Correlation between 7P’s Marketing Mix and Historical Tourism Promotion of Chan Palace in Phitsanulok Province

Main Article Content

Chanchanit Ketnoi
Somruthai Soontayatron

Abstract

The purposeof this research was tostudythecorrelation between7P’s marketing mix and historical tourism promotion of Chan Palace, Phitsanulok province. The samples were 400 Thai tourists who travelled to Chan Palace,Phitsanulok province.This research adopted questionnaires inorder to study the correlation between correlation between 7p’s marketing mix and historical tourism promotion of Chan Palace in Phisanulok Province, as a main method for the data collection with IOC of 0.83 and coefficient alpha equal of 0.91. This study alsoapplied statistical data analyses withfrequency, percentage, meanand standard deviation. The data analysis of this research was also to test the Pearson product-moment correlation coefficient for evaluate relationship between variables.
Results werefound that,Thai touristshaveattitudetowards7P’smarketingmix,overall, in high level (4.05). When considering in each item, Thai tourists had the highest level of attitude towards product, physical evidence and process, as well as high level of attitude towards people, place, price and promotion of 7P’s marketing mix. Furthermore, Thai tourists had overall high level of attitude towards historical tourism promotion of Chan Palace, Phitsanulok province (4.04). 7P’s marketing mix correlate with historical tourism promotion of Chan Palace, Phitsanulok province in high level with statistical significance at 0.00.

Article Details

How to Cite
Ketnoi, C. ., & Soontayatron, S. . (2018). Correlation between 7P’s Marketing Mix and Historical Tourism Promotion of Chan Palace in Phitsanulok Province. Academic Journal of Thailand National Sports University, 10(2), 17–28. Retrieved from https://he02.tci-thaijo.org/index.php/TNSUJournal/article/view/248560
Section
Research Articles

References

กฤษดาขุ่ยอาภัย. (2552).การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม:กรณีศึกษาบ้านลวงเหนือ ตำบลลวงเหนือ อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตสาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมือง: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

ธนกร สุวุฒิกุล. (2552). ความพร้อมและศักยภาพขององค์การบริหารส่วนจังหวัดระนองในการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตสาขาการปกครองท้องถิ่น วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา.(2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: เพรส แอนด์ดีไซน์.

พิมพาพร งามศรีวิเศษ (2555). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดบริการที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวสวนสัตว์ดุสิตและสวนสัตว์ซาฟารีเวิลด์ของนักท่องเที่ยว. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการตลาด : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

พงษ์พันธุ์ พุทธิวิศิษฎ์ (2552). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา: คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิริเพ็ญ ดาบเพชร(2557). การเลือกสถานที่ท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวครั้งแรกและนักท่องเที่ยวซ้ำ. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร. 9(2), 39 – 59

วันใหม่ แตงแก้ว(2554). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเมืองเชียงคาน อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวางแผนภาคและเมือง: คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Yamane, Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. New York: Harper and Row Publication.