การสร้างมาตรฐานรายวิชาหลักและวิธีสอนฟุตบอล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างมาตรฐานรายวิชาและรูปแบบการประเมินความสามารถ สําหรับวิชาหลักและวิธีสอนฟุตบอล กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นิสิตชั้นปีที่ 2 หลักสูตร ศึกษาศาสตรบัณฑิต (5 ปี) สาขาวิชาพลศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ที่ลงทะเบียนเรียนวิชาหลักและวิธีสอน ฟุตบอล ภาคต้น ปีการศึกษา 2556 จํานวน 42 คน ที่ใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยวิเคราะห์ข้อมูล โดยการวิเคราะห์ เชิงเนื้อหา ค่าเฉลี่ยและค่าร้อยละ
ผลการวิจัย พบว่ามาตรฐานรายวิชาหลักและวิธีสอนฟุตบอล ประกอบด้วย 1. มีทัศนคติที่ดีต่อวิชาชีพ และแสดงออกซึ่งคุณธรรม จริยธรรม ตระหนักในบทบาท หน้าที่ของตนเองและส่วนรวม 2. มีความรู้ความ เข้าใจในกีฬาฟุตบอล 3. ประยุกต์ใช้ทักษะพื้นฐาน และทักษะกีฬาได้อย่างมีประสิทธิภาพ 4. มีมนุษยสัมพันธ์ ที่ดี มีภาวะผู้นําและผู้ตาม รวมทั้งสามารถทํางานเป็นทีมได้อย่างมีประสิทธิภาพ และ 5. การจัดการเรียนรู้ที่ เน้นผู้เรียนเป็นสําคัญและประเมินผลการจัดการเรียนรู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
- รูปแบบการประเมินความสามารถสําหรับวิชาหลักและวิธีสอนฟุตบอลประกอบด้วย ขั้นที่ 1 การกําหนด หัวเรื่อง ขั้นที่ 2 การจําแนกมาตรฐานรายวิชา จุดประสงค์การเรียนรู้ มาตรฐานความสามารถและตัวชี้วัด มาตรฐานความสามารถ ขั้นที่ 3 การกําหนดผลงานขั้นสุดท้ายและเกณฑ์การให้คะแนน ขั้นตอนที่ 4 การกําหนด ความรู้ที่มีความสําคัญ ทักษะและความสามารถของผู้เรียน ขั้นตอนที่ 5 การจัดกิจกรรมการเรียนรู้และการ ประเมินความสามารถ และขั้นตอนที่ 6 การกําหนดสื่อและแหล่งการเรียนรู้ผลการนําแผนการจัดการเรียนรู้ ไปใช้ พบว่า นิสิตส่วนใหญ่ได้รับทราบเกณฑ์การประเมินความสามารถที่ชัดเจน ซึ่งทําให้นิสิตใช้เป็นแนวทาง ในการพัฒนาการเรียนรู้ได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ. (2539). การประเมินผลจากสภาพจริง, กรุงเทพมหานคร: กรมวิชาการกระทรวงศึกษาธิการ.
กิติชัย สุธาสิโนบล. (2546). 4MAT การจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อพัฒนาศักยภาพความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ของผู้เรียน. ราชบุรี: โรงพิมพ์ธรรมรักษ์การพิมพ์.
จิรณี ตันติรัตนวงศ์. (2551). กรอบมาตรฐานคุณวุฒิ: เส้นทางสู่มาตรฐานการเรียนรู้ของบัณฑิต (Online), http://www.mua.go.th/users/withanya/nqf/_.html, May 25, 2008.
