ความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งแวดล้อมในการทำงานของพยาบาลกับผลลัพธ์ของผู้ป่วยและพยาบาลในโรงพยาบาลชุมชนในประเทศไทย

Abstract

การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งแวดล้อมในการทำงานของพยาบาล
กับผลลัพธ์ของผู้ป่วยและพยาบาลในโรