ตัวแปรเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการประกันคุณภาพภายใน สถาบันการพลศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์หลัก 1) เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลกับข้อมูลเชิงประจักษ์ 2) เพื่อศึกษาอิทธิพลของตัวแปรเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการประกันคุณภาพภายในสถาบันการพลศึกษา และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางการนำผลการวิจัยไปใช้พัฒนาประสิทธิผลการประกันคุณภาพภายใน สถาบันการพลศึกษา
กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหาร คณาจารย์ และบุคลากร สถาบันการพลศึกษา จำนวน 604 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งกลุ่ม (Cluster Random Sampling)เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า (Rating Scale) ชนิด 5 ระดับ และการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรม ลิสเรล (LISREL version 8.72 : Student Edition) และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า (1.) โมเดล ตัวแปรเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการประกันคุณภาพภายในสถาบันการพลศึกษามีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์โดยมีค่าไคแสควร์เท่ากับ190.64 ค่า p เท่ากับ 1.00 ซึ่งไม่มี นัยสำคัญทางสถิติดัชนีวัดระดับความสอดคล้อง (GFI) เท่ากับ 0.99 ดัชนีวัดระดับความสอดคล้องที่ปรับแก้แล้ว (AGFI) เท่ากับ .99 ค่ารากของค่าเฉลี่ยกำลังสองของส่วนเหลือในรูปคะแนนมาตรฐาน (SRMR) เท่ากับ .02 ค่ารากของค่าเฉลี่ยกำลังสอง ความคลาดเคลื่อนโดยประมาณ (RMSEA) เท่ากับ .00 แสดงว่า โมเดลที่พัฒนา ขึ้นมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (2.) ผลการศึกษาอิทธิพลของตัวแปรเชิงสาเหตุ พบว่า งบประมาณและสิ่งสนับสนุน ภาวะผู้นำของผู้บริหาร การทำงานเป็นทีม การได้รับการพัฒนาของบุคลากร คุณลักษณะของบุคลากร และวัฒนธรรมองค์กรมีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการประกันคุณภาพภายในสถาบันการพลศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ตามลำดับ โดยมีค่าสัมประสิทธิ์การพยากรณ์ (R2) เท่ากับ 0.48 แสดงว่า ตัวแปรเชิงสาเหตุสามารถอธิบายความแปรปรวนประสิทธิผลการประกันคุณภาพภายในสถาบันการพลศึกษาได้คิดเป็นร้อยละ 48.00 (3.) ผู้บริหารสถาบันการพลศึกษาควรมีการกำกับ ติดตาม ระบบการผลิตบัณฑิตให้มีคุณภาพ การพัฒนาคณาจารย์ การอำนวยความสะดวกด้านงบประมาณ และเทคโนโลยี การสนับสนุนและส่งเสริมด้านการวิจัย การสร้างเครือข่ายทางวิชาการ การทำนุบำรุงศิลปะและวัฒนธรรม การสร้างขวัญและกำลังใจ สร้างวัฒนธรรมองค์กรที่มีความเป็นกัลยาณมิตร สร้างความสามัคคี การร่วมมือในการทำงาน สร้างวัฒนธรรมที่เห็นคุณค่าของการวิจัยและการประกันคุณภาพการศึกษา
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กนกกาญจน์ ศรีสุรินทร์. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการประกันคุณภาพการศึกษาภายในระดับคณะวิชา มหาวิทยาลัยราชธานี. รายงานการประชุมและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 3 ก้าวสู่ทศวรรษที่ 2. 17 มิถุนายน 2559. มหาวิทยาลัยนครราชสีมา.
กิตติชัย วัฒนานิกร. (2550). การประกันคุณภาพการศึกษา : ระบบปัจจุบันและความท้าทายในอนาคต. วารสารการประกันคุณภาพ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 8 (2) : 8-26
จิตต์วิมล คล้ายสุบรรณ. (2557). การพัฒนารูปแบบการประกันคุณภาพภายในที่มีประสิทธิผลสำหรับสถานศึกษาขนาดเล็กจังหวัดสุพรรณบุรี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการวิจัยและประเมินทางการศึกษา, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ถวิลวดี บุรีกูล.(2550). การมีส่วนร่วม แนวคิด ทฤษฎีและกระบวนการ. นนทบุรี, สถาบันพระปกเกล้า.
เทวัน เงาะเศษ. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการดำเนินงานประกันคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดกระบี่. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต, 13 (2) : 276-292.
นุกูล ชูทอง และ ชัชวาล อรวงศ์ศุภทัต. (2559). ประสิทธิผลองค์การ : แนวคิดและทบทวนวรรณกรรมวิจัย. กรุงเทพฯ : ไอดี ออล พรินท์.
ประสงค์ ต่อโชติ. (2556). ปัจจัยเชิงสาเหตุพหุระดับที่ส่งผลต่อการนำผลการประเมินไปใช้. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 35 (2) : 49-59.
พงษ์ศักดิ์ คมแก้ว. (2560). การพัฒนาประสิทธิผลการบริหารจัดการศึกษาของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย. วารสารสุทธิปริทัศน์, 31 (99) : 21-40.
พิทยาภรณ์ มานะจุติ. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลองค์กรของมหาวิทยาลัยราชภัฏ. กรุงเทพฯ : ไอดี ออล พรินท์.
ภารวดี อนันต์นาวี. (2552). หลักการ แนวคิด ทฤษฎีทางการบริหารการศึกษา. ฉบับปรับปรุง. ชลบุรี : มนตรี.
รักเกียรติ หงษ์ทอง. (2557). ประสิทธิผลขององค์กรกับตัวแบบภาวะผู้นำของคณะผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏตะวันตก. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต วิทยาลัยนวัตกรรมและการจัดการ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
สถาบันวิจัยเพื่อพัฒนาประเทศไทย. (2557). รายงานทีดีอาร์ไอ เรื่อง การจัดทำยุทธศาสตร์การ ปฏิรูปการศึกษาขั้นพื้นฐานให้เกิดความรับผิดชอบ. กรุงเทพมหานคร.
สุกัญญา รุ่งทองใบสุรีย์. (2550). การพัฒนาคุณภาพชีวิตและสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 3 กรุงเทพฯ: ไทยรายวัน.
สุภมาศ อังสุโชติ, สมถวิล วิจิตวรรณา, และรัชนีกูล ภิญโญภาณุวัฒน์. (2557). สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์ : เทคนิคการใช้โปรแกรม LISREL. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
สุวิมล ว่องวานิชและคณะ. (2545). การออกแบบระบบการประเมินผลภายใน. สำนักงาน คณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. กรุงเทพมหานคร : ทีวีซี คอมมิวนิเคชั่น.
อมรพรรณ ประจันตวนิชย์. (2550). ปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมในการทำงานและปัจจัยส่วน บุคคลที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมการประกันคุณภาพการศึกษาของบุคลากรมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อมรา พงศาพิชญ์. (2545). “มุมมองเรื่อง ทุนสังคม ทุนวัฒนธรรม และทุนมนุษย์” เอกสารประกอบการเรียน วิชา ประเด็นการพัฒนามนุษย์และสังคม สถาบันวิจัยสังคม : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัญชลี พลอยเพชร์. (2560). ประสิทธิภาพและประสิทธิผลการประกันคุณภาพการศึกษาของ มหาวิทยาลัยนครพนม ปีการศึกษา 2558. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 3 (1) : 71-82.
Chivers, J. (1995) .Them-Building whit Teachers. London: Kogan PageCooke and Lafferty Management. New York: Harper & Brothers.
Dayton, N.A. (2001). Total Quality Management Critical Success Factors, A Comparison: The UK versus USA. Total Quality Management. 12 (13) : 293-298.
Hair, J.F. et al. (2010). Multivariate Data Analysis : A Global Perspective. 7thed. New Jersey : Prentice Hall.
Hoy, Wayne K., and Miskel, Cecil G. (2001). Educational Administration : Theory, Research and Practice. 6 th ed. New York : Random House.
Robin, S.P . (1998). Organization Behavior: Concepts. 8th Edition. Upper Saddle River: prentice-hall.
