รูปแบบการจัดการศูนย์ฝึกกีฬาตะกร้อแห่งชาติ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างรูปแบบการจัดการศูนย์ฝึกกีฬาตะกร้อแห่งชาติโดยการ วิเคราะห์สภาพปัจจุบัน และการศึกษาปัจจัยที่มีความสำคัญกับการจัดการเก็บรวบรวมข้อมูลจากการทบทวนวรรณกรรม การสนทนากลุ่ม คณะกรรมการบริหารสมาคมตะกร้อแห่งประเทศไทย จำนวน 11 คน การสัมภาษณ์เชิงลึกผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 13 คน และการสอบถามบุคลากรระดับปฏิบัติการ จำนวน 80 คน โดยทำการคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างและแบบสอบถาม ตรวจสอบคุณภาพของเครื่องมือ โดยการหาความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาด้วยวิธีการหาค่าดัชนีความสอดคล้อง จากผู้เชี่ยวชาญจำนวน 5 คน และใช้สูตรสัมประสิทธิ์แอลฟาหาค ่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถาม มีค่าเท่ากับ 0.94 จากนั้นนำรูปแบบที่สร้างขึ้นไปทำการประชาพิจารณ์จากผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 9 คน เพื่อประเมินความเหมาะสม ความเป็นไปได้และความเป็นประโยชน์ของรูปแบบ ผลการวิจัยพบว่า ปัจจุบันศูนย์ฝึกกีฬาตะกร้อแห่งชาติมีรูปแบบการจัดการตามหลักการตลาดบริการทรัพยากรการจัดการกระบวนการจัดการและการจัดการเครือข่ายแต่ยังไม่สามารถดำเนินการขับเคลื่อนและพัฒนาได้อย่างเต็มศักยภาพ และเมื่อวิเคราะห์ตำแหน่งยุทธศาสตร์ของศูนย์ฝึกกีฬาตะกร้อแห่งชาติพบว่า อยู่ในตำแหน่งยุทธศาสตร์ SO (จุดแข็งและโอกาส) คือ ศูนย์ฝึกมีจุดแข็ง จากปัจจัยภายในและมีโอกาสจากปัจจัยภายนอกศูนย์ฝึก ศูนย์ฝึกสามารถนำผลจากการวิเคราะห์ที่ได้ไปกำหนดทิศทางในการพัฒนาศูนย์ฝึกให้เป็นไปตาม วัตถุประสงค์ที่ได้ตั้งเป้าหมายไว้ซึ่งปัจจัยที่มีความสำคัญกับการจัดการศูนย์ฝึกกีฬาตะกร้อแห่งชาติประกอบด้วยการตลาดบริการทรัพยากรการจัดการกระบวนการจัดการและการจัดการเครือข่ายปัจจัยเหล่านี้จะช่วยส่งเสริมให้ศูนย์ฝึกมีการดำเนินงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ สามารถขับเคลื่อนและพัฒนาศูนย์ฝึกกีฬาตะกร้อแห่งชาติได้อย่างยั่งยืน โดยรูปแบบการจัดการที่มีความเหมาะสมในการพัฒนาศูนย์ฝึกกีฬาตะกร้อแห่งชาติประกอบด้วย 4 ด้าน ดังต่อไปนี้ ด้านการจัดทำแผนยุทธศาสตร์ด้านโครงสร้างการทำงาน ด้านการปฏิบัติงาน และด้านการประเมินผลการดำเนินงาน ข้อค้นพบจากการวิจัยครั้งนี้คณะกรรมการบริหารศูนย์ฝึกกีฬาตะกร้อแห่งชาติสามารถนำไปพิจารณาดำเนินการเพื่อให้เกิดการปฏิบัติอย่างเป็นรูปแบบ และก่อให้เกิดประโยชน์ต่อการพัฒนาวงการกีฬาตะกร้อได้อย่างยั่งยืนต่อไป
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). แผนพัฒนาการกีฬาแห่งชาติ ฉบับที่ 6 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกิจการ โรงพิมพ์องค์กรสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
ธนพฤกษ์ชามะรัตน์. (2554). การสร้างเครือข่ายทางสังคมของนายหน้าแรงงานอีสาน. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสังคมวิทยา, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นิตยาพร สายเสนา. (2550). การบริหารจัดการแบบพึ่งตนเองของสนามกีฬาสมโภชเชียงใหม่ 700 ปี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการทางกีฬา, มหาวิทยาลัยมหิดล.
นิยม ดวงมณี. (2558). แนวทางการบริหารจัดการศูนย์ฝึกกีฬาแห่งชาติลาว. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและการกีฬา, มหาวิทยาลัยบูรพา.
ปณิศา มีจินดา และศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2554). กลยุทธ์การตลาดและการวางแผน. กรุงเทพฯ: บริษัทธรรมสาร.
ปราณีบุญเกลี้ยง. (2555). การบริหารจัดการกีฬาอาชีพของสมาคมวอลเลย์บอลแห่งประเทศไทย. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปวีณาอุทุมภา. (2547). ปัจจัยที่มีผลต่อการใช้บริการศูนย์วิทยาศาสตร์การกีฬา วิทยาลัยพลศึกษา จังหวัดชัยภูมิ. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. สาขาบริหารธุรกิจ,
พิตรพิบูล ไชยเมือง, สังคม ศุภรัตนกุล ประจญ กิ่งมิ่งแฮ และณัฐ อมรภิญโญ. (2558). “รูปแบบการเสริมสร้างเครือข่ายทางสังคมที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพการบริหารจัดการ”. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม 5(1): 44-52.
วีระพงษ์บางท่าไม้. (2557).รูปแบบสถาบันพัฒนาบุคลากรกีฬาแห่งประเทศไทย.วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา, มหาวิทยาลัยบูรพา.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และสมชาย หิรัญกิตติ. (2542). องค์การและการจัดการ. ฉบับปรับปรุงใหม่. กรุงเทพฯ: ธีระฟิลม์และไซเท็กซ์.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์และคณะ. (2555). การบริหารการโฆษณาและการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการ. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
สมาคมตะกร้อแห่งประเทศไทย. (2555).ยุทธศาสตร์ตะกร้อ พ.ศ. 2555-2559.กรุงเทพฯ:สมาคมตะกร้อแห่งประเทศไทย.
สุดใจ วันอุดมเดชาชัย. (2556). การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สามลดา.
สุพิตร สมาหิโต. (2555). อุตสาหกรรมกีฬากับการสร้างมูลค่าเพิ่มของประเทศ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
เสรีพงศ์พิศ. (2548). เครือข่าย: ยุทธวิธีเพื่อประชาคมเข้มข้นชุมชนเข้มแข็ง.กรุงเทพฯ: โครงการมหาวิทยาลัยชีวิตสถาบันการเรียนรู้เพื่อปวงชน
อดุลย์จาตุรงคกุล. (2551). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: โรงพิมพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาตร์.
Best, J.W. 1981. Research in Education. 4th ed. New Jersey: Prentice-Hall.
Belah. G.E. &Belch, M. A., (2012). Advertising and Promotion. 9th ed. Singapore: McGraw-Hill.
Daft, R. and L. Richard. (2006). Management. 8th ed., Thomson Leaning, Inc. Daft, Richard L.
Drucker, P. and F. Peter. (2005). The practice of management. New York: Harper & Row.
Kotler, P. (2006). Marketing Management. 12th ed. Upper Saddle River, New Jersey: Prentice-Hall.
