ผลของการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกนักกีฬายกน้ำหนักคนพิการทีมชาติไทยที่มีต่อสมรรถภาพแอนแอโรบิกและความสามารถในการยกน้ำหนัก 1RM ในท่านอนราบดันอก

Article Sidebar

PDF
เผยแพร่แล้ว: ส.ค. 31, 2021
คำสำคัญ:
สมรรถภาพแอนแอโรบิก การยกน้ำหนัก 1RM ในท่านอนราบดันอก โปรแกรมการฝึกนักกีฬา ยกน้ำหนักคนพิการทีมชาติไทย นักกีฬายกน้ำหนักคนพิการทีมชาติไทย

Main Article Content

นงเยาว์ โกสีนาม
คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
ธวัชชัย กาญจนะทวีกุล
คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพี่อศึกษาผลของการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกนักกีฬายกน้ำหนักคนพิการทีมชาติไทยที่มีต่อสมรรถภาพแอนแอโรบิกและความสามารถในการยกน้ำหนัก 1RM ในท่านอนราบดันอก กลุ่มประชากรที่ศึกษา ได้แก่ นักกีฬายกน้ำหนักคนพิการทีมชาติไทย จำนวน 18 คน และทำการฝึกซ้อมด้วยโปรแกรมการฝึกนักกีฬายกน้ำหนักคนพิการทีมชาติไทย เป็นเวลา 8 สัปดาห์ โดยการวิเคราะห์ข้อมูลและสถิติด้วย ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยสมรรถภาพแอนแอโรบิก ความสามารถในการยกน้ำหนัก 1RM ในท่านอนราบดันอก ด้วย dependent t-test  ที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 ผลการศึกษาพบว่า


  1. ค่าเฉลี่ยสมรรถภาพแอนแอโรบิก หลังการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกนักกีฬายกน้ำหนักคนพิการ ทีมชาติไทย เท่ากับ 476.53 gif.latex?\pm 159.59 วัตต์ และก่อนการฝึก เท่ากับ 453.47 gif.latex?\pm 150.08 วัตต์ ซึ่งค่าเฉลี่ยหลังการฝึกเพิ่มขึ้นมากกว่าก่อนการฝึก (23.06 วัตต์)

  2. ผลเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานสมรรถภาพแอนแอโรบิกก่อนและหลังการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกนักกีฬายกน้ำหนักคนพิการทีมชาติไทย แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

  3. ค่าเฉลี่ยความสามารถในการยกน้ำหนัก 1RM ในท่านอนราบดันอก หลังการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกนักกีฬายกน้ำหนักคนพิการทีมชาติไทย เท่ากับ 143.11 gif.latex?\pm  45.29 กิโลกรัม และก่อนการฝึก เท่ากับ 134.11 gif.latex?\pm 45.29 กิโลกรัม ซึ่งค่าเฉลี่ยหลังการฝึกเพิ่มขึ้นมากกว่าก่อนการฝึก (9.00 กิโลกรัม)

          4. ผลเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานความสามารถในการยกน้ำหนัก 1RM ในท่านอนราบดันอก ก่อนและหลังการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกนักกีฬายกน้ำหนักคนพิการทีมชาติไทยแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

Article Details

How to Cite
โกสีนาม น. ., & กาญจนะทวีกุล ธ. . (2021). ผลของการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกนักกีฬายกน้ำหนักคนพิการทีมชาติไทยที่มีต่อสมรรถภาพแอนแอโรบิกและความสามารถในการยกน้ำหนัก 1RM ในท่านอนราบดันอก. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ, 13(3), 49–56. สืบค้น จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/TNSUJournal/article/view/252912
ฉบับ
ปีที่ 13 ฉบับที่ 3 (2021): กันยายน - ธันวาคม
บท
บทความวิจัย

บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว

References

Faigenbum, A.D. (1993). The effects of Strength training on Children An Evaluation of a Twice Per Week Program. Dissertation Abstracts International. 53, 2735 - 4A.

International Paralympic Committee Power lifting Rules and Regulations. (2014). World Para Powerlifting Technical Rules and Regulations. Retrieved from https://www.paralympic.org/sites/default/files/2019-12/World%20Para%20Powerlifting___February%202019.pdf

Paralympic Committee of Thailand. (2016). Powerlifting. Retrieved from http://www.paralympicthai.com/sport/Powerlifting.html

Sports Authority of Thailand. (2007). Bodybuilding Training Guide. Bangkok: Academic Development and Teaching Media, Personnel Development Department.

Sports Center for Excellence, Institute of Physical Education, Lampang Campus. (2010). Lampang Center for Sport Excellence. Retrieved from http://www.ipelp.ac.th/Center%20Sport/visaitus-patya.html

Westcott, W.L. (1979). Training for power sports - Part 1 training. Journal of Physical Education. 77, 31 - 33.

Weltman, M., and Stanford, W. (1978). Super maximal training in females: Effects on anaerobic power output, anaerobic capacity and anaerobic power. Journal of Sports and Medicine and Physical Fitness, 18(9), 250 - 260.