MOOC: นวัตกรรมการจัดการเรียนการสอนในยุคไทยแลนด์ 4.0
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การเรียนการสอนออนไลน์ในระบบเปิดสำหรับมหาชน (MOOC) เป็นนวัตกรรมการศึกษาที่มีการผสมผสานระหว่างการจัดการเรียนการสอนกับศักยภาพของเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร และระบบเครือข่ายอินเทอร์เน็ต เพื่อนำมาประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์ในกระบวนการจัดการเรียนการสอนในยุคไทยแลนด์ 4.0 และมุ่งแก้ปัญหา พัฒนา และส่งเสริมประสิทธิภาพการจัดการเรียนการสอนให้ดียิ่งขึ้น โดยคุณสมบัติของการจัดการเรียนการสอนแบบ MOOC ถูกออกแบบมาเพื่อให้ผู้เรียนทุกคน ทุกวัย ทุกอาชีพมีโอกาสในการเข้าถึงการเรียนหลักสูตรหนึ่งในรูปแบบออนไลน์ จากระบบที่เปิดให้บริการเรียนฟรี ไม่เสียค่าใช้จ่าย และรองรับผู้เรียนได้จำนวนมาก รวมทั้งสามารถติดต่อสื่อสาร แลกเปลี่ยนความรู้ แสวงหาความรู้ ฯลฯ ร่วมกันได้ด้วยตนเองทุกที่ทุกเวลาตามความต้องการ และความเหมาะสมของบริบทผู้เรียนอย่างต่อเนื่องทั้งในรูปแบบประสานเวลาและไม่ประสานเวลา ซึ่งการจัดการเรียนการสอนแบบ MOOC นั้นผู้เรียนไม่ได้เพียงนั่งอ่าน ดู หรือฟังเนื้อหาเพียงอย่างเดียว แต่ระหว่างการเรียนผ่านสื่อประกอบการเรียนจะมีคำถามแทรกในเนื้อหา ส่งผลให้ผู้เรียนต้องตั้งใจเรียน และมีความกระตือรือร้นอยู่ตลอดเวลา และเมื่อผู้เรียนส่งแบบฝึกหัดระบบจะประมวลผลแล้วปรากฏคะแนน และให้คำแนะนำในข้อที่ตอบผิดทันที เพื่อให้ผู้เรียนทราบถึงความก้าวหน้า และข้อบกพร่องในการเรียนของตนเองได้อย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้ผู้สอนสามารถเก็บข้อมูลการเรียนของผู้เรียนได้ง่ายขึ้น และสามารถวิเคราะห์ผลการประเมินต่าง ๆ ทางการเรียนของผู้เรียนได้อีกด้วย โดยทั้งหมดผู้สอนทำหน้าที่เป็นผู้กระตุ้น ชี้แนะ ช่วยเหลือ และติดตามผลการดำเนินการอย่างรัดกุมให้ผู้เรียน ดังนั้นการจัดการเรียนการสอนแบบ MOOC จึงถือเป็นการขยายโอกาสทางการศึกษา ลดปัญหาความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาที่ไร้ซึ่งข้อจำกัดในการจัดการเรียนการสอน ส่งผลผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ได้เต็มศักยภาพ และเกิดทักษะที่จำเป็นสำหรับการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
Anders, A. (2015). Theories and applications of massive online open courses (MOOCs): The case for hybrid design. The International Review of Research In Open & Distributed Learning, 16(6), 39-61.
Bandalaria, M.P. (2015). MODeLing: Reinventing MOOC through a learner-centred approach. Studies and Practices in Open and Distance Education. Open University of Hong Kong.
Dubosson, M., & Emad, S. (2015). The forum community, the connectivist element of an xMOOC. Universal Journal of Educational Research, 3(10), 680-690.
Jarumon Nookhong and Namon Jeerungsuwan. (2015). The design of blended training model with the MOOC teaching style for developing information, media and technology skills within undergraduate students. Technical Education Journal King Mongkut’s University of Technology North Bangkok, 6(1), 105-113.
Jintavee Khlaisang. (2013). MOOCs pedagogy: from OCW, OER, to MOOCs as learning tools for digital learners. In Proceeding National e-Learning Conference 2013. (pp. 276-285). Nonthaburi: Thailand Cyber University.
Littlejohn, A., Hood, N., Milligan, C., & Mustain, P. (2016). Learning in MOOCs: Motivations and self-regulated learning in MOOCs. Internet and Higher Education, 29, 40-48.
Namon Jeerungsuwan. (2013). Principles of design and evaluation (3th ed). Bangkok, Thailand: King Mongkut´s University of Technology North Bangkok.
Natapattara Tinnawas. (2015). The study of massive open online course model for Thai higher education (Master’s thesis), Silpakorn University, Faculty of Education, Department of Educational Technology.
Office of the Education Council. (2017). The National Education Plan B.E. 2560-2579 (2017-2036). Bangkok: Prigwhan Graphic Public Company Limited.
Office of the National Economic and Social Development Board. (2016). The 12th National Economic and Social Development Plan B.E. 2555-2559 (2012-2016). Retrieved from https://www.nesdb.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6422
Paitoon Sinlarat. (2016). Education 4.0 more than education. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Phuchit Satitpong. (2017). Development of a geography ubiquitous instructional system for lower secondary education in lower Northeastern Thailand (Doctoral dissertation). Burapha University,
Praweenya Suwannatthachote and Samoekan Sophonhiranrak. (2017). MOOC standards and practices that are internationally recognized. Bangkok: Thailand Cyber University, Office of the Higher Education Commission.
Royal Thai Government. (2019). The Prime Minister General Prayut Chan-o-cha delivered the government’s policy statement in parliament. Retrieved from https://www.thaigov.go.th/news/contents/details/21750
Sumalee Chaijaroen. (2011). Educational technology: Principles theories to practices (2th ed). Khon Kaen: Klungnanawittaya.
Suratpong Sikkhabandit. (2018). Policy of Thailand 4.0: Opportunity threat and beneficience of Thailand in ASEAN community. Retrieved from https://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/parliament_parcy/download/article/article_20180302145352.pdf
Tissana Khammani. (2016). Pedagogy of education: Knowledge for effective learning process management (20th ed.). Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Vipa Jaroenpontaruk. (2015). MOOC: Free open education in digital era. STOU Education Journal, 8(2), 1-15.