จิราภรณ์ ศิริทวี. (2549). “กระบวนการวัดและประเมินผลการศึกษา”. หลักการวัดและการประเมินผลการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์,
จุฑามาศ บัตรเจริญ. (2547). การพัฒนาระบบการวัดและประเมินผลสาระการเรียนรู้พลศึกษาตามมาตรฐานการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา ในระดับมัธยมศึกษา วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีธัช เทียบทอง. (2548). การพัฒนาเกณฑ์การประเมินตามสภาพจริงวิชาทักษะและวิธีสอน กิจกรรมเข้าจังหวะ สําหรับนิสิตสาขาวิชาพลศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นาตยา ปิลันธนานนท์. (2545). จากมาตรฐานสู่ชั้นเรียน, กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
นาตยา ปิลันธนานนท์, มธุรส จงชัยกิจ และศิริรัตน์ นีละคุปต์. (2542), การศึกษาตามมาตรฐาน: แนวคิดสู่การปฏิบัติ, กรุงเทพมหานคร: จูนพับลิชชิ่ง จํากัด.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น, พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สุวิริยาสาส์น.
พรทิพย์ ไชยโส. (2541). “การประเมินการปฏิบัติ (Performance Based Assessment)”.สาระการศึกษา: การเรียนการสอน, กรุงเทพมหานคร: กองทุนศาสตราจารย์ ดร.อุบล เรียงสุวรรณ.
ไพเราะ อังศุสุกนฤมล. (2551). มิติใหม่การประเมินมาตรฐานความสามารถ สาระการเรียนรู้พลศึกษาสําหรับการศึกษาขั้นพื้นฐาน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สุรีย์ แก้วเศษ. (2553). รูปแบบการพัฒนาครูในการประเมินตามสภาพจริงวิชาพลศึกษา ระดับมัธยมศึกษา วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิตสาขาวิชาพลศึกษา, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สุวิมล ตั้งสัจจพจน์ และกุลยา ตันติผลาชีวะ. (2542). การประเมินผลงานสะสมทางพลศึกษา. กรุงเทพมหานคร. บริษัทเอดิสันเพรสโปรดักส์ จํากัด.
Baumgartner, T.A., A.Ş. Jackson, M.T. Mahar, and D.A. Rowe. (2003). Measurement for Evaluation in Physical Education and Exercise Science. Boston, MA: McGraw-Hill.
Harrison J.M., C. L. Blakemore, and M. M. Buck. (2001). Instructional Strategies for Secondary School Physical Education. 5th. Boston, MA: McGraw-Hill.
Hopple, C.J. (2005). Elementary Physical Education Teaching & Assessment: a Practical Guide. Champaign, IL: Human Kinetics Publishers, Inc.
Lacy, A.C. and N.D. Hastad. (2003). Measurement and Evaluation in Physical Education and Exercise Science. San Francisco, CA: Benjamin Cummings.
Linn, R.L. and M. D. Miller. (2005). Measurement and Assessment in Teaching. 9th ed. Upper Saddle River, NJ: Pearson Education, Inc.
Lund, J. and D. Tannehill. (2005). Standards - Based Physical Education Curriculum Development. Sudbury, MA: Jones and Bartlett.
Lund, J.L. (2002). Creating Rubrics for Physical Education. Assessment Series Education. Reston, VA: NASPE Publication.
Lund, J.L. and M.F. Kirk. (2002). Performance - Based Assessment for Middle and High School Physical Education. Champaign, IL: Human Kinetic.
Melograno, J. V. (2006). Professional and Student Portfolios for Physical Education. Champaign, IL: Human Kinetics.
Miller, D.K. (2006). Measurement by the Physical Educator: Why and How. 5th ed. Boston MA: McGraw-Hill.
Morrow, J. R., A.W. Jackson, J.G. Disch, and D.P. Mood. (2000). Measurement and Evaluation in Human Performance. 2nd ed. Champaign, IL: Human Kinetics.
National Association for Sport and Physical Education. (2004). Moving into the Future National Physical Education Standards: A Guide to Content and Assessment. Boston MA: MWCB/McGraw-Hill.
Siedentop, D. (2004). Introduction to Physical Education, Fitness, and Sport. 5th ed. Boston, MA: McGraw-Hill.
Wiggins S. P. (1986). “Revolution in the Teaching Profession: A Comparative Review of Two Reform Reports”. Educational Leadership, 44(2): 56-59.
