Tourist's Expectation and Satisfaction Toward Eco-Tourism in Pai District, Mae-Hongson
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Pai district, Mae Hong Son province known as the famous tourism attraction with a beautiful scenery, these strength attract a lot of tourist to experience the nature and Eco-tourism each year. By the way, there were decadence in natural and environment. Therefore Tourism Autority of Thailand had set up the 7 Greens Concept by componant of tourism in each sector as follows: Green Heart, Green Logistics, Green Attraction, Green Community Green Community, Green Activity, Green Service and Green Plus for Eco-tourism.
Purposes The purposes of this research were to study the expectations and sastisfaction of the visitors about eco-tourism in the area of Pai district, Mae Hong Son
ce and to compare the expectations and satisfaction between sex and age of the
tourist.
Methods Four hundred accidentally samples was selected from Thai tourists who
travelled to Pai district, Mae Hong Son province. Survey research as an instrument and questionnaire were used for data collecting. The statistical analysis was analyzed in term of means, standard deviation, t-test and one-way analysis of variance.
The results showed that:
- A study of expectation and satisfaction of tourist toward eco-tourism in Pai district, Mae Hong Son found that expectation of tourist was al a high level but the sastisfaction of tourist was at medium level.
- The comparison of tourist expectation and satisfaction was found significantly different between male and female in green communities at 0.05 level.
- The comparison of tourist expectation and satisfaction was found significantly different between ages in green communities expectation and found the difference in every satisfaction at 0.05 level.
Conclusions Tourists traveling to areas of eco-tourism and Pai, Mae Hong Son province. There were high level of expectations, but the satisfactions level were only medium. Therefore entrepreneur should be managed in accordance with 7 Green concepts for Eco tourism in Pai district Mae-Hongson Province
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The published article is a copyright of the Academic Journal of Thailand National Sports University. The passage appeared in each article in this academic journal is a perspective of each author which is not related to the journal. Each author is required to be responsible for all components of his/her own article. If there are any mistakes, each author must be responsible for those mistakes on his/her own.
References
กรรวี กันเงิน. (2550), ความคาดหวังและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อการพัฒนาสถานที่ท่องเที่ยวในจังหวัดกาญจนบุรี, วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา ภาควิชาพื้นฐานทางการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เกรียงเทพ วีระนันทนาพันธ์. (2546). ความคาดหวังและพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวเยอรมันต่อบริการด้านข้อมูลของมัคคุเทศก์ชาวไทย. ขอนแก่น: คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
กาญจนา แก้วเทพ. (2547). สื่อสารมวลชน: ทฤษฎีและแนวทางการศึกษา, กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์เลิฟ แอนด์ สิฟ.
การท่องเที่ยว,กรม (2553). สถิตินักท่องเที่ยว. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.tourism.go.th/2010/th/statistic/index.php [2553, กรกฎาคม 13]
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2552). การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: กระบวนทัศน์การส่งเสริมและการพัฒนาการท่องเที่ยวยุคใหม่. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา http://www.etatjournal.com/upload/282/69%20Sustainabli tourism new%20paradigm.pdf [2554, กุมภาพันธ์ 21].
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2550). สรุปการดําเนินงานโครงการปฏิญญารักษาสิ่งแวดล้อมเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร. (ม.ป.ท.).
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2550), รายงานประจําปี 2550. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2538). นโยบายและแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ปี พ.ศ. 2538 - 2539. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
คณิต ดวงหัสดี. (2537), สุขภาพจิตกับความพึงพอใจในงานของข้าราชการตํารวจชั้น ประทวนในเขตเมืองและเขตชนบท ของจังหวัดขอนแก่น, วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ซิษณุกร พรภาณุวิชญ์, (2540), ความคาดหวังของประชาชนที่มีต่อบทบาทการจัดการทรัพยากรธรรมชาติในท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตาบล: กรณีศึกษาจังหวัดแพร่, วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาสิ่งแวดล้อม บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
ทิพาพร โพธิ์ศรี. (2550), ศึกษาความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวไทย ในการใช้บริการการท่องเที่ยว แบบเช้าไป-เย็นกลับ ของการรถไฟแห่งประเทศไทย. รายงานการค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา สํานักวิทยาศาสตร์การกีฬา, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิคม จารุมณี. (2544), การท่องเที่ยวและการจัดการอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว, พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: (ม.ป.ท.).
นวลจันทร์ เพิ่มพูนรัตนกุล. (2540), ความคาดหวังของผู้เรียนต่อโครงการยกระดับความรู้พื้นฐานสําหรับคนผู้ใหญ่บ้านและผู้นาท้องถิ่น ในจังหวัดสุพรรณบุรี, วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์วิชาการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
ประเทิน มหาขันธ์. (2521), การศึกษากับการกระทําผิดกฎหมายของเยาวชน. วิทยานิพนธ์ปริญญา ดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ.
