ผลของการส่งเสริมแรงจูงใจในการป้องกันโรคต่อพฤติกรรมของผู้ปกครอง ในการป้องกันการติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันของเด็ก

บทคัดย่อ

การติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันเป็นปัญหาที่พบได้บ่อยในเด็ก ผู้ปกครองจึงควรมีพฤติกรรมป้องกันการติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันที่ถูกต้องเหมาะสม การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลัง เพื่อศึกษาผลของการส่งเสริมแรงจูงใจในการป้องกันโรคต่อพฤติกรรมของผู้ปกครองในการป้องกันการติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันของเด็ก โดยศึกษาระหว่างเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2557 ถึงเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา คือ ผู้ปกครองของเด็กก่อนวัยเรียนที่ได้รับการดูแลในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก 2 แห่ง ในเขตอำเภอเวียงชัย จังหวัดเชียงราย จำนวน 52 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 26 ราย โดยกลุ่มทดลองจะได้รับ การส่งเสริมแรงจูงใจในการป้องกันตามแนวคิดของโรเจอร์ส และกลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แผนการส่งเสริมแรงจูงใจในการป้องกันการติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันในเด็ก แบบสอบถามการรับรู้เกี่ยวกับการติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันในเด็ก และแบบสอบถามการปฏิบัติในการป้องกันการติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันในเด็ก วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา สถิติไคส์-สแควร์ สถิติฟิชเชอร์ และสถิติทดสอบที

ผลการวิจัย พบว่าภายหลังได้รับการส่งเสริมแรงจูงใจในการป้องกันโรค กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมป้องกันการติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) และสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.05) ผลการศึกษาครั้งนี้ แสดงให้เห็นว่าการส่งเสริมแรงจูงใจในการป้องกันโรคช่วยให้ผู้ปกครองมีพฤติกรรมป้องกันการติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันในเด็กเพิ่มมากขึ้น วิธีการดังกล่าวอาจนำไปประยุกต์ใช้เพื่อป้องกันการติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันในเด็กในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กอื่นได้