ความคิดเห็นต่อการเตรียมความพร้อมกรณีเกิดภาวะภัยพิบัติ ในประเทศไทยระหว่างผู้สูงอายุ เปรียบเทียบกับ คนในวัยทำงานที่มาห้องฉุกเฉิน

บทคัดย่อ

บทนำ : กรุงเทพมหานครเป็นเมืองใหญ่ที่มีประชากรที่อาศัยอยู่มากกว่า 10 ล้านคน ในอดีตกรุงเทพมหานครเผชิญภัยพิบัติมากมาย แต่ยังมีการศึกษาเกี่ยวกับการเตรียมความพร้อมรับมือภัยพิบัติจำนวนน้อย

วัตถุประสงค์ : เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นในการเตรียมความพร้อมรับภัยพิบัติ ระหว่างคนในวัยทำงาน (อายุ 15-59 ปี) และผู้สูงอายุ (อายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป)

วิธีการศึกษา : การศึกษาเชิงสำรวจแบบภาคตัดขวาง จัดทำที่ห้องฉุกเฉินของคณะแพทยศาสตร์แห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร กลุ่มวิจัยแบ่งเป็นสองกลุ่ม คือ กลุ่มวัยทำงาน และกลุ่มผู้สูงอายุ

ผลการศึกษา : ผู้เข้าร่วมการศึกษาทั้งสิ้น 443 คน เป็นกลุ่มวัยทำงาน 200 คน และผู้สูงอายุ 243 คน ค่ามัธยฐานอายุเท่ากับ 40 ปี (พิสัยควอร์ไทล์ 26-51) และ 72 ปี (พิสัยควอร์ไทล์ 67-79) ตามลำดับ กลุ่มวัยทำงานมีระดับการศึกษา รายได้ อัตราการว่างงาน ที่ดีกว่ากลุ่มผู้สูงอายุ (p<0.01) กลุ่มผู้สูงอายุมีปัญหาในการเคลื่อนที่มากกว่าวัยทำงาน (ค่านัยสำคัญทางสถิติ ( P<0.01) ทั้งสองกลุ่มมีผู้ที่เคยเป็นผู้ประสบภัยน้ำท่วมใหญ่ ปี พ.ศ.2554 เท่ากัน (ร้อยละ 54.5 และ ร้อยละ 56.8, p = 0.629) กลุ่มผู้สูงอายุคิดว่าตนมีการเตรียมการรับมือภัยพิบัติอย่างเพียงพอซึ่งมีอัตราสูงกว่ากลุ่มวัยทำงาน (p<0.01) ขณะที่ด้านการเตรียมความพร้อมจริง ไม่แกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ด้านการสื่อสารพบว่ากลุ่มวัยทำงานมีความสามารถในการติดต่อขอความช่วยเหลือมากกว่ากลุ่มผู้สูงอายุอย่างมีนัยสำคัญ ในด้านชุมชนพบว่ามีการเตรียมตัวน้อยเท่ากันในทั้งสองกลุ่ม ทั้งสองกลุ่มสามารถร้องขอความช่วยเหลือจากคนในครอบครัวได้ทันทีเท่ากันทั้งสองกลุ่ม

สรุปผลการศึกษา : ผู้สูงอายุส่วนใหญ่คิดว่ามีความรู้ในการเตรียมพร้อมรับมือต่อภัยพิบัติมากกว่ากลุ่มวัยทำงานอย่างไรก็ตามพบว่าการเตรียมความพร้อมจริงนั้นไม่แตกต่างกันในทั้งสองกลุ่ม การศึกษาในอนาคตควรมุ่งไปที่การเพิ่มการเตรียมความพร้อมรับมือภัยพิบัติที่ดีขึ้น