ประสาร มาลากุล ณ อยุธยา. (2523), ค่านิยมและความคาดหวังของเยาวชนไทย. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรายตา พรหมเสน, (2552). ความต้องการและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อองค์ประกอบผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว อําเภอวังน้ําเขียว จังหวัดนครราชสีมา, วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรีชา ธรรมา และถาวร เกิดเกียรติพงษ์. (2516), พฤติกรรมของเด็กไทยวัยรุ่นที่ขัดกับสังคม. กรุงเทพฯ: สถาบันระหว่างชาติสําหรับการค้นคว้าเรื่องเด็ก เอกสารวิจัยฉบับที่ 15.
พงศ์ธวัช ศรีจํานอง. (2553). ความคาดหวังและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว ที่มีต่อกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงอาสาสมัคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวางแผนและการจัดการการท่องเที่ยวเพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พัชรี วรกวิน. (2522), จิตวิทยาสังคม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สถานสงเคราะห์หญิงปากเกร็ด.
พัชรา ลาภลือชัย. (2546). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชายไทยต่อการจัดการท่องเที่ยวตลาดน้ําดําเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี และตลาดน้ําท่าคา จังหวัดสมุทรสงคราม, วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ไพบูลย์ เทวรักษ์ และ สิริวรรค์ อัศวกุล. (2527), จิตวิทยา: ศึกษาพฤติกรรมภายนอกและภายใน. กรุงเทพมหานคร: ศรีมงคลการพิมพ์.
ภานุพงศ์ ภัทรเชาว์. (2549), การศึกษาทัศนคติของนักท่องเที่ยวที่มีต่อกิจกรรมนันทนาการ ณ เมืองพัทยา จ. ชลบุรี, วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภิญโญ สาธร. (2541). การบริหารงานบุคคล, กรุงเทพมหานคร: วัฒนาพานิช.
ยศ สันตสมบัติ. (2547). โครงการพัฒนาความรู้และศึกษานโยบายการจัดการทรัพยากรชีวภาพในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ.
ยุทธ ไกยวรรณ์ และ กุสุมา ผลาพรม. (2553). พื้นฐานการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2542). ความพึงพอใจ. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์นานมีบุ๊ค.
ลิขิต กาญจนภรณ์. (2531), จิตวิทยาพื้นฐานพฤติกรรมมนุษย์, นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์.
วรรณา วงษ์วานิช. (2546), ภูมิศาสตร์การท่องเที่ยว, พิมพ์ครั้งที่ 2, กรุงเทพมหานคร:มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิรุฬ พรรณเทวี. (2542). ความพึงพอใจของประชาชนต่อการให้บริการของหน่วยงานกระทรวงมหาดไทยในอําเภอเมือง จังหวัดแม่ฮ่องสอน, วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาส่งเสริมการเกษตร คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วัลลภ ปิยะมโนธรรม. (2536) เทคนิคการรักษาโรคประสาทด้วยตนเอง, พิมพ์ครั้งที่ 4 กรุงเทพมหานคร: บพิธการพิมพ์.
ศรุต ชํานาญธรรม. (2552). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อการท่องเที่ยว สยามพาร์คซิตี้สวนสนุกไทย. รายงานการค้นคว้าอิสระ วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศรัณย์ สิงห์ทน. (2539), ความรู้ ทัศนคติและการมีส่วนร่วมของผู้บริหาร ในการเผยแพร่แนวความคิดเรื่องการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์, วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริพร ตันติพูลวินัย. (2538), การพัฒนาตน พัฒนาคุณภาพงาน. รามาธิบดีพยาบาลสาร.
สงวน สุทธิเลิศอรุณ, จารัส ด้วงสุวรรณ และฐิติพงษ์ ธรรมานุสรณ์. (2522), จิตวิทยาสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี: ชัยศิริการพิมพ์.
ส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม, กรม (2553). โครงการจัดทําฐานข้อมูลส่งเสริมสิ่งแวดล้อมแหล่งท่องเที่ยวและการมีส่วนร่วมของประชาชนพื้นที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน ประจําปีงบประมาณ 2552. กรุงเทพมหานคร: (ม.ป.ท.),
สมลักษณ์ เพชรช่วย. (2540), ความคาดหวังในการเรียนการศึกษาสายสามัญ วิธีเรียนทางไกลของผู้ใช้แรงงานในโรงงานอุตสาหกรรม จังหวัดระยอง, วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สิริวรรณ เอื้อประเสริฐ. (2552). ความคาดหวังและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวจีนที่เดินทางมาท่องเที่ยวประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิทธิ์ ธีรสรณ์. (2552). แนวคิดพื้นฐานทางการวิจัย, กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมบัติ กาญจนกิจ. (2553). การบริหารจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนตามแนวพระราชดําริเศรษฐกิจพอเพียง, วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและสุขภาพ. 11(2) : 1-21.
