Role of Community Nurses to Promote Health Literacy for Prevention of Coronavirus 2019 (COVID-19) Pandemic in the Community
Keywords:
role of community nurses, promote health literacy, coronavirus 2019Abstract
Coronavirus disease 2019 (COVID-19) is a dangerous communicable disease that has an extreme impact on the health, lifestyles, and socioeconomic status of worldwide society. Health literacy is an important factor in health status throughout the lifespan for all age groups in a community and also affects health behavior and health outcomes. It is an essential skill to achieve good health. The health literate individual can use skills needed to access, cognitive, communication, self-management, media literacy and make decisions to apply health information. The digital era, People can access all kinds of information and media types. Inaccuracies in media reporting can have adverse health outcomes. Community nurses have an important role to promote health literacy for the prevention of the coronavirus 2019 (COVID-19) pandemic in the community and the role of community nurses covers health care for individuals, families, and communities. Therefore, the role of community nurses to promote health literacy for the prevention of the coronavirus 2019 (COVID-19) pandemic in the community was important amid the pandemic for the security of the community and the nation.
References
กรมควบคุมโรค. รวมแนวทางการเฝ้าระวัง ป้องกัน และควบคุม โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (เล่มที่ 2). [อินเตอร์เน็ต]. สืบค้นเมื่อ 5 พฤษภาคม 2565 จาก http://35.190.29.12/uploads/publish/1167320210804081719.pdf
กระทรวงสาธารณสุข. ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง ชื่อและอาการสำคัญของโรคติดต่ออันตราย (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. 2563. [อินเตอร์เน็ต]. สืบค้นเมื่อ 5 พฤษภาคม 2565 จาก https://ddc.moph.go.th/uploads/files/10020200514102630.PDF
กรมควบคุมโรค. แนวทางการเฝ้าระวัง ป้องกัน และควบคุม โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 สำหรับบุคลากรทางการแพทย์และสาธารณสุข. [อินเตอร์เน็ต]. สืบค้นเมื่อ 5 พฤษภาคม 2565 จาก https://ddc.moph.go.th/uploads/publish/1150920210610033910.pdf
กระทรวงสาธารณสุข. คู่มือการป้องกันและดูแลตัวเองในสถานการณ์โรคโควิด 19. [อินเตอร์เน็ต]. สืบค้นเมื่อ 5 พฤษภาคม 2565 จาก https://ddc.moph.go.th/uploads/publish/1173420210903054846.pdf
ปิยะนุช จิตตนูนท์ และอุษณีย์ เพชรรัชตะชาติ. การพยาบาลสุขภาพชุมชน : มิติการจัดบริการ. ภาควิชาการพยาบาลสาธารณสุขศาสตร์ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. สงขลา ; 2559.
วัลลภา ดิษสระ และบุญประจักษ์ จันทร์วิน. พยาบาลกับการจัดการป้องกันและการควบคุมการ ระบาด COVID-19 ในชุมชน. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์; 2563, 8(12). p. 89-104.
จิระภา ขำพิสุทธิ์. ความรอบรู้ด้านสุขภาพ และพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด-19 ของนักศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ วิทยาลัยนอร์ทเทิร์น. วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน, 2021, 7.04: 17-17.
นวพร วุฒิธรรม พิมพ์นิภา ศรีนพคุณ และสุภาพร เชยชิด. บทบาทพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชนในการ ส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในกลุ่มผู้สูงอายุและผู้มีโรคเรื้อรัง. พยาบาลสาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2564, 49(1). p. 340-352.
กระทรวงสาธารณสุข. แนวทางเวชปฏิบัติ การวินิจฉัย ดูแลรักษา และป้องกันการติดเชื้อในโรงพยาบาล กรณีผู้ป่วยติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) สำหรับแพทย์และบุคลากรสาธารณสุข ฉบับปรับปรุง วันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2565. [อินเตอร์เน็ต]. สืบค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2565 จาก https://covid19.dms.go.th/backend/Content/Content_File/Covid_Health/Attach/25650301194159PM_CPG_COVID-19_v.20.4_N_20220301.pdf
พานทิพย์ แสงประเสริฐ. แนวคิดและหลักการพยาบาลอนามัยชุมชน. ใน: ลภัสรดา หนุ่มคำ, บรรณาธิการ. การพยาบาลอนามัยชุมชน. กรุงเทพมหานคร: บริษัทพิมพ์สวย จำกัด; 2555.
อรวรรณ นามมนตรี. (2018). ความ รอบรู้ ด้าน สุขภาพ (Health literacy). Thai Dental Nurse Journal; 2018, 29(1). p. 122-128.
Nutbeam D. The evolving concept of health literacy. Social science & medicine; 2008, 67(12). p. 2072-2078.
Mancuso J. M. Health literacy: a concept/dimensional analysis. Nursing & health sciences; 2008, 10(3). p. 248-255.
Nilnate W, Hengpraprom S, Hanvoravongchai P. Level of health literacy in Thai elders, Bangkok, Thailand. Journal of Health Research; 2016, 30(5). p. 315-321.
สิรินันท์ ชูเชิด นภาพร วาณิชย์กุล สุพร ดนัยดุษฎีกุล และชัยวุฒิ ยศถาสุโรดม. ความสัมพันธ์ระหว่าง ความแตกฉานทางสุขภาพ ความรุนแรงของโรค ความรับผิดชอบของผู้ป่วย และการรับรู้การดูแลแบบบุคคลเป็นศูนย์กลางกับคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยภายหลังผ่าตัดทำทางเบี่ยงหลอดเลือดหัวใจ. วารสารพยาบาลศาสตร์; 2559, 34(1). p. 94-106.
Nutbeam D. Health literacy as a public health goal: a challenge for contemporary health education and communication strategies into the 21st century. Health promotion international; 2000, 15(3). p. 259-267.
แสงเดือน กิ่งแก้ว และนุสรา ประเสริฐศรี. ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางสุขภาพและ พฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุที่เป็นโรคเรื้อรังหลายโรค. Nursing Journal of the Ministry of Public Health; 2016, 25(3). p. 43-54.
Manganello J. A. Health literacy and adolescents: a framework and agenda for future research. Health education research; 2008, 23(5). p. 840-847.
กรมควบคุมโรค. คู่มือกระบวนการสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพในการป้องกันควบคุมโรคและภัยสุขภาพ. [อินเตอร์เน็ต]. สืบค้นเมื่อ 5 พฤษภาคม 2565 จาก https://ddc.moph.go.th/uploads/publish/1188920211018040126.pdf
Bandura A. Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review; 1977, 84 (2). p. 191-215.
ชัยณัฐ สุรพิชญ์พงศ์ และสุชัย สุรพิชญ์พงศ์. การส่งเสริมความรอบรู้ทางสุขภาพเพื่อป้องกันการติดเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 (COVID-19): แนวคิดและแนวทางปฏิบัติ. Journal of Psychology; 2021, 19(1). p. 68-88.
