The Development of Health literacy Model for HIV and sexual transmitted infections among Adolescents, Yasothon Province
Keywords:
HIV, Sexual Transmitted Infections, Adolescents, Health Literacy, YasothonAbstract
Abstract
The aim of this study was developing the health literacy model for HIV and sexual transmitted infections (STIs) among adolescents. Using action research, there are 4 phases: 1) Planning, 2) Action, 3) Observing, 4) Reflection. The sample were 288 students in Vocational Certificate 2, Yasothon Vocational College and 12 stakeholders.
The quantitative data used descriptive statistics and t-test, conducted from September, May 2021 to August 2022. The result found that most of the samples were male, 52.3%, had sex for the first time at 16 years old, 47.4 %, the first sex had sex with a boyfriend, 82.1%, did not use condoms, 53.7%, received the knowledge form electronic media, 87.9%. Thailand has set a goal to end the AIDS problem with the National Strategy to End AIDS Problems 2017-2030, however, the implementation to the local level there is no clear model, especially among adolescents in schools. So, the stakeholders have developed the health literacy model for HIV and sexual transmitted infections among adolescents in order to solve HIV and STIs problem. The format of activities for practicing skills to enhance knowledge are: (1) Access, (2) Understanding, (3) Inquiring, (4) Making decisions and (5) apply. After learning, the target group had knowledge and awareness about AIDS/STIs increasing significantly (p-value < 0.05), there was a high level of satisfaction with the developed model, which reflects the effectiveness of the developed model. As a result, the youth in the school knowledgeable and correct condom use behaviors. There should be ongoing activities to promote awareness of AIDS/STI among adolescents. And this developed model should be applied or extended to other educational institutions.
References
เอกสารอ้างอิง
Joint United Nations Programme on HIV/AIDS. Fact Sheet 2021 Global HIV Statistics. Ending the AIDS epidemic. 2021. p. 1–3.
กรมควบคุมโรค. ศูนย์รวมข้อมูลสารสนเทศด้านเอชไอวีประเทศไทย [อินเทอร์เน็ต]. 2565 [เข้าถึงเมื่อ 6 ธันวาคม2564]. เข้าถึงจาก: https://hivhub.ddc.moph.go.th/aidsinfo.php
ศูนย์อำนวยการบริหารจัดการปัญหาเอดส์แห่งชาติ. ยุทธศาสตร์แห่งชาติว่าด้วยการยุติปัญหาเอดส์ พ.ศ 2560-2573. กรุงเทพฯ: บริษัท เอ็นซี คอนเซ็ปต์ จำกัด; 2560.
กองโรคเอดส์และโรคติดต่อทางเพศสสัมพันธ์ กระทรวงสาธารณสุข. คู่มือการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านเอชไอวีและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์. นนทบุรี: 2563.
เพ็ญศรี สวัสดิ์เจริญยิ่ง. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการดำเนินงานป้องกันควบคุมโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ปี 2553-2562 ของกองโรคเอดส์และโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์. วารสารโรคเอดส์. 2563;32(3):94–113.
ถนอม นามวงศ์, สุกัญญา คำพัฒน์, ปิญชาน์ ปรัชญคุป. อัตราความชุกและปัจจัยที่สัมพันธ์กับโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ในกลุ่มเยาวชน จังหวัดยโสธร. วารสารโรคเอดส์.2562;31(3):116–24.
Kemmis S, Mc Taggart R. The action research planner. Victoria: Deakin University press; 1990.
Cochran WG. Sampling Techniqes. New york; 1977. 428 p.
Bloom B. S., Hastings J. T. & MG. Handbook on formative and summative evaluation of student learning. New York: McGraw-Hill; 1971.
Best JW. Research in Education. New York: Prentice-Hall, Englewood Cliffs; 1977.
บุญเลี้ยง ทุมทอง. การพัฒนาวิธีการสอนของครูโดยความร่วมมือกันจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการเรื่องเพศศึกษาและโรคเอดส์ในโรงเรียนมัธยมศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัย และพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์). 2557;11:89–99.
นิตยา เพ็ญศิรินภา. ปัญหาการตั้งครรภ์ในวัยรุ่น กับหลักสูตรเพศศึกษารอบด้าน. วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน. 2564;7(3):1–16.