โสรีซ์ โพธิ์แก้ว (2527), ความสดใสของชีวิต, กรุงเทพฯ : สํานักพิมพ์ สายน้ํา.
Applewhite, C. 1. (1997). Organizational behavior. New York: Prentice-Hall.
Barnard, C. I. (1998). The functions of the executive. Cambridge: Harvard University Press.
Bandura A. (1997). The anatomy of stages of change [Editorial). American Journal of Health Promotion.
Bass, J. (1977) The psychology of rollo may: A study in existential theory and psychotherapy San Francisco.
Bess, B. M. (1997). Does the transactional-transformational leadership paradigm transcend organizational and national boundaries?. United State of America: Psychologist.
Boo E. (1991). Tourism and the Environment: ptfalls and liabilities of eco-tourism development. WTO News 9:2-4.
Buhalis, B. (2000). Marketing the competitive destination of the future. Tourism Management 21: 97-116.
Ceballos-Lascurain H., (1991). Tourism, eco-tourism and protected areas In Kusler, Eco-tourism and Resource Conservation, Vol 1. Eco-tourism and resource conservation project.
Choi, T.Y. and Chu, R. (2001) Determinants of Hotel guests's satiafaction and repeat patronage in the Hongkong Hotel industry. International Journal of Hospitality Management.
Fang, M. (2008). Measuring tourist satisfaction by attribute and motivation: The case of a nature-based resort. [Online]. Available from: http://jvm.sagepub.com/content/14/1/41.abstract [2011, July 10]
Fluker, M.R. and Lindsay W.T. (2000). Need Motivation and Expectations of a Commercial Whitewater Rafting Experiences. Journal of Travel Research 38 (May).
Finn, and Jeremy D. Expectation and Educational Environment. Journal of teacher Education. Vol 42, No.3 (Summer,1972):387-410.
Funk and Wagnalls. (1963). Functional and Conflict theories of Educational Stratification. American Sociological Review. 36 (December).
Good, C. V. (1973). Dictionary of education. 30 ed. New York: McGraw-Hill.
Getzels, J. W., James, M. and Ronall, F. C. (1964). Educational Administration as a Social Process. New York: Harper and Row.
Hurlock, E. B. (1973). Adolescence Development. U.S.A.: Mc Graw hill. fourth edition.
Hornby, A. F. (2000). Advance learner's dictionary. 6' ed. London: Oxford University Press.
Kaiser, C. and Helber L.E. (1978). Tourism planning and development. Boston: CBI Pub.
Katz, E., Blumler, J. G., and Gurevitch, M. (1983). Utilization of mass communications by the individual. London: Sage.
Lewin & Others. (1944). Constructs in Field Theory. Social Science Paperbacks: Indiana University.
Maslow, A. H. (1970). Motivation and personality. New York: Harper & Row Publishers.
McQuail, D. (1994). Mass communication theory: An introduction. 310 ed. London: Sage.
Morse, N. C. (1953). Satisfactions in the white collar Job. New York: Arnopress.
Quirk, R. (1987). Longman dictionary of contemporary English. 2nd ed. London, England, Richard Clay Ltd.
Rothwell, Geoffrey Scott. (2004). The Routes of Bermudian Society: The theming of Bermudian Society as a Tourist Destination. University of Maryland Collage.
Reeeder, William W. (1971). Partial Theory from the 25 Years Research Program on Oirective Factor is Belives and Social Action. New York : Minigraph.
Rowe, Smith and Borien. (2002). Travel and Tourism. Cambridge University Press, Cambridge. United Nations Development Programme.
Russell, B. (1956). Logic and knowledge : Essays.
Schermehorn, J. (1984). Management for Productivity. New York: John Wiley & Sons.
Strauss, G. and Sayless, R. L. (1960). Personal: The human problem of management. New York: Prentice-hall.
The Ecotourism Society. (1991). The Ecotourism Society's Definition. The Ecotourism Society. Newsletter, 1.
Vroom, V. H. (1990). Manage people not personnel: Motivation and performance appraisal. Boston: Harvard Business School Press.
Vroom, V. H. (1964). Work and motivation. New York: John Wiley & Sons.
Western, D. 1993. Defining ecotourism. pp. 7-11. in Within Ecotourism: a guide for planners and managers ed. by K. Lindberg and D. E. Hawkins. The Ecotourism Society: North Bennington, Vermont. The Commonwealth Department of Tourism.
Wolman, B. B. (1973). Dictionary of behavioral science. 1st ed. New York: Van Norstrand.