The Effect of Self-management- Promoting Program for Dementia Prevention in Adults Age Maha Sawat Sub-district, Phutthamonthon District, Nakhon Pathom Province, Thailand
Keywords:
Self-management Promoting Program, Dementia, Adults AgeAbstract
Abstract
This quasi-experimental research aimed to study the effects of a self-management promotion program for the prevention of adult dementia. Maha Sawat Phutthamonthon District Nakhon Pathom Province. The sample group is a population aged 45 - 59 years living in Maha Sawat Sub-district, Phutthamonthon District. There were 24 people in Nakhon Pathom Province, divided into experimental and control groups of 12 people, each, the experimental group received 4 activities to promote self-management to prevent dementia, with a study period of 8 weeks. Quantitative data were analyzed by frequency distribution, percentage, mean, and standard deviation Inferential data were analyzed using the Mann-Whitney U – Test, Wilcoxon Signed Ranks Test and, The Friedman Test.
The results showed that the knowledge scores, attitude scores, and self-management behavior scores after the experiment and follow-up were significantly higher than before the experiment at 0.01 level (p-value<0.01). During the post-experimental, dementia knowledge, attitude scores and self-management behavior scores were significantly higher than the control group at the 0.01 level (p-value<0.01). can make self-management significantly better than the control group.
In conclusion, the self-management promotion program to prevent dementia in adulthood-affected dementia prevention behavior can be used as a health promotion program and should be organized in the form of activities to help prevent dementia in adulthood better.
References
เอกสารอ้างอิง
World health organization (WHO). News-room: Dementia. RetrievedFrom, https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/dementia, 2023.
วิชัย เอกพลากร, เยาวรัตน์ ปรปักษ์ขาม, สุรศักดิ์ฐานีพานิชสกุล, หทัยชนก พรรคเจริญ, วราภรณ์เสถียรนพเกล้า, กนิษฐา ไทยกล้า.รายงานการสํารวจสุขภาพประชาชนไทย โดย การตรวจร่างกาย ครั้งที่ 4 พ.ศ. 2551-2. กรุงเทพฯ : เดอะกราฟิโกซิสเต็มส์จํากัด, 2552.
ชัชวาล วงค์สารี. ผลการทบการเกิดภาวะสมองเสื่อมต่อผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยคริสเตียน.23(4): 680-687; ตุลาคม-ธันวาคม, 2560.
คณะกายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยมหิดล. ภาวะสมองเสื่อมก่อนวัย. งานสื่อสารองค์กร กองบริหารงานทั่วไป, 2565.
กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. ปิรามิดประชากร ตำบลมหาสวัสดิ์ ปี 2563.ระบบสารสนเทศสนับสนุนด้านการส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม, 2566.
Barlow J, Wright C, Sheasby J, Turner A, Hainsworth J. Self-management approaches for people with chronic conditions: a review. Patient Educ Couns. 2002;48(2):177-87.
Ryan P, Sawin KJ. The Individual and Family Self-Management Theory: background and perspectives on context, process, and outcomes. Nurs Outlook. 2009;57(4):217-25.e6.
สุทธิศรี ตระกูลสิทธิโชค. การป้องกันภาวะสมองเสื่อมในผู้สูงอายุ Prevention of Dementia in Older Persons.วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ.37(4): 6-14; ตุลาคม-ธันวาคม, 2561.
Faul F, Erdfelder E, Lang A-G, Buchner A. G*Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior Research Methods.2007;39(2):175-91.
สถาบันเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ. การประเมินเทคโนโลยีทางการแพทย์ เรื่องการเปรียบเทียบความสัมพันธ์แบบ ทดสอบสภาพสมองเสื่อมเบื้องต้น ฉบับภาษาไทย (MMSE-Thai) 2002 และแบบทดสอบสมรรถภาพสมองไทย (Thai Mini-Mental State Examination; TMSE) ในการคัดกรองผู้สูงอายุภาวะสมองเสื่อม. กรุงเทพฯ: บริษัท ซีจีทูล จำกัด, 2551.
Tangwongchai,S., Charernboon,T., Phanasathit,M., Akkayagorn, L., Hemrungrojn, S., Phanthumchinda, L., &Nasreddine, Z. The validity ofThai version of the Montreal cognitiveassessment (MoCA-T). Dementia &Neuropsychologia. 3: 172, 2009.
วนิดา วาดีเจริญ, รังสรรค์ เลิศในสัตย์, สมบัติ ทีฆทรัพย์. ระเบียบวิธีวิจัยจากแนวคิดทฤษฎีสู่ ภาคปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัดมหาชน, 2560.
สุมัทนา กลางคาร, วรพจน์ พรหมสัตยพรต. หลักการ วิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ.มหาสารคาม: สารคามการพิมพ์-สารคามเปเปอร์, 2553.
ชดช้อย วัฒนะ. การสนับสนุนการจัดการตนเอง กลยุทธ์ในการส่งเสริมการควบคุมโรค.วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี.26(1): 117-127, 2558.
Spector A, Thorgrimsen L, Woods B, Royan L, Davies S, Butterworth M, et al. Efficacy of an evidence-based cognitive stimulation therapy programme for people with dementia: randomised controlled trial. Br J Psychiatry. 2003;183:248-54.
Creer, TL. Self-management ofchronic illness. Retrieved fromhttp://cachescan.bcub.ro/e-book/E1/580704/601-649.pdf, 2000.
Martin F, Turner A, Wallace LM, Bradbury N. Conceptualisation of self-management intervention for people with early-stage dementia. Eur J Ageing. 2013;10(2):75-87.
Chang JY, Tsai PF, Beck C, Hagen JL, Huff DC, Anand KJ, et al. The effect of tai chi on cognition in elders with cognitive impairment. Medsurg Nurs. 2011;20(2):63-9; quiz 70.
