เปรียบเทียบผลการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกแบบพลัยโอเมตริก และโปรแกรมการฝึกด้วยน้ําหนักที่มีต่อความสามารถในการยืนกระโดดไกลของนักเรียนโรงเรียนกวดวิชาเข้าเตรียมทหาร พรี-คาเดท เซ็นเตอร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกแบบ พลัยโอเมตริกและโปรแกรมการฝึกด้วยน้ําหนักที่มีต่อความสามารถในการยืนกระโดดไกลของนักเรียน โรงเรียนกวดวิชาเข้าเตรียมทหาร พรี-คาเดท เซ็นเตอร์ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ของโรงเรียนกวดวิชาเข้าเตรียมทหาร พรี-คาเดท เซ็นเตอร์ จํานวน 40 คน ได้มาโดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง แบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 2 กลุ่มๆ ละ 20 คน คือ กลุ่มทดลองที่ 1 ฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกแบบ พลัยโอเมตริก กลุ่มทดลองที่ 2 ฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกด้วยน้ําหนัก โดยใช้เวลาในการฝึกตามโปรแกรม การฝึกเป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ๆ ละ 3 วันๆ ละ 1 ชั่วโมง ทดสอบความสามารถในการยืนกระโดดไกล ก่อนการฝึก และหลังการฝึกในสัปดาห์ที่ 4, 6 และ 8 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐาน ทดสอบค่าที และวิเคราะห์ ความแปรปรวนทางเดียว (One-way Analysis) แบบวัดและ เปรียบเทียบรายคู่โดยวิธีของ บอนเฟอโรนี (Bonferroni) กําหนดความมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05
ผลการวิจัยพบว่า
- ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ความสามารถในการยืนกระโดดไกล ก่อนการฝึกและหลัง การฝึกสัปดาห์ที่ 4, 6 และ 8 ของกลุ่มที่ฝึกแบบพลัยโอเมตริก เท่ากับ 209.55 + 10.45, 212.25 + 11.00, 214.15 + 11.07, และ 216.30 + 10.63 และกลุ่มที่ฝึกด้วยน้ําหนัก เท่ากับ 209.55 + 10.28, 211.60 + 10.59, 215.00 + 10.96, และ 219.70 + 10.20 ตามลําดับ
- ค่าเฉลี่ย ความสามารถในการยืนกระโดดไกลก่อนการฝึก และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4, 6 และ 8 ระหว่างกลุ่มที่ฝึกแบบพลัยโอเมตริก และกลุ่มที่ฝึกด้วยน้ําหนัก ไม่แตกต่างกัน
- ค่าเฉลี่ย ความสามารถในการยืนกระโดดไกล ภายในกลุ่มที่ฝึกแบบพลัยโอเมตริก และกลุ่มที่ฝึกด้วย น้ําหนัก ก่อนการฝึกและหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4, 6 และ 8 แตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กรมพลศึกษา. (2543). กิจกรรมการทดสอบและสร้างเสริมสมรรถภาพทางกาย. กรุงเทพฯ: ไทยมิตรการพิมพ์.
เจริญ กระบวนรัตน์. (2538), เทคนิคการฝึกความเร็ว, กรุงเทพฯ: ภาควิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์,
ชูศักดิ์ เวชแพทย์; และ กันยา ปาละวิวัธน์. (2536), สรีรวิทยาการออกกําลังกาย, พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: คณะแพทยศาสตร์ศิริราช มหาวิทยาลัยมหิดล.
ถนอม โพธิ์มี. (2552). ผลการฝึกแบบพลัยโอเมตริกที่มีต่อความเร็ว และกําลังกล้ามเนื้อขาของนักศึกษาชาย สถาบันการพลศึกษาวิทยาเขตลําปาง, ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (พลศึกษา), กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.ถ่ายเอกสาร.
ถนอมวงศ์ กฤษณ์เพ็ชร และจรูญ มีสิน. (2536), ผลการฝึกด้วยน้ําหนักและพลัยโอเมตริกที่มีต่อพลังกล้ามเนื้อเวลาและระยะทางในการเริ่มต้นออกว่ายน้ําของนักกีฬาว่ายน้ํา รายงานวิจัย. กรุงเทพฯ : อัดสําเนา.
นิพนธ์ พจนสุวรรณชัย. (2547). การฝึกกําลังด้วยพลัยโอเมตริกและน้ําหนักที่มีต่อความสามารถในการกระโดดไกล, ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (พลศึกษา), กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ถ่ายเอกสาร.
พรหมเมศ จักษุรักษ์; และถนอมวงศ์ กฤษณ์เพ็ชร์. (2535, สิงหาคม), ผลของการเสริมการฝึกด้วยน้ําหนักและพลัยโอเมตริกที่มีต่อความแข็งแรงและพลังกล้ามเนื้อของนักกีฬารักบี้, วารสารสมาคมกีฬาเวชศาสตร์แห่งประเทศไทย. 5(2): 75-80.
