การจัดการการท่องเที่ยวภายใต้แนวคิด Low Carbon Destination กรณีศึกษา เกาะหมาก จังหวัดตราด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่อง การศึกษาเรื่องการจัดการการท่องเที่ยวภายใต้แนวคิด Low Carbon Destination กรณีศึกษา เกาะหมาก จังหวัดตราด เป็นการศึกษาเชิงคุณภาพมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการจัดการการท่องเที่ยวภายใต้แนวคิด Low Carbon Destination กรณีศึกษา เกาะหมาก จังหวัดตราด 2) วิเคราะห์ศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยวของเกาะหมาก จังหวัดตราด ดำเนินการวิจัยด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว และใช้การสังเกตอย่างมีส่วนร่วมและการสังเกตอย่างไม่มีส่วนร่วมระหว่างการเข้าร่วมกิจกรรมทางการท่องเที่ยวผลการวิจัยพบว่าการจัดการการท่องเที่ยว ภายใต้แนวคิด Low Carbon Destination ที่เกาะหมาก จังหวัดตราด เป็นรูปแบบการจัดการพื้นที่แหล่งท่องเที่ยวที่ช่วยเพิ่มศักยภาพการจัดการท่องเที่ยวให้เกิดความยั่งยืน เป็นการปลุกจิตสำนึกที่ดีในเรื่องการให้ความสำคัญ และการช่วยกันอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติมากกว่าการมุ่งหาผลประโยชน์ด้านรายได้รวมทั้งการนำเทคโนโลยีที่เป็นประโยชน์และเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมมาใช้ในการจัดการการท่องเที่ยวเพื่อลดการทำลายสิ่งแวดล้อมจากการท่องเที่ยว รวมทั้งการสนับสนุนให้การท่องเที่ยวเป็นเครื่องมือในการอนุรักษ์ทรัพยากรทางธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ตลอดจนการรักษาวิถีชีวิตของชุมชน รวมทั้งยังเปิดโอกาสให้ชุมชนได้มีโอกาสมีส่วนร่วมกับการดำเนินกิจกรรมการท่องเที่ยวทั้งทางตรงและทางอ้อม มีส่วนช่วยพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนในชุมชนให้ดีขึ้น
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่า และพันธุ์พืช. (2558). เกาะหมาก. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์2559, จาก http://park.dnp.go.th/visitor/nationparkshow.php?PTA_CODE=9143
กรมการท่องเที่ยว. (2558). สถิตินักท่องเที่ยวที่ในราชอาณาจักร. กรุงเทพฯ: กรมการท่องเที่ยว.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). แผนพัฒนาการท่องเที่ยว 2558-2560. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
ธนาคารเพื่อการส่งออกและนำเข้าของประเทศไทย. (2558).ธุรกิจบริการ ดาวรุ่ง ขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทย. สืบค้นเมื่อวันที่11 มีนาคม 2560, จาก http://www.exim.go.th/doc/newsCenter/48189.pdf
มัชฌิมาอุดมศิลป์. (2556).แนวทางการการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนของชุมชนคลองโคลนจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิทยบริการ, 24(4), 135–149.
วรรณีพุทธาวุฒิไกร. (2546). ภูมิศาสตร์ประเทศไทย. กรุงเทพฯ: โอ.เอส. พริ้นติ้งเฮ้าส์.
ศรัญยา วรากุลวิทย์. (2558). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เฟื่องฟ้า พริ้นติ้ง.
สุวิมล ติรกานันท์. (2548). สถิติและการวิจัยทางการศึกษาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สำนักงานจังหวัดตราด. (2559). งานข้อมูลสารสนเทศและการสื่อสาร.สืบค้นเมื่อวันที่17 มกราคม 2559, จาก: http://www.trat.go.th/data_gen/locate.html
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. (2559). เกาะหมากสงบงาม จุดพัก (โลก) ร้อนแบบโลว์ คาร์บอน. เข้าถึงได้เมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2559, จาก http://www.dasta.or.th/th/aboutus/item/1593-1593
อระนุช โกศลและโชคชัย สุทธาเวศ. (2556). การจัดการด้านการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. วารสารการเมืองการปกครอง, 4(1), 220-232.
Huang Canand Deng Hongbing. (2011).The model of developing low-carbon tourism in the context of leisure economy. Energy Procedia, 5(2011), 1974-1978.
Wenjing Guo. (2014).Research on the Tourism Management and Development Mode Based on Low-Carbon Concept. Journal of Politics and Law, 7(2), 157-160.
