง (ร้อยละ 66.70) พบว่า การดำเนินงานกำจัดโรคไข้มาลาเรียในพื้นที่กลับมาแพร่เชื้อซ้ำตามยุทธศาสตร์หมู่บ้านต้นแบบกำจัดโรคไข้มาลาเรียของประชาชน ภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง (ร้อยละ73.91) และผลดำเนินการเป็นไปตามแผนการดำเนินงานที่วางไว้ พบว่า แนวทางการกำจัดโรคไข้มาลาเรียในพื้นที่แพร่เชื้อซ้ำตามยุทธศาสตร์หมู่บ้านต้นแบบกำจัดโรคไข้มาลาเรีย สามารถกำจัดโรคไข้มาลาเรียในพื้นที่ที่มีการแพร่เชื้อซ้ำได้
คำสำคัญ: การพัฒนาการดำเนินงาน, หมู่บ้านต้นแบบกำจัดโรคไข้มาลาเรีย, ปลอดโรค
เอกสารอ้างอิง
องค์การสหประชาติประเทศไทย. เป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนของประเทศไทย [ออนไลน์]. 2561 [วันที่ 3
ตุลาคม 2561]. เข้าถึงได้จาก website: http://www.un.or.th/globalgoals/th/the-goals/.
สำนักโรคติดต่อนำโดยแมลง กรมควบคุมโรค. ยุทธศาสตร์กำจัดโรคไข้มาลาเรียประเทศไทย พ.ศ.2560 –
, พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อักษรกราฟิคแอนดีไซน์; 2559 : 13 – 14.
สำนักโรคติดต่อนำโดยแมลง กรมควบคุมโรค. ฐานข้อมูลโรคมาลาเรียออนไลน์ [ออนไลน์]. 2561 [วันที่ 3
ตุลาคม 2561]. เข้าถึงได้จาก http://203.157.41.215/malariaR10/index_newversion.php.
ปราณ สุกุมลนันทน์. การสอบสวนการระบาดโรคไข้มาลาเรียในพื้นที่แพร่เชื้อซ้ำ อำเภอหนองบัวระเหว
จังหวัดชัยภูมิ ปี 2561. 2561. การประชุมวิชาการสาธารณสุขเขตสุขภาพที่ 9 นครชัยบุรินทร์ ครั้งที่ 18 วันที่ 19 - 20 กันยายน 2561.
สุมัทนา กลางคาร และวรพจน์ พรหมสัตยพรต. หลักการวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ, พิมพ์ครั้งที่ 6.
มหาสารคาม : สารคามการพิมพ์ – สารคามเปเปอร์; 2553.
สำนักโรคติดต่อนำโดยแมลง กรมควบคุมโรค. แนวทางการปฏิบัติงานควบคุมโรคไข้มาลาเรียสำหรับ
บุคลากรสาธารณสุข พ.ศ. 2552, พิมพ์ครั้ง 2 . กรุงเทพฯ : บริษัท เรดิเอชั่น จำกัด; 2552 : 18.
บุญมา อุยาสงค์. การพัฒนารูปแบบการดำเนินงานการป้องกันและควบคุมโรคมาลาเรียโดยทีม SRRT ของ
อาสาสมัครในเมืองตุ้มลาน แขวงสาละวันสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วิทยานิพนธ์ปริญญาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม; 2557.
สมหมาย งึมประโคน และคณะ. การพัฒนารูปแบบการดำเนินงานป้องกันโรคมาลาเรียโดยการมีส่วนร่วม
ของชุมชน ตำบลหนองแวง อำเภอละหานทรายจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 จังหวัดนครราชสีมา. 2559; 23(1): 35–45.
Asingizwe, D. et al. Applying citizen science for malaria prevention in Rwanda: An integrated conceptual framework. NJAS - Wageningen Journal of Life Sciences. 2018.
สะใบทอง หาญบุ่งคล้า และคณะ. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการติดเชื้อมาลาเรียที่เป็นโรคประจำถิ่นในจังหวัดราชบุรี ปี พ.ศ. 2558. วารสารควบคุมโรค. 2560; 4: 423–435.
World Health Organization. Indoor Residual Spraying. An Operational Manual for Indoor Residual
Spraying (IRS) for Malaria Transmission Control and Elimination. WHO Press: World Health Organization. 2015.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารวิชาการสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 9 จังหวัดนครราชสีมา ถือว่าเป็น
ลิขสิทธิ์ สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 9 จังหวัดนครราชสีมา