ดวงกมล วัตราดุลย และคณะ. การพัฒนารูปแบบเครือข่ายแกนนำจิตอาสาป้องกันการติดเชื้อเอชไอวี/เอดส์สำหรับเยาวชนในสถานศึกษาเขตเมือง. วารสารพยาบาลตำรวจ. 2563;12(2):368–79.
วิลัยวรรณ ปัดถา, ชนัญญา จิรพรกุล, เนาวรัตน์ มณีนิล. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความรอบรู้ด้านสุขภาพในการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา2019 ของครูชั้นประถมศึกษา อำเภอเมือง จังหวัดบึงกาฬ. วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน. 2565;8(3):37–47.
Nutbeam D. The evolving concept of health literacy. Soc Sci Med. 2008;67(12):2072–8.
ขวัญเมือง แก้วดำเกิง, นฤมลตรี เพชรศรีอุไร. ความฉลาดทางสุขภาพ. กรุงเทพฯ: นิวธรรมดาการพิมพ์; 2554.
ภรกต สูฝน. ผลของโปรแกรมการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านเอซไอวี เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการอยู่ร่วมกันโดยไม่รังเกียจในกลุ่มอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน. วารสารโรคเอดส์. 2562;32(1):1–14.
ยุวดี งอมสงัด, รุ่งรัตน์ ศรีสุริยเวศน์, พรนภา หอมสินธุ์. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพเพื่อป้องกันการตั้งครรภ์ในวัยรุ่นหญิงวัยเรียนในจังหวัดศรีสะเกษ. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา. 2562;14(2):37–51.
วิภา สุวรรณรัตน, มาล เกตแก้ว, กัณณวันฑ์ สกูลหรัง. การพัฒนาความเข้มแข็งทางใจในชุมชนในสถานการณ์ระบาด ของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน. 2564;8(1):1–14.
สุกฤตา สวนแก้ว, ศิวพร อึ้งวัฒนา. ปัจจัยความรอบรู้ด้านสุขภาพที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการสูบบุหรี่ และการดื่มสุราของวัยรุ่น ตำบลยางเนิ้ง อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม. วารสารพยาบาลสภากาชาดไทย. 2564;14(2):93–106.
สุกัญญา คณะวาปี, เกศินี สราญฤทธิชัย. ผลของโปรแกรมการพัฒนาความรอบรู้ด้านสุขภาพร่วมกับโรงเรียน รอบรู้ด้านสุขภาพต่อการ ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเพื่อป้องกันโรคอ้วนในเด็กวัยเรียนที่มีภาวะน้ำหนักเกิน. วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน. 2565;8(2):105–18.
สิริพร ภิยโยทัย, นุชนารถ แก้วดำเกิง, จุฑามาศ มากกุญชร, ศิริกูล ชัยเจริญ, เบญจมาศ ใจงาม, เกศินี เขียนวารี. การพัฒนารูปแบบกิจกรรมฝึกทักษะการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพ เรื่องเอชไอวีและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ เพื่อส่งเสริมการใช้ถุงยางอนามัย ในกลุ่มวัยรุ่นและเยาวชน. วารสารโรคเอดส์. 2564;33(3):111–22.
ขวัญเมือง แก้วดำเกิง, ดวงเนตร ธรรมกุล. การเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพในประชากรผู้สูงวัย. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ. 2558;9(2):1–8.
นุชนารถ แก้วดำเกิง, สิริพร ภิยโยทัย, จุฑามาศ มากกุญชร, ศิริกูล ชัยเจริญ, เบญจมาศ ใจงาม, เกศินี เขียนวารี. การประเมินผลการเรียนรู้ตามกระบวนการการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพ เรื่อง เอชไอวีและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ในกลุ่มชายมีเพศสัมพันธ์กับชาย ตามโมเดล Kirkpatrick. วารสารโรคเอดส์. 2563;32(3):114–31.
ชินวัตร พลศักดิ์ขวา, กฤชกันทร สุวรรณพันธุ์, นาถอนงค์ หวานแท้, สุกัญญา มารสินธุ์. ความรอบรู้ด้านสุขภาพ และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสี่ยง ในการติดเชื้อโรคซิฟิลิสของนักเรียนชายโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย แห่งหนึ่ง ในอำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น. 2564;28(1):77–89.
