การพัฒนาและทดสอบประสิทธิผลการใช้รูปแบบการจัดการการบาดเจ็บวิกฤตที่แผนกฉุกเฉิน

บทคัดย่อ

          การจัดการผู้บาดเจ็บวิกฤตเบื้องต้นที่แผนกฉุกเฉินอย่างเหมาะสมโดยทีมสหสาขาวิชาชีพ มีความสำคัญยิ่ง การวิจัยดำเนินการนี้มีเป้าหมายเพื่อพัฒนาและทดสอบประสิทธิผลของรูปแบบการจัดการการบาดเจ็บวิกฤตที่แผนกฉุกเฉินต่อระยะเวลาการจัดการที่แผนกฉุกเฉิน และอัตราการเสียชีวิตของผู้บาดเจ็บวิกฤต กรอบแนวคิดในการพัฒนาและใช้รูปแบบการจัดการการบาดเจ็บวิกฤตที่แผนกฉุกเฉินใช้แนวปฏิบัติทางคลินิกของสภาวิจัยด้านการแพทย์และสุขภาพแห่งชาติ ประเทศออสเตรเลีย กลุ่มตัวอย่าง 3 กลุ่ม ในการศึกษา มีดังนี้ 1) กลุ่มพัฒนารูปแบบฯ จำนวน 4 คน (แพทย์ 1 คน และพยาบาล 3 คน); 2) กลุ่มผู้ใช้รูปแบบฯ จำนวน 20 คน (แพทย์ 6 คน และพยาบาล 14 คน); และ 3) ผู้บาดเจ็บวิกฤต จำนวน 159 คน (ก่อนใช้รูปแบบฯ 110 คน และระหว่างใช้รูปแบบฯ 49 คน) ข้อมูลกระบวนการและผลลัพธ์การจัดการผู้บาดเจ็บวิกฤตที่แผนกฉุกเฉินบันทึกในโปรแกรม
โอพีเสิร์ฟ (OPServ) ในระบบสารสนเทศโรงพยาบาล
          ผลการศึกษา พบว่า
          1. รูปแบบการจัดการการบาดเจ็บวิกฤตที่แผนกฉุกเฉิน ประกอบด้วย 3 ระยะ ได้แก่ 1) ระยะเตรียมการ 2) ระยะจัดการ และ 3) ระยะเตรียมจำหน่าย โดยมีการใช้ ISBAR ในการส่งต่อข้อมูลอย่างเหมาะสม
          2. การใช้รูปแบบการจัดการการบาดเจ็บวิกฤตที่แผนกฉุกเฉินลดค่าเฉลี่ยระยะเวลาการจัดการที่แผนกฉุกเฉินจาก 74.51 นาที (SD = 34.77) เป็น 59.76 นาที (SD = 26.58) และลดอัตราการเสียชีวิตของผู้บาดเจ็บวิกฤตจากร้อยละ 16.36 เป็นร้อยละ 6.12
           รูปแบบการจัดการการบาดเจ็บวิกฤตที่แผนกฉุกเฉินแสดงถึงประสิทธิผลในการจัดการการบาดเจ็บวิกฤตในการศึกษานี้ จึงควรนำไปใช้อย่างต่อเนื่อง และศึกษาผลลัพธ์รายปีเพื่อยืนยันความยั่งยืนของประสิทธิผล