Motivation In Handball Playing of Handball Players At Institute of Physical Education Ministry of Tourism and Sports
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบแรงจูงใจในการเล่นกีฬาแฮนด์บอลของนักกีฬาแฮนด์บอลสถาบันการพลศึกษากระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬาซึ่งประชากรคือนักกีฬาแฮนด์บอลที่เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาสถาบันการพลศึกษาแห่งประเทศไทย ครั้งที่41 ณ จังหวัดกระบี่ จำนวน 242 คน เป็นนักกีฬาชาย จำนวน 161 คน นักกีฬาหญิง จำนวน 81 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามแรงจูงใจในการเล่นกีฬาแฮนด์บอลของนักกีฬาแฮนด์บอล สถาบันการพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น มีความเชื่อมั่นของแบบสอบถามทั้งฉบับเท่ากับ .96 แบบสอบถามประกอบด้วย 2 ด้าน คือ(1)แรงจูงใจภายใน (2)แรงจูงใจภายนอกวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การแจกแจงความถี่หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการศึกษาพบว่า แรงจูงใจในการเล่นกีฬาแฮนด์บอลของนักกีฬาแฮนด์บอล สถาบันการพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา มีแรงจูงใจในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.06และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ .52 ด้านแรงจูงใจภายใน มีแรงจูงใจในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยและค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 4.19 และ .45 ด้านแรงจูงใจภายนอก มีแรงจูงใจในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยและค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 3.92 และ .59 การเปรียบเทียบแรงจูงใจระหว่างแรงจูงใจภายในและแรงจูงใจภายนอกในการเล่นกีฬาแฮนด์บอลของนักกีฬาแฮนด์บอล สถาบันการพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา พบว่าไม่แตกต่างกัน การวิจัยครั้งนี้สรุปได้ว่าแรงจูงใจในการเล่นกีฬาแฮนด์บอลของนักกีฬาแฮนด์บอลสถาบันการพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา ซึ่งพบว่าแรงจูงใจเป็นตัวกระตุ้นที่สามารถช่วยในการเข้าร่วมกิจกรรมการเล่นกีฬา มีการปรับปรุงตนเองยอมรับความสามารถที่มีอยู่ของตัวเองและเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมไปในทิศทางที่พึงประสงค์ได้อีกทั้งยังเป็นแนวทางในการพัฒนาให้สำหรับผู้ฝึกสอนกีฬาแฮนด์บอล ที่จะนำไปใช้ในการสร้างกิจกรรมแรงจูงใจกับนักกีฬาแฮนด์บอลในโอกาสต่อไป
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
ธีรวุฒิพรมจมร. (2556). แรงจูงใจในการเล่นฟุตบอล ของนักกีฬาฟุตบอล ที่เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาสาธิตสามัคคี ครั้งที่ 37. ปริญญานิพนธ์กศ.ม. (พลศึกษา) กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ถ่ายเอกสาร.
ประวีณ สุทธิสง่า. (2553). แรงจูงใจในการเล่นกีฬาซอฟท์บอลรุ่นอายุไม่เกิน 18 ปี ในเขตการศึกษา 12 พ.ศ. 2552. ปริญญานิพนธ์กศ.ม. (พลศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พิชิต เมืองนาโพธิ์. (2534). เอกสารประกอบการสอน พล 437 จิตวิทยาการกีฬา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาพลศึกษา คณะพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ภัทรดนัย ประสานตรี. (2556).แรงจูงในการเล่นกีฬาบาสเกตบอล ของนักกีฬาบาสเกตบอล ในการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 40 ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การจัดการเรียนรู้พลศึกษา) กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ถ่ายเอกสาร.
สมบัติ กาญจนกิจ และสมหญิง จันทรุไทย. (2542).จิตวิทยาการกีฬา แนวคิด ทฤษฎีสู่ภาคปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: จุฬากรณ์มหาวิทยาลัย.
สุปราณี ขวัญบุญจันทร์. (2539). เอกสารประกอบการสอนจิตวิทยาการกีฬา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สืบสาย บุญวีรบุตร. (2541). จิตวิทยาการกีฬา. กรุงเทพฯ: ชลบุรีการพิมพ์.
Warrren, L.L. (1987). A Critical Examination of Published Sport Motivation.