การบริหารจัดการการท่องเที่ยวอําเภอเชียงของ ในฐานะอําเภอชายแดน

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาบริบทการท่องเที่ยวอําเภอเชียงของก่อนและหลังเปิดใช้ สะพานมิตรภาพแห่งที่ 4 (2) พัฒนายุทธศาสตร์การท่องเที่ยว และ (3) เพื่อเสนอรูปแบบการท่องเที่ยวอําเภอ เชียงของศึกษาในพื้นที่อําเภอเชียงของเก็บข้อมูลโดยการสํารวจ สัมภาษณ์ ประชุมกลุ่มย่อยและแบบสอบถาม จากกลุ่มตัวอย่าง เจ้าหน้าที่รัฐ องค์กรภาคเอกชน ผู้ประกอบการท่องเที่ยวและนักท่องเที่ยว จํานวน 424 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยความถีค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต และค่าเบียงเบนมาตรฐาน ข้อมูลเชิงคุณภาพ วิเคราะห์ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการศึกษาสามารถสรุปได้ว่า

(1) อําเภอเชียงของมีแหล่งท่องเที่ยวที่มีศักยภาพมากมายแต่ขาดการพัฒนา วัฒนธรรมของชาวไทลื้อ เป็นเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมเชียงของที่โดดเด่น การท่องเที่ยวข้ามแดนเป็นรูปแบบการท่องเที่ยวก่อนเปิด ใช้สะพานมิตรภาพแห่งที่ 4 นักท่องเที่ยวข้ามท่าเรือบั๊คไปยังเมืองห้วยทรายเพื่อต่อไปยังเมืองหลวงพระบาง และสิบสองปันนา เมื่อเปิดใช้สะพานแล้วนักท่องเที่ยวเดินทางข้ามด่านเชียงของแห่งใหม่สะดวกมากขึ้นและ เกิดการพัฒนาด้านเศรษฐกิจ มีการท่องเที่ยวชายแดน (Border Tourism) ทั้งสองฝั่ง ส่วนนักท่องเที่ยวขาเข้า ส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยวจีนเดินทางโดยรถยนต์ตามเส้นทาง R3A ผ่านเชียงของเพื่อไปท่องเที่ยวตอนใน ของประเทศ

(2) การพัฒนายุทธศาสตร์ท่องเที่ยวอําเภอเชียงของ ปี 2558-2561 เน้นให้ความสําคัญกับการเชื่อมโยง ในกรอบความร่วมมือภูมิภาคลุ่มน้ําโขงตอนบนและการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยว เช่น สัญลักษณ์ปลาบึกยักษ์ ตลาดการค้าชายแดน ภายใต้บริบท “เชียงของ หนึ่งเมือง สองแบบ”

(3) รูปแบบการท่องเที่ยวแบบเชื่อมโยง (LINKED Tourism Model) เหมาะสําหรับการท่องเที่ยว อําเภอเชียงของในฐานะอําเภอชายแดน โดยมีวัฒนธรรมไทลื้อเป็นฐานเชื่อมโยงกับเมืองห้วยทราย เมืองหลวง น้ําทาของลาว เมืองหล้าและเมืองสิบสองปันนาของจีนตอนใต้ ทําให้อําเภอเชียงของเป็นประตูด่านแรกของ การท่องเที่ยวในอนุภูมิภาคลุ่มน้ําโขงตอนบน