การศึกษาความเร็วของการเคลื่อนไหวตาแบบแซคคานิก และเวลาปฏิกิริยาตอบสนองแบบมีตัวเลือกกับความสามารถ ในการตีลูกวอลเลย์ของนักเทนนิสที่มีรูปแบบการเล่นต่างกัน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ ระหว่างความเร็วของการเคลื่อนไหวตาและ เวลาปฏิกิริยาตอบสนองแบบมีตัวเลือกของมือข้างที่ถนัดกับความสามารถในการตีเทนนิสลูกวอลเลย์ ระหว่างกลุ่มนักเทนนิสที่มีรูปแบบการเล่นต่างกัน กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเทนนิสระดับสูงที่มีประสบการณ์ แข่งขันไม่น้อยกว่า 2 ปี จํานวน 60 คน อายุระหว่าง 14-30 ปี แบ่งเป็นกลุ่มที่มีรูปแบบการเล่นเสิร์ฟแล้ว ตามขึ้นวอลเลย์และแบบท้ายสนาม กลุ่มละ 30 คน ใช้เครื่องมือที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น และแบบทดสอบ มาตรฐานของไดร์เยอร์ ค่าความเชื่อมั่นของเครื่องมือ 0.78 อยู่ในเกณฑ์เชื่อถือได้ และหาความสัมพันธ์ด้วย การหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สันและหาค่าความแตกต่างเวลาเฉลี่ยความเร็วของการเคลื่อนไหว ตาและเวลาปฏิกิริยาตอบสนองแบบมีตัวเลือกของมือข้างที่ถนัดและค่าความแตกต่างคะแนนเฉลี่ยความ สามารถในการตีเทนนิสลูกวอลเลย์ของกลุ่มตัวอย่างสองกลุ่มที่เป็นอิสระต่อกัน
ผลการวิจัยพบว่า ความเร็วของการเคลื่อนไหวตา และเวลาปฏิกิริยาตอบสนองแบบมีตัวเลือกของ มือข้างที่ถนัดกับความสามารถในการตีเทนนิสลูกวอลเลย์มีความสัมพันธ์กันเชิงลบอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.01 (r = -0.460) เวลาเฉลี่ยความเร็วของการเคลื่อนไหวตาและเวลาปฏิกิริยาตอบสนองแบบมี ตัวเลือกของมือข้างที่ถนัด ของกลุ่มนักเทนนิสที่มีรูปแบบการเล่น เสิร์ฟแล้วตามขึ้นวอลเลย์กับกลุ่ม นักเทนนิสที่มีรูปแบบการเล่นท้ายสนาม มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 (t = 5.552) โดยนักเทนนิสที่มีรูปแบบการเล่น เสิร์ฟแล้วตามขึ้นวอลเลย์มีเวลาเฉลี่ยเท่ากับ 0.48 มิลลิวินาที และนักเทนนิสที่มีรูปแบบการเล่น ท้ายสนามมีเวลาเฉลี่ยเท่ากับ 0.57 มิลลิวินาที และคะแนนเฉลี่ยความ สามารถในการตีเทนนิสลูกวอลเลย์ ของกลุ่มนักเทนนิสที่มีรูปแบบการเล่นเสิร์ฟแล้วตามขึ้นวอลเลย์กับ กลุ่มนักเทนนิสที่มีรูปแบบการเล่นท้ายสนามมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 โดยนักเทนนิสที่มีรูปแบบการเล่น เสิร์ฟแล้วตามขึ้นวอลเลย์ มีคะแนนเฉลี่ยความสามารถในการตีเทนนิสลูกวอลเลย์เท่ากับ 42 ครั้ง และนักเทนนิสที่มีรูปแบบการเล่นท้ายสนาม มีคะแนนเฉลี่ยความสามารถใน การตีเทนนิสลูกวอลเลย์เท่ากับ 32 ครั้ง
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
จรวยพร ธรณินทร์. (2522). กายวิภาคและสรีรวิทยาของการออกกําลังกาย, กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
ชนะชัย ศรีชาพันธ์. (2546) ปั้นลูกให้เป็นแชมป์, กรุงเทพฯ: เนชั่นบุ๊คส์.
ชูศักดิ์ เวชแพศย์ บุญงาม แสงไขมุกข์ และปราณี เจียมรวมวงศ์. (2518), รายงานการศึกษารีแอคชั่นไทม์. กรุงเทพฯ: ชมรมสรีรวิทยาแห่งประเทศไทย,
ชูศักดิ์ เวชแพศย์, สรีรวิทยา. (2520). กรุงเทพฯ: อักษรสยาม.
Bairstow, J. (1976). Meet the New King of the Serve. Tennis. 12: 30-33.
Bizzi, E. (1974). The Coordination of Eye-Head Movements. Scientific American. 321: 100-106.
Borg, B. (1977). How to Stay Mentally Sharp on Court. Tennis. 2: 42-45.
Crespo, M., and Miley D. (1998). ITF Advanced Coaches Manual. London, England: International Tennis Federation.
Gay, J. A., and Bellucci, R. D. (1974). Eye Movement Disorders. Saint Louis: The C.V. l Mosby.
Gilbert, B., and Jamison, S. (1993) Winning Ugly. New York: Kensington.
Gullikson, T. (1994). How to beat anyone, anytime. Tennis 3: 32-41.
Harriet, W. G., and Janet, H. (1997). Saccadic Eye Movement Speed and Motor Response Execution. Research Quarterly in Exercise and Sport. 43: 598-605.
Howard, I. P. (1970). The Adaptability of the Visual-Motor System. In K. Connolly (ed.). New York: Academic.
Hubbard, A., and Seng, C. (1954) Visual Movement of Datters. Research Quarterly. 25: 42-43.
Newcombe, B. (1992) Tactics of Success Tennis. Ward Lock: Great Britain.
Roetert, P. and Groppel, J. (2001). World - Class Tennis chnique. England: Human Kinetics.
Schonborn, R. (2000) Advanced Techniques for Competitive Tennis. Oxford: Meyer & Meyer Sport.
