Confirmatory Factor Analysis of Effective Fitness Centers in Bangkok Metropolitan Region
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The major objective of this research was to analyze effective fitness center managerial factors in Bangkok metropolitan region based on Competing Value Approach (CVA) theory. Samples were 660 members in 37 branches of effective fitness centers. Instrument was questionnaire developed from Chankuna (2013) and Shilbury & Moore (2006). Statistics used was confirmatory factor analysis with fix factor method by Mplus software. The results were found that a factor model of effective fitness center in Bangkok metropolitan region was moderate fit (CFI = 0.860). Standardized factor loading of 8 factors were Marketing Strategy (0.972) Consumer Behavior (0.897) Human Resource Management (0.895) Consumer Relation (0.881) Service and Product (0.871) Organization Development (0.847) Career Path (0.837) and Planning and Organizing (0.820). Standard of trainer was high importance for effective fitness centers management
Article Details
The published article is a copyright of the Academic Journal of Thailand National Sports University. The passage appeared in each article in this academic journal is a perspective of each author which is not related to the journal. Each author is required to be responsible for all components of his/her own article. If there are any mistakes, each author must be responsible for those mistakes on his/her own.
References
กระทรวงท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). แผนพัฒนาการกีฬาแห่งชาติ ฉบับที่ 6 (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพฯ : นิวไทยมิตรการพิมพ์.
เกียรติรัตน์ วารินศิริรักษ์ และสุวัลลี แก้วโลก. (2556). การตลาดของศูนย์ออกกำลังกาย (ฟิตเนสเซ็นเตอร์) ในประเทศไทย. วารสารสมาคมการจัดการกีฬาแห่งประเทศไทย, 3(2), 31-39.
จิราภา พึ่งบางกรวย. (2550 ก). ส่วนประสมตลาดที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจใช้บริการฟิตเนสเซ็นเตอร์ ในกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
จิราภา พึ่งบางกรวย. (2550 ข). กลยุทธ์การตลาดของฟิตเนสเซ็นเตอร์ในประเทศไทย. วารสารศรีปทุมปริทัศน์, 7(2), 26-37.
ดิฏฐชัย จันทร์คุณา. (2556). การนำรูปแบบการสร้างคุณค่าความสามารถในการแข่งขันมาใช้เพื่อพัฒนาประสิทธิผลองค์กรกีฬาในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาการจัดการการกีฬา, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
ดิฏฐชัย จันทร์คุณา. (2560 ก). การจัดการเพื่อประสิทธิผลองค์กรกีฬา (Management for Sport Organizational Effectiveness). กรุงเทพฯ : อัดสำเนา.
ดิฏฐชัย จันทร์คุณา. (2560 ข). แผนการบริหารจัดการธุรกิจ (Business Management Plan) PeakPoint Gym. กรุงเทพฯ : อัดสำเนา.
นคพรรณ สุวรรณหงษ์. (2551). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกใช้ฟิตเนสเซ็นเตอร์ ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บดินทร์ เจริญประดับกุล และ ภักดี มานะหิรัญเวท. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการเลือกใช้บริการของลูกค้าในเขตกรุงเทพฯ กรณีศึกษาผู้ใช้บริการสถานออกกำลังกาย ฟิตเนส เฟิรส์ท. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรังสิต.
วิตะ บุษดี และอัคร อัครจิรายุ. (2556). การตลาดฟิตเนสกับกิจกรรมลดความอ้วน. วารสารสมาคมการจัดการกีฬาแห่งประเทศไทย, 3(2), 1-9.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560 ก). แผนยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ.2560-2579). กรุงเทพฯ : บริษัท สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560 ข). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพฯ : บริษัท สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด.
Athanasopoulou, P., Oikonomou, K., Douvis, J., Kriemadis, A. & Alexopoulos, P. (2011). Analysing Consumer Behavior in Fitness Centers. Proceedings of the 19th Conference of the European Association for Sport Management, Madrid, Spain, 7th-10th September 2011, p.122-124.
Bangkokbiznews. (2559). เทรนด์เฮลธ์ตี้หนุนฟิตเนสบูม. สืบค้นเมื่อ 20 ตุลาคม 2559, จาก http://www.bangkokbiznews.com/news/detail/734269.
Marketeer. (2559). Fitness Club เกมร้อนระอุที่มาพร้อมกระแสสุขภาพของคนไทย. สืบค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2559, จาก http://marketeer.co.th/archives/60264.
Muthén, B. (1989). Factor Structure in Groups Selected on Observed Scores. British Journal of Mathematical and Statistical Psychology, 42(3), 81-90.
Omer Celik. (2016). Relationship between Service Marketing Mix and Customer Satisfaction in Commercial Fitness Centers in Bangkok Metropolis. Bangkok : Master Thesis of Science in Sports Science, Faculty of Sports Science, Chulalongkorn University.
Papadimitriou, D. & Taylor, R. (2000). Organizational Effectiveness of Hellenic National Sports Organizations: A Multiple Constituency Approach. Sport Management Review, 3(2), 23-46.
Positionmag. (2559). 7 เหตุผลที่ทำให้ธุรกิจออกกำลังกายมีโอกาสมหาศาล. สืบค้นเมื่อ 20 ธันวาคม 2559, จาก http://www.positionmag.com/1101434.
Positionmag. (2560). ตลาดฟิตเนส มูลค่าหมื่นล้านบูมจัด แบรนด์นอก-แบรนด์ไทย เร่งเปิดสาขา. สืบค้นเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2560, จาก http://positioningmag.com/1101261.
Quinn, R. E. & Rohrbaugh, J. (1981). A Competing Values Approach to Organizational Effectiveness. Public Productivity Review, 5(2), 122-140.
Quinn, R. E. & Rohrbaugh, J. (1983). A Spatial Model of Effectiveness Criteria: Towards A Competing Values Approach to Organizational Analysis. Management Science, 29(5), 363-377.
Shilbury, D. & Moore, K. A. (2006). A Study of Organizational Effectiveness for National Olympic Sporting Organizations. Nonprofit and Voluntary Sector Quarterly, 35(1), 5-38.
Trail, G. & Chelladurai, P. (2000). Perceptions of Goals and Processes on Intercollegiate Athletics: A Case Study. Journal of Sport Management, 2(3), 154-178.
Wolfe, R. & Putler, D. (2002). How Tight are the Ties that Bind Stakeholder Groups?. Organization Science, 13(2), 64-80.
Yente Yu, ณัฐวัฒน์ ดนัยดุษฎีกุล, กำพล โรจน์จรัสไพศาล. (2554). แผนธุรกิจ S-Fitness Center. กรุงเทพฯ : วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Yildiz, S. M. (2011). An Importance-Performance Analysis of Fitness Center Service Quality: Empirical Results from Fitness Centers in Turkey. African Journal of Business Management, 5(16), 7031-7041.