ศักยภาพการท่องเที่ยวจังหวัดพัทลุง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
งานวิจัย งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ตรวจสอบทรัพยากรการท่องเที่ยวภายในจังหวัดพัทลุง งานวิจัยเล่มนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (qualitative research) ผู้วิจัยได้ศึกษาเอกสาร และการสัมภาษณ์เชิงลึกกับ
ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องจากทุกภาคส่วนได้แก่ภาครัฐ ภาคเอกชน ผู้นำชุมชน และนักวิชาการ ในจังหวัดพัทลุง และ
2) ประเมินศักยภาพการท่องเที่ยว โดยการวิเคราะห์สภาพแวดล้อม SWOT ภายในจังหวัดพัทลุง และสร้าง TOWs Matrix ผลการวิเคราะห์ SWOT Analysis พบว่า จังหวัดพัทลุงมีทรัพยากรการท่องเที่ยวที่โดดเด่น เช่น ทรัพยากรการท่องเที่ยวทางธรรมชาติ ทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม มีเทศกาลประเพณีประจำท้องถิ่น มีความหลากหลายด้านกิจกรรมการท่องเที่ยว และมีการบริการทางการท่องเที่ยว จุดอ่อน พบว่าพื้นที่ท่องเที่ยวบางส่วนทรุดโทรม ขาดแคลนแรงงานที่มีทักษะในการพัฒนาการท่องเที่ยว โอกาสพบว่านโยบายภาครัฐที่ส่งเสริม
ให้จังหวัดพัทลุงเป็นเมืองรอง
พบว่า อุปสรรคทางการท่องเที่ยวปัจจุบันคือ โรคระบาด ภัยพิบัติทางธรรมชาติ และ พืชผลทางการเกษตรส่งผลต่อการท่องเที่ยวภายในจังหวัดพัทลุง ผลการวิเคราะห์ TOWs Matrix ของจังหวัดพัทลุงกลยุทธ์เชิงรุก พบว่าควรมีการพัฒนาการท่องเที่ยวในด้านต่าง ๆ ที่มีความหลากหลายเนื่องจากจังหวัดพัทลุงเป็น
เมืองรองที่มีความหลากหลายของทรัพยากรการท่องเที่ยว กลยุทธ์เชิงแก้ไข ควรมีการวางแผนด้านการตลาดดิจิทัล และบุกตลาดนักท่องเที่ยว Hi end เช่นตลาดจีน อินเดีย กลยุทธ์เชิงป้องกัน ควรให้ความรู้กับคนในท้องถิ่นในการป้องกันการติดต่อ เช่น COVID-19 รวมทั้งสนับสนุนให้ภาครัฐทำงานร่วมกับประชาชนเพื่อเป็นหูเป็นตาในด้านป้องกันภัยก่อการร้าย กลยุทธ์เชิงรับ สร้างความร่วมมือระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน รวมทั้งประชาชนในท้องถิ่น ในการรับมือกับโรคระบาด ให้ความรู้แก่ประชาชนในพื้นที่ในการอนุรักษ์วัฒนธรรมประจำท้องถิ่น
คำสำคัญ: ทรัพยากรการท่องเที่ยว, ศักยภาพการท่องเที่ยว, จังหวัดพัทลุง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
Chairat Juspalo. (2016). The development of tourism potential under the identity and way of local lake basin. Thailand Research Fund.
McMillan, J. H., & Schumacher, S. S. (1997). Research in education: A conceptual introduction. Longman, New York.
Ministry of Tourism and Sports. (2019). Income from tourism in Thailand. Retrieved from https://www.mots.go.th/
Mongkol Chanintorn, Phanthep Marangkul, and Virawan Marangkul. (2017). Guidelines for landscape design of the old town Chai Buri to promote historical tourism that as the identity of Phatthalung province. Rajamangala University of Technology Srivijaya, Nakhon Si Thammarat.
Napat Naksawat. (2019). Strategic integrated and sustainable southern food tourism strategy in Surat Thani Province, Thailand. Bangkok: College of Management Phayao University.
Natthaphong Phanoi et al. (2020). Building a city brand for tourism development in Phatthalung Province. Retrieved from https://www.bangkokbiznews.com/pr/detail/61678
Pakamas Chaiyarat, & Chawalee Na Thalang. (2017). Potentiality of tourism resources Udon Thani province. College of Management Phayao University, Bangkok.
Phatthalung Provincial Tourism and Sports Office. (2018). Phatthalung tourism. Retrieved from https://province.mots.go.th/ewtadmin/ewt/phatthalung/index.php
Piyawan Kongprasert. (2008). The study of integrated ecotourism for planning. The development of tourism standing at Koh Phangnang Huad, Surat Thani. Srinakharinwirot University.
Prachyakorn Chaiyakot. (2015). Tourism potential of Ban Tanyong Luloh community Tanyong Lolo Subdistrict, mueang district, Pattani Province. Hat Yai University, Songkhla.
Thitiporn Kanawong. (2016). Achievement of public relations to promote tourism project "12 forbidden Cities" project of the Tourism Authority of Thailand. Bangkok: Thammasat University.
