การสร้างเกณฑ์การประเมินทักษะการวิ่งระยะสั้นสำหรับนักศึกษา มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตชุมพร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อสร้างเกณฑ์การประเมินทักษะการวิ่งระยะสั้น สำหรับนักศึกษาสถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตชุมพร กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ประกอบด้วย นักศึกษาชั้นปีที่ 1 คณะศึกษาศาสตร์ สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตชุมพร ที่ลงทะเบียนเรียนวิชาพล 031109 ทักษะและการสอนกรีฑา ภาคการศึกษาที่ 2 ปีการศึกษา 2561 ซึ่งได้มาโดยการสุ่มอย่างง่าย (Simple random sampling) จำนวนทั้งสิ้น 30 คน แบ่งเป็นนักศึกษาชาย 15 คน และ นักศึกษาหญิง 15 คนเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ แบบประเมินเกณฑ์การให้คะแนนทักษะการวิ่งระยะสั้น เพื่อใช้ประกอบการหาค่าความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา (content validity) และแบบบันทึกคะแนนเพื่อใช้ประกอบการหาค่าความเชื่อถือได้ (reliability) ของเกณฑ์การประเมินทักษะการวิ่งระยะสั้นที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น สถิติที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ประกอบด้วย ค่าเฉลี่ย (mean) ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (standard deviation) สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson’s Product Moment Correlation Coefficient) การทดสอบค่าที (t-test) สำหรับทดสอบนัยสำคัญของค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน
ผลการวิจัยพบว่า 1) เกณฑ์การประเมินทักษะการวิ่งระยะสั้น จำนวน 5 ทักษะ ได้แก่ ทักษะการตั้งต้น ทักษะการออกตัว ทักษะการวิ่งทางตรง ทักษะการวิ่งทางโค้ง ทักษะการวิ่งผ่านเส้นชัยมีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาเท่ากับ 0.89, 1.00, 0.88, 0.92 และ 0.83 ตามลำดับ อย่างไรก็ตามเมื่อพิจารณาโดยภาพรวม เกณฑ์การประเมินทักษะการวิ่งระยะสั้น มีค่าดัชนีความสอดคล้อง เท่ากับ 0.90 และ 2) เกณฑ์การประเมินทักษะการวิ่งระยะสั้น จำนวน 5 ทักษะ มีค่าความเชื่อถือได้อยู่ในระดับสูงถึงสูงมาก กล่าวคือ ทักษะการตั้งต้นมีค่าความเชื่อถือได้เท่ากับ 0.84 0.77 0.88 0.67 และ0.72 อย่างไรก็ตามเมื่อพิจารณาในภาพรวมเกณฑ์การประเมินทักษะการวิ่งระยะสั้นมีค่าความเชื่อถือได้ เท่ากับ 0.83
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
Boonchom Srisa-ard. (2002). Introduction to Research (7th ed.). Bangkok: Suriwiriyasain.
Boonsong Kosa. (2004). Measurement and Evaluation in Physical Education. Bangkok: Kasetsart University.
Boontham Kritpreedaborisut. (2006). Measurement and Evaluation in Learning and Teaching. Bangkok: B&B Printing.
Department of Academic Affairs. (1994). Physical education teacher hand books PE. 203 PE.
for secondary school level 2 (3rd ed.). Bangkok: Teacher’s Council Publishing.
Institute of Physical Education-Chumphon Campus. (2017). Bachelor of Education Program in Physical Education B.E. 2560 (Five-year program). Chumphon: Faculty of Education.
Luan Saiyot & Angkana Saiyot. (1995). Technique of Learning Measurement. Bangkok: Suriwiriyasain.
Paisan Wangpanit. (2000). Measurement and Evaluation in Higher Education. Bangkok: Ministry of University Affairs.
Pichit Phutchan. (2004). Sports Science. Bangkok: Odian Store.
Poonsak Prathombut. (1989). Anatomy and Physiology. (2nd ed.). Bangkok: Odian Store.
Raja Syed Tengku Sulaiman. (2018). Construction of sport skill test in Kabaddi for Thai elite athletics (Research Report). Krabi: Institute of Physical Education Krabi Campus, Faculty of Education.
Rovilnelly, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test in item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2, 49-60.
Sompit Raweesri. (1999). Higher education criterions construction of swimming skills for Kasetsart University. (Master’s thesis). Kasetsart University, Graduate School.
Theera Kulsawat. (2015). Research instrument quality finding: focus group activity for quantitative research techniques at Faculty of Political Science and Law, Burapha University. Retrieved from http://km.buu.ac.th/article/frontend
