โปรแกรมส่งเสริมกิจกรรมทางกายในสถานการณ์การระบาดของโรคโควิด 19 โดยใช้โมเดลเชิงนิเวศวิทยาสำหรับนิสิตนักศึกษาปริญญาบัณฑิต
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์การวิจัย 1) เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของคะแนนความรู้เกี่ยวกับกิจกรรมทางกายและคะแนนพฤติกรรมการปฏิบัติกิจกรรมทางกายก่อนและหลังการทดลองของนิสิตนักศึกษากลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมกิจกรรมทางกายโดยใช้โมเดลเชิงนิเวศวิทยา และของนิสิตนักศึกษากลุ่มควบคุมที่ไม่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมกิจกรรมทางกายโดยใช้โมเดลเชิงนิเวศวิทยา และ 2) เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของคะแนนคะแนนความรู้เกี่ยวกับกิจกรรมทางกายและคะแนนพฤติกรรมการปฏิบัติกิจกรรมทางกายหลังการทดลองระหว่างนิสิตนักศึกษากลุ่มทดลองกับนิสิตนักศึกษากลุ่มควบคุม วิธีดำเนินการวิจัย กลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิต นักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต จำนวน 50 คน
ได้จากการสุ่มอย่างง่าย แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมกิจกรรมทางกายโดยใช้โมเดลเชิงนิเวศวิทยา จำนวน 25 คน และกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมกิจกรรมทางกายโดยใช้โมเดลเชิงนิเวศวิทยา จำนวน 25 คน ด้วยวิธีการจับคู่ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ โปรแกรมส่งเสริมกิจกรรมทางกายในสถานการณ์
การระบาดของโรคโควิด 19 โดยใช้โมเดลเชิงนิเวศวิทยา ประกอบด้วย 8 กิจกรรม ได้แก่ 1) YOU KNOW 2) YOU CAN 3) Fit at Home: Body weight 4) Fit at Home: Yoga 5) Fit at Home: Games 6) Fit at Home: Dance 7) Fit at Home: Walk and Run 8) Fit at Home: Applied activity มีค่าดัชนีความสอดคล้องเท่ากับ 0.95 ระยะเวลาในการดำเนินการวิจัย 8 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 วัน วันละ 40 นาที และเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวมรวมข้อมูล ได้แก่ แบบวัดความรู้เกี่ยวกิจกรรมทางกาย และแบบประเมินพฤติกรรมการปฏิบัติกิจกรรมทางกาย มีค่าดัชนีความสอดคล้องเท่ากับ 0.8 และ 1 ค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.81 และ 0.81 ตามลำดับวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบความแตกต่างด้วยค่าที ผลการวิจัยพบว่า 1) ค่าเฉลี่ยของคะแนนความรู้เกี่ยวกับกิจกรรมทางกายและคะแนนพฤติกรรมการปฏิบัติกิจกรรมทางกายของกลุ่มทดลองหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) ค่าเฉลี่ยของคะแนนความรู้เกี่ยวกับกิจกรรมทางกายและคะแนนพฤติกรรมการปฏิบัติกิจกรรมทางกายหลังการทดลองของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 สรุปผลการวิจัย โปรแกรมส่งเสริมกิจกรรมทางกายในสถานการณ์การระบาดของโรคโควิด 19 โดยใช้โมเดลเชิงนิเวศวิทยาส่งผลต่อความรู้เกี่ยวกับกิจกรรมทางกายและคะแนนพฤติกรรมการปฏิบัติกิจกรรมทางกายของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
Anothai Palitnongiat, Piyawan Seupwiset, Aorapan Kannung, Kanokpan Srisoi, Rohaya Matda, Wilaipan Boonrod, & Maneerat Saeseu. (2018). Factors related to exercise behavior of physical therapy students in Huachiew Chalermprakiet University. Huachiew Chalermprakiet University.
Chalothron Siangsai. (2015). Factors related physical activity of higher education institutes students in Bangkok Metropolis. Journal of Sport Science and Heal, Chulalongkorn University, 16(3), 63 - 75.
Department of Health. (2018). Physical activity. Department of Health. Retrieved from https://bit.ly/3hqqTML
Glanz et al. (2015). Ecological model of health. Health Behavior, 2(6), 44 - 49. Retrieved from https://bit.ly/3hEKQ2j
King K. M. (2018). Increasing physical activity using an ecological model. ACSM’s Health & Fitness Journal, 22(4), 29 - 32.
Mustopa Shi. (2017). The effect of social ecological model and stage – base workplace health promotion program on blood lipid control behaviors and total cholesterol in employees of the electricity Generating Authority of Thailand. Community Nurse Practitioner. Songkla University.
Office of the Higher Education commission. (2020). Statistics of Higher Education commission. Retrieved from http://www.info.mua.go.th/info/
Pannee Panthewan. (2017). Ecological model and health behavior change. J Royal Thai Army Nurses, 18(2), 7 - 15. Retrieved from https://bit.ly/3B8lf9B
Rungphetch Homsuwan & Thanach Kanoktate. (2018). The ecological model: The control and prevention of hand foot mouth disease in children by multiple factors Influencing. Journal of Nursing and Health Sciences, 12(3), 21 - 29. Retrieved from https://bit.ly/2VDqnCk
Sallis & Owen. (2015). Ecological Model of Health. Health Behavior and Health Education. Retrieved from https://bit.ly/2VCPjtE
Thailand Physical Activity Knowledge Development Centre. (2020). Activity for healthy. Retrieved from https://pathailand.com/paper/8
World Health Organization. (2018). Global action plan on physical activity 2018 - 2030. Retrieved from https://bit.ly/3hEjMQO
World Health Organization. (2020). Global physical activity questionnaire. Retrieved from https://bit.ly/3hGDcof