ผลของโปรแกรมการสนับสนุนทางสังคมร่วมกับการออกกำลังกาย ต่อคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า
คำสำคัญ:
การสนับสนุนทางสังคม, การออกกำลังกาย, คุณภาพชีวิต, ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าบทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง ศึกษาสองกลุ่มวัดผลก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบ 1) คุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าก่อนและหลังได้รับโปรแกรมการสนับสนุนทางสังคมร่วมกับการออกกำลังกาย 2) คุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคซึมเศร้ากลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการสนับสนุนทางสังคมร่วมกับการออกกำลังกายกับกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่มีคุณสมบัติตามเกณฑ์ อาศัยอยู่ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี จำนวน 40 คน โดยจับคู่ให้มีคุณสมบัติใกล้เคียงกันในเรื่องเพศ และระยะเวลาของการเจ็บป่วย จากนั้นทำการสุ่มเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 คน กลุ่มทดลองได้เข้าร่วมกิจกรรมในโปรแกรมการสนับสนุนทางสังคมร่วมกับการออกกำลังกาย ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ 1) โปรแกรมการสนับสนุนทางสังคมร่วมกับการออกกำลังกาย ที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นจากแนวคิดการออกกำลังกายของ Schuch et al. (2015) และการสนับสนุนทางสังคมของHouse (1981) 2) เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ เครื่องมือชี้วัดคุณภาพชีวิตขององค์การอนามัยโลกชุดย่อ ฉบับภาษาไทย (WHOQOL–BREF–THAI) แปลโดยสุวัฒน์ มหัตนิรันดร์กุล และคณะ(Mahatniranakul et al.,1997) เครื่องมือทุกชุดผ่านการตรวจสอบ ความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 คน มีค่าความเที่ยงวิเคราะห์โดยการหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค (Cronbach’s alpha coefficient) เท่ากับ .89 และ .90 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและสถิติทดสอบที (t-test)
ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้
- คะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าหลังได้รับโปรแกรมการสนับสนุนทางสังคมร่วมกับการออกกำลังกายสูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมการสนับสนุนทางสังคมร่วมกับการออกกำลังกาย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
- คะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคซึมเศร้ากลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการสนับสนุนทางสังคมร่วมกับการออกกำลังกาย สูงกว่ากลุ่มที่ได้รับการดูแลตามปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
เอกสารอ้างอิง
Chinwararak,C.& Luebunthawatchai,P. (2016). Physical symptoms and the relationship with the severity of depressive symptoms in depressed patients in Chulalongkorn Hospital.
Journal of the Medical Association of Thailand.61(4): 281-294. (In Thai)
Du, X. (2014). BDNF–TrkB signaling as a therapeutic target in neuropsychiatric disorders. Journal of Receptor, Ligand and Channel Research 7, 61-79.
Department of Mental Health.(2010).Depression management guidelines for general practitioners in primaryand secondary levels.Ubon Ratchathani: Siritham Offset.(In Thai)
Gerber, M., Holsboer-Trachsler, E., Pühse, U., & Brand, S. (2016). exercise is medicine for patients with major depressive disorders: but only if the “pill” is taken!. Neuropsychiatric Disease and Treatment 12,1977.
House, J. S. (1981).Work stress and social support. Massachusetts: Addison-WesleyPublishing.
Intharit,J. (2013).in Sattayatham,C.& Chan Suk,P.& Charoensuk,S.(Editor). Depression and nursing. Psychiatric Nursing and Mental Health.(Revised Edition) 2nd.Bangkok: Thana Place. (In Thai)
IsHak, W. W., Greenberg, J. M., Balayan, K., Kapitanski, N., Jeffrey, J., Fathy, H., ... & Rapaport, M. H. (2011). Quality of life: the ultimate outcome measure of interventions in major depressive disorder. Harvard review of psychiatry 19(5), 229-239.
Kongsuk,T., Pimtra,S. & Liachongpeampoon,J. (2012). Quality of life and predictive factors in Thai
depression patients. Ubon Ratchathani: Phra Sri Maha Pho Hospital. (In Thai)
Luanglak,R. (2009).Strengthening motivation in promoting exercise in patients with depression. Kumphawapi Hospital. Master’s thesis, Nursing Science Program in Mental Health and Psychiatric Nursing, Faculty of Nursing, Khonkean University. (In Thai)
Malchow, B., Reich-Erkelenz, D., Oertel-Knöchel, V., Keller, K., Hasan, A., Schmitt, A., ... & Falkai, P. (2013). The effects of physical exercise in schizophrenia and affective disorders. European archives of psychiatry and clinical neuroscience 263(6), 451-467.
Mahatniranakul,S. et al.(1997) . Compare the World Health Organization's quality of life measure every 100 indicators and 26 indicators, Suan Pung hospital Chiangmai Province. (In Thai)
Pleankerd,P. (2014). Depression: Nursing roles in care. Royal Thai Army Nursing Journal 15(1):18-21. (In Thai)
Rakkarn,J.(2006).The effect of using family mental health program on the care burden of schizophrenic caregivers in community.Master’s thesis, Nursing Science Program in Mental Health and Psychiatric Nursing,Faculty of Nursing,Chulalongkorn University.(In Thai)
Schuch,F.B., Vasconcelos-Moreno, M.P., Borowsky,Zimmermann, Rocha, N.S., & Fleck, M. P. (2015). Exercise and severe major depression: effect on symptom severity and quality of life at discharge in an inpatient cohort. Journal of psychiatric research 61, 25-32.
Stanton, R., Happell, B., Hayman, M., & Reaburn, P. (2014). Exercise interventions for the treatment of affective disorders–research to practice.Frontiers in Psychiatry 5, 1-4.
WHO. (2016). Depression.Retrieved 13 April 2016, from http://www.who.int/mediacentre
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลสาร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