พิชิต ภูติจันทร์. (2535), สรีรวิทยาการออกกําลังกาย, พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์,
โรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า. (2558), ระเบียบการทั่วไปและวิธีการสมัครเข้าเป็นนักเรียนเตรียมทหาร. กรุงเทพฯ: กองทัพบก.
วัชระ สอนดี. (2550). ผลของการฝึกด้วยพลัยโอเมตริกควบคู่กับการฝึกด้วยน้ําหนักที่มีต่อพลังกล้ามเนื้อขาของนักกรีฑาชาย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (พลศึกษา), กรุงเทพฯ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ถ่ายเอกสาร.
ศิริรัตน์ หิรัญรัตน์. (2535), การฝึกความสมบูรณ์ทางกาย, กีฬาเวชศาสตร์พื้นฐาน กรุงเทพฯ : ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล.
สนธยา สีละมาด. (2547). หลักการฝึกกีฬาสําหรับผู้ฝึกสอนกีฬา, กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สยาม ใจมา. (2542). ผลของการฝึกกล้ามเนื้อแบบพลัยโอเมตริกกับการฝึกด้วยน้ําหนักที่มีต่อความแข็งแรงและกําลังของขา, ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (พลศึกษา), กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ถ่ายเอกสาร.
สุรวุฒิ กาพย์เกิด. (2551). ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีต่อความสามารถในการกระโดดเท้าคู่, ปริญญานิพนธ์ วท.ม. (วิทยาศาสตร์การกีฬา), กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ถ่ายเอกสาร.
โสภณ อรุณรัตน์, และชาญชัย โพธิ์คลัง. (2546). การฝึกโดยการใช้น้ําหนัก (Weight Training), พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
อํานวยโชค รื่นเริง (2542). หลักและวิธีการฝึกกีฬา, กาญจนบุรี: โปรแกรมวิชาพลศึกษา คณะครุศาสตร์ ราชภัฏกาญจนบุรี,
Adams K., O'Shea J. K., &Climstein, M. (1992). The Effects of Six Week of Squat, Plyometric and Squat - Plyometric Training on Power Production, Journal Applied Sport Science Research. 6: 36-41.
Arnheim, D., & Prentice, W. (1993). Principle of Athletic Training. 8th ed. St. Louis: Mosby Year Book.
Chu, D.A. (1992). Jumping into Plyometric. Leisure Press, lllinois.
Clutch, D., et al. (1983). “The Effect of Depth Jumps and Weight Training on Leg Strength and Vertical Jump”, Research Quarterly. 54: 5-10.
Davis, R.J., et al. (1991). Physical Education and the Study of Sport. England: Wolfe Publishing.
Damon P. S., John E., Robert J., & Tracey L. (2010). Effects of Three Modified Plyometric Depth Jumps and Periodized Weight Training on Lower Extremity Power, Refereed Sports Journal, Published by the United States Sports Academy.
Fox and Mathews. (1985) The Physiological Bases of Physical Education and Athletic. Philadelphia : CBS College Publishing.
Hazeldine, R. (1985). Fitness for Sport. North Pomfert, Vermont : The Crowood Press.
Huber, J. (1987). Increasing a Diver's Vertical Jump throught Plyometric Training, National Strength and Conditioning Association Journal.
Kritpet, T. (1988). The Effects of Six Week of Squat and Plyometric Training on Power Production, (Oregon State University) Dissertation Abstracts International. 50: 1244-A.
La Chance. (1995). Plyometric Exercise, Plyometric and Medicine Ball Training. Colorado Springs: National Strength and Conditioning Association.
Lakshmikrishnan., & Sivakumar. (2013). Effect of Weight Training and Plyometric Training on Strength Endurance and Leg Strength. International Journal of Health, Physical Education and Computer Science in Sports. 11: 152. India.
Newton, R.U., & Kraemer, W.J. (1994). Developing Explosive Muscular Power: Implications for a Mixed Methods Training Strategy. National Strength and Conditioning Association Journal. 16: 20-31.
Pauleto. (1991). Strength Training for Coaches. Illinois: Leisure Press.
Ramirez-Campillo R., et al. (2013). Effects of Plyometric Training on Endurance and Explosive Strength Performance in Competitive Middle-and Long-Distance Runners. Journal of Strength and Conditioning Research. 28: 97-104.
Spain. Wilson, G.L., et al. (1993). The Optimal Training Load for the Development of Dynamic Athletic Performance. Medicine and Science in Sports and Exercise. 25(11): 12791286. Retrieved January 20, 2.
