A Study Injuries of Aerobic Dancers in Chiangmai Municipality
Main Article Content
Abstract
This research was intended to investigate the Aerobic Dancers Injuries in Chiangmai Municipality. The 197 purposively samples were injuried aerobic dancers. The research instrument was questionnaire constructed by the researcher, consisted of status of aerobic dancers, figures and levels and position of injuries, kinds of injuries, causes of injuries, first aid and rehabilitation carried out. Data were analyzed in to frequency and percentage.
The results were found as follows:
Most of injuries at body were shoulders (26.39%), low back (16.75%) and upper back (10.15%). The injuries at upper and lower extremity were at knees (31.97%), ankle (20.30%), foot palm (15.73%). The injuries at muscles were cramps (25.38%), sprain (17.76%). The injuries at skin were blister (16.75%), callous (15.22%). The injuries were not acute (73.60%).
Causes of injuries were from hard and no flexible surface (42.63%) not properly and suitably shoes (34.01%), bumping to others (10.65%) but from aerobic dancer themselves in the aspect of physical were lacking of movement technique (22.33%), less of warming-up (20.30%), and in the aspect of mental were lacking of concentration (18.78%), stress (15.22%), anxiety (13.19%).
The method of first aid in 24 hour after injuried were resting (35.02%), using ice (23.35%), compression (19.28%). The method of first aid in 24-48 hours were massage (28.93%), reducing ache by medicine (21.31%), going to hospital (19.79%).
The rehabilitations were threated by the aerobic dancers themselves (31.47%), doctors (25.88%), alternative medicine (20.30%). The durations of rehabilitation were less than 1 week (36.04%), 1-2 weeks (16.24%), and 3-4 weeks (12.69%) respectively.
Article Details
The published article is a copyright of the Academic Journal of Thailand National Sports University. The passage appeared in each article in this academic journal is a perspective of each author which is not related to the journal. Each author is required to be responsible for all components of his/her own article. If there are any mistakes, each author must be responsible for those mistakes on his/her own.
References
กรุณา เณรพงษ์. (2543). การบาดเจ็บในนักกีฬาเซปักตะกร้อทีมชาติไทย. วิทยานิพนธ์ วท.ม. (กายภาพบําบัด) กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
จรวย ธรณินทร์. (2519). กายวิภาคและสรีรวิทยาการออกกําลังกาย, กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
จรวย ธรณินทร์ และวิชิต คนึงสุขเกษม. (2530). แอโรบิกดานซ์เพื่อสุขภาพ. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจํากัด พิมพ์อักษร.
จิราวัฒน์ ปลัดบาง. (2540). แอโรบิค, อุดรธานี: วิทยาลัยพลศึกษาจังหวัดอุดรธานี กรมพลศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
ชาญกิจ คําพวง. (2550). การบาดเจ็บของผู้นําเต้นแอโรบิก ในกรุงเทพมหานคร ปี พ.ศ. 2549. กรุงเทพฯ: ภาควิชาพลศึกษา คณะพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชาญชัย โพธิ์คลัง. (2533). หลักพื้นฐานวิทยาศาสตร์การกีฬา. กรุงเทพฯ: อินเดียสโตร์.
ชาญณรงค์ สุหงษา. (2538), การศึกษาการบาดเจ็บของนักกีฬาฟุตบอลนักเรียน อายุไม่เกิน 14 ปี ของกรมพลศึกษา พุทธศักราช 2536. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม (พลศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชิดพงษ์ ไชยวสุ และคณะ. (2528). แอโรบิคด้านซ์กายบริหารเพื่อสุขภาพ. นนทบุรี.
เทเวศร์ พิริยะพฤนท์. (2545). การวิจัยทางพลศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาพลศึกษา คณะพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนรินทรวิโรฒ.
ธงชัย เจริญทรัพย์มณี. (2547). เอกสารคําสอนวิชา พล 412 หลักวิทยาศาสตร์การฝึกกีฬา, กรุงเทพฯ ภาควิชาพลศึกษา คณะพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ธาวุฒิ ปลื้มสําราญ. (2544). เวชศาสตร์การกีฬา, กรุงเทพฯ: ภาควิชาพลศึกษา คณะพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ประสิทธิ์ กองเกตุใหญ่. (2536). บาดเจ็บการกีฬา, กรุงเทพฯ: หน่วยกีฬาเวชศาสตร์ สาขาเวชศาสตร์ แรงงาน และการกีฬา คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล.
มงคล แว่นไธสง. (2546). การออกกําลังกายแบบแอโรบิกดานซ์, กรุงเทพฯ: แม็ค.
มยุณา ช่างภิญโญ. (2543). การป้องกันการบาดเจ็บทางการกีฬา, กรุงเทพฯ: หน่วยศึกษานิเทศ สํานักพัฒนาการพลศึกษา สุขภาพ และนันทนาการ กรมพลศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
วีระชัย โควสุวรรณ. (2537). การป้องกันการบาดเจ็บทางกีฬา, ขอนแก่น: ภาควิชาออร์โธปิดิกส์ คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น เอกสารประกอบการบรรยาย.
สุกัญญา พานิชเจริญนาม. (2545). แอโรบิกด้านซ์ คู่มือสําหรับครูฝึก. กรุงเทพฯ: ภาควิชาพลศึกษา คณะพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุขพัชรา ซิ้มเจริญ. (2546). แอโรบิกด๊านซ์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ประสานมิตร (ปสม) จำกัด.
อนุรักษ์ บุหลาด. (2547). แรงจูงใจในการเลือกแอโรบิกของผู้ใช้บริการในสถานบริหารร่างกายในเขตกรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (วิทยาศาสตร์การกีฬา) กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อุมาภรณ์ คงอุไร. (2543). การบาดเจ็บทางกีฬา. กรุงเทพฯ: ดวงกมล.
Du Toit V and Smith R. (2001 , November-December). Survey of the Effect of Aerobic Dance on the Lower Extremity in Aerobic Instructors, Journal of the American Pediatri Medical Association. 91(10): 528-32.
Garrick JG, Gillien DM and Whiteside P. (1986, January-February). The Epidemiology of Aerobic Dance Injuries, The American Journal of Sports Medicine. 14(1): 67-72.
Gilchrist J, Jones BH, Sleet DA, Kimsey CD. (2000, March). Exercise-Related Injuries Among Woman: Strategies for Prevention from Civilian and Military Studies. MMWR. Recommendations and Reports : Morbidity and Mortality Weekly Report. Recommendations and Report / Centers for Disdase Control. 31; 49(RR-2): 15-33.
Janis LR. (1990, August). Aerobic Dance Survey. A Study of High - Impact Versus Low-impact Injuries, Journal of the American Pediatric Medical Association. 80(8): 419-23.
Kreckel V, Eysel P, Konig DP. (2004, September). Injuries and Muscle Tightness in Soccer, The American Journal of sports Medicine. 18(3) : 142-7.
Paluska SA. (2005, May). An Overview of Hip Injuries in Running. Sport Medicine. 35(11), 991-1014.
Rothenberger LA, Chang Ji and Cable TA. (1988, July-August). Prevalence and Types of Injuries in Aerobic Dance, The American Journal of Sports Medicine. 16(4), 239-249.
Safran Marc R. Anthony, V. Seader and William E. Garrett, Jr. (1989, October). Warm-up and Muscular Injury Prevention : An Update, Sports Medicine. 8(4): 239-249.
Schmid-Olsem, Soren and Others. (1991, May-June). injuries Among Young Soccer Players, The American Journal of Sports Medicine. 19(3): 273-275.