รูปแบบการส่งเสริมสมรรถภาพทางกายสำหรับผู้สูงอายุ โดยใช้การละเล่นพื้นบ้าน ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่างของประเทศไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อวิเคราะห์การละเล่นพื้นบ้านที่มีผลต่อสมรถภาพทางกายของผู้สูงอายุและ 2) เพื่อสร้างรูปแบบการส่งเสริมสมรรถภาพทางกายสำหรับผู้สูงอายุ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่
1) แบบประเมินการละเล่นพื้นบ้านในเขตพื้นที่อีสานใต้ที่มีผลต่อสมรถภาพทางกายของผู้สูงอายุ 2) แบบประเมินรูปแบบการส่งเสริมสมรรถภาพทางกายสำหรับผู้สูงอายุ ใช้การวิเคราะห์ความตรงเชิงเนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1) การละเล่นพื้นบ้านที่มีผลต่อสมรถภาพทางกายของผู้สูงอายุด้านระบบหายใจและหลอดเลือด ได้แก่ เซิ้งสไน รำตังหวาย ด้านความแข็งแรงและระบบกล้ามเนื้อ ได้แก่ รำพื้นบ้านอีสานประยุกต์ ด้านความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อและข้อต่อ ได้แก่ รำพื้นบ้านอีสานประยุกต์ ฟ้อนกลองตุ้ม ด้านการทรงตัวและความว่องไว ได้แก่
รำพื้นบ้านอีสานประยุกต์ เซิ้งสไน รำตังหวาย รำเพลงโคราช ฟ้อนกลองตุ้ม และ 2) รูปแบบการส่งเสริมสมรรถภาพทางกายสำหรับผู้สูงอายุ ประกอบด้วย 2 ส่วน ได้แก่ 1) ท่าการออกกำลังกายโดยใช้การละเล่นพื้นบ้านอีสานใต้ มี 9 ท่า ได้แก่ ท่าไหว้ ท่าส่วงเรือ ท่าแจวเรือ ท่าหลบหลีก ท่ามาซิมารำ ท่านกยูงรำแพนหาง ท่าสีดาเล่นน้ำ ท่าจีบม้วน และท่าประจัญบาน 2) ดนตรีประกอบ จำนวน 4 เพลง ได้แก่ 1) เพลงมโหรีโคราช 2) เพลงกันตรึม 3) เพลงรำตังหวาย และ 4) เพลงฟ้อนกลองตุ้ม ผู้ทรงคุณวุฒิประเมินและพบว่ารูปแบบการส่งเสริมสมรรถภาพทางกายสามารถเพิ่มสมรรถภาพของระบบหายใจและหลอดเลือด ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อและข้อต่อ การทรงตัวและความว่องไว และองค์ประกอบร่างกายของผู้สูงอายุได้ โดยมีค่าเฉลี่ยความตรงเชิงเนื้อหา เท่ากับ .96