โมเดลการสร้างโปรแกรมการฝึกจิตใจ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การแพทย์แผนปัจจุบันหันกลับมามองการรักษาสุขภาพด้วยตนเองโดยปราศจากการใช้ยา โปรแกรมการฝึกจิตใจถูกนำมาพัฒนาเพื่อทดแทนการใช้ยาแผนปัจจุบัน เนื่องจากผลการวิจัยในอดีตพบว่า การจัดการความเครียดด้วยโปรแกรมการฝึกจิตใจ ส่งผลให้สารเคมีในร่างกายมนุษย์ถูกผลิตขึ้นเพื่อทำการรักษาตนเอง (Kermani, 1992) ส่วนในการกีฬานักกีฬาเป็นผู้ที่มีความแข็งแรงและสมบูรณ์ทางด้านร่างกายมากกว่าบุคคลทั่วไป อย่างไรก็ตามทางด้านจิตใจของพวกเขาทั้งก่อน ระหว่าง และหลังการแข่งขันอาจอ่อนไหวไปตามสถานการณ์การแข่งขัน (Bhasavanija & Morris, 2013) ซึ่งการฝึกจิตใจมี 4 หน้าที่หลักด้วยกัน ได้แก่ หน้าที่ให้ความรู้ หรือ หน้าที่สร้างแรงจูงใจ ที่อยู่ในระดับทั่วไป และระดับเฉพาะเจาะจง (Paivio, 1985) ยกตัวอย่างเช่น การใช้การจินตภาพที่เฉพาะเจาะจง ไปในเรื่องการออกกำลังกาย โดยทำการฝึกขณะฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ ส่วนการใช้การจินตภาพเพื่อสร้างแรงจูใจ เช่น การตั้งเป้าหมาย การสร้างความอดทนทางจิตใจ สมาธิ ทัศนคติในทางบวก และการลดความเจ็บปวด (Driediger, Hall, & Callow, 2006) ทั้งนี้ ยุทธวิธีทางจิตวิทยาควรจะถูกนำมาใช้ร่วมกับกิจกรรมทางร่างกายโดยผู้ฝึกสอนที่มีประสบการณ์ เพื่อที่จะช่วยนักกีฬาป้องกัน ฟื้นฟูกลับคืนสู่การเล่นกีฬา (Ford, Ildefonso, Jones, & Arvinen-Barrow, 2017) รวมทั้งให้นักกีฬามีแรงจูงใจภายใน มีความเชื่อมั่นเฉพาะอย่าง และมีประสิทธิภาพทางการกีฬา (Sari, 2015)
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
Bhasavanija, T., & Morris, T. (2013). Using imagery of warmth in competition on oxygen consumption and golf performance enhancement. Proceedings of the China International Congress in Sport Psychology. Beijing, China: ISSP.
Bhasavanija, T., & Morris, T. (2015). Muangthong United football players’ recovery from football matches using a warmth imagery intervention. Proceeding of The 1st Malaysian Sports Psychology Conference. Kota Bharu, Kelantan, Malaysia: MSPC.
Bhasavanija, T., Vongjaturapat, N., Morris, T., & Muangnapo, P. (2011). Imagery training to increase hand warmth in golfers. Proceedings of the Taiwan International Congress in Sport Psychology. Taipei, Taiwan: ASPASP.
Cox, R.H. (2002). Sport Psychology: Concepts and application (5th ed.). New York: The McGraw – Hill Companies, Inc.
Cumming, J.L. & Ste-Marie, D.M. (2001). The cognitive and motivational effects of imagery training: A matter of perspective. Sport Psychologist, 15(3), 276-288.
Driedger, M., Hall, C., & Callow, N. (2006). Imagery use by injured athletes: A qualitative analysis. Journal of Sports Sciences, 24(3), 261-171.
Ford, J.L., Ildefonso, K., Jones, M.L., & Arvinen-Barrow, M. (2017). Sport-related anxiety: Current insights. Open Access Journal of Sorts Medicine, 8, 205-212. Retrieved from www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5667788
Kermani, K. (1992). Autogenic training: The effective way to conquer stress (2nd ed.). London: Thorsons.
Kosslyn, S.M. (2005). Mental imagery and the brain. Cognitive Neuropsychology, 22(3-4), 333-347.
Kosslyn, S.M., Ganis, G., & Thompson, W.L. (2001). Neural foundations of imagery. Nature Reviews Neuroscience, 2(9), 635-642.
Lovell, G. & Colllins, D. (2002). Electroencephalographic differences between high and low mental imagery ability when learning a novel motor skill. Journal of Human Movement Studies, 43(4), 269-295.
McKay, M.T., Fischer, I, & Dunn, B.R. (2002). Cognitive style and recall of text: An EEG analysis. Learning and Individual Differences, 14(1), 1-21.
Moran, A.P. (2004). Sport and exercise psychology. New York: Routledge.
Morris, T., Splittle, & Watt, A. (2005). Imagery in sport. New York: Routledge.
Paivio, A. (1985). In P.C. McCarthy (2009). Putting imagery to good affect: A case study among youth swimmers. Sport & Exercise Psychology Review, 5(1), 27-37.
Papaioannou & Hackfort. (2014). Routledge companion to sport and exercise psychology: Global perspectives and fundamental concepts. Padstow, Cornwall, Great Britain: Routldge, Taylor & Francis Group.
Parent, J. (2005). Zen golf: Mastering the mental game. Great Britain: Collins Willow.
Sari, I. (2015). An investigation of imagery, intrinsic motivation, self-efficacy, and performance in athletes. Journal of Anthropologist, 20(3), 675-688. Retrieved from https://www.researchgate.net/publication/288439598_An_Investiga_tion_of_Imagery_Intrinsic_Motivation_Self-efficacy_and_Performance_in_Athletes
Smith, D. & Holmes, P. (2004). The effect of imagery modality on golf putting performance. Journal of Sport & Exercise Psychology, 26(3), 385-395.
Thammatipo, T. (2004). Mental depth causing unconsciousness. Bangkok: Mental Development Centre, Education Ministry of Thailand.
Tirata Bhasavanija. (2013). PED4303 Sport Psychology [Booklet]. Ramkhamhaeng University.
Tirata Bhasavanija. (2016). PED4303 Sport Psychology (1st ed.). Bangkok: Ramkhamhaeng University Press.
Tirata Bhasavanija, Jessada Jearanai, Dejsak Jantarasawat, & Arrisa Nitithum. (2004). An attention control training program for beginning golfer (Master’s thesis), Kasetsart University.
Utchara Chuerchang, Vongjaturapat, N., Sureeporn Anusasnanun, & Tirata Bhasavanija. (2019). Imagery training program on movement perception, short game performance and muscle electrical wave. Academic Journal of Physical Education Institute, 12(3).
