สุขภาพและสุขสมรรถนะในโรงเรียน
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Health is importance factor to promoted learning of students to develop themselves for highest education and making the student to be efficiency human resource for country development. Health related with physical and mental, the factors to represent a good in health physical are physical fitness. Physical fitness divided in to health related fitness and skill related fitness. Health related fitness are the factors to promoted good in health, skill related fitness promoted a complicated motor movement in sports and exercise. Therefore a good in health and physical fitness are importance for students and it specify into National Education Act, Basic Education Core Curriculum and National Health Recommendation. Health and physical education teachers must understand and promoted the students health caring accompany with conditioning in health related fitness directed with learning purposes of learning standards and indicators by classroom and outdoor activities and promoted for understanding in every sectors with student's health and health related fitness promotion benefits.
Article Details
The published article is a copyright of the Academic Journal of Thailand National Sports University. The passage appeared in each article in this academic journal is a perspective of each author which is not related to the journal. Each author is required to be responsible for all components of his/her own article. If there are any mistakes, each author must be responsible for those mistakes on his/her own.
References
กัลยา กิจบุญชู, แนวทางการส่งเสริมการออกกําลังกายในโรงเรียน, กองออกกําลังกายเพื่อสุขภาพกรมอนามัย. กระทรวงสาธารณสุข คณะกรรมการสุขศึกษา. (2542).
สุขบัญญัติแห่งชาติ พ.ศ. 2541. พิมพ์ครั้งที่ 3. กองสุขศึกษา สํานักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข กระทรวงสาธารณสุข. นนทบุรี: โรงพิมพ์กองสุขศึกษา ถาวรินทร รักษ์บํารุง. (2544).
ผลการฝึกออกกําลังกายด้วยความเข้มข้น ระยะเวลาและความบ่อยที่แตกต่างกันต่อสมรรถภาพทางกาย. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยบูรพา นฤพนธ์ วงศ์จตุรภัทร และจิรกรณ์ ศิริประเสริฐ. (2543).
ผลการฝึกหะฐะโยคะที่มีต่อภาวะความเครียดต่อร่างกายและจิตใจ. วารสารศึกษาปริทัศน์, 15(3): 79 -92 กันยายน-ธันวาคม.
ประทุม ม่วงมี. (2527). รากฐานทางสรีรวิทยา. กรุงเทพฯ : สํานักพิมพ์บูรพาสาส์น.
สํานักงานกองทุนสร้างเสริมสุขภาพ (สสส), (2548). แบบทดสอบสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์สําหรับสุขภาพของเด็กไทยอายุ 7-18 ปี, นนทบุรี: โรงพิมพ์ พี เอส พริ้นท์,
สํานักพัฒนาการพลศึกษา สุขภาพและนันทนาการ. (2539), การทดสอบและประเมินผลสมรรถภาพทางกาย. กรมพลศึกษา, โรงพิมพ์การศาสนา. กรมการศาสนา, 2539.
สํานักงานพัฒนาการกีฬาและนันทนาการ. (2551). เกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกายของนักเรียนระดับประถมศึกษาอายุ 7-12 ปี. พิมพ์ครั้งที่ 2. กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สํานักงานพัฒนาการกีฬาและนันทนาการ. (2551). เกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกายของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา 13-18 ปี. พิมพ์ครั้งที่ 2. กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สํานักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลางกลุ่มสาระการ เรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช ๒๕๕๑ สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
Baechel, T.R and Earle, R.W. (2008). Essentials of Strength Training and Conditioning (3 rded). Hong Kong: Human Kinetics.
Swain, D.P.,& Leutholtz, B.C. (2007). A case study approach to the ACSM guidelines (2nd ed). Champaign, IL: Human Kinetics.
WHO. (1986). Ottawa Charter for Health Promotion. Geneva. Wilmore, J.K., Costill, D.L., & Kenney L.W. (2008). Physiology of Sport and Exercise (4th ed). Hong Kong: Human Kinetics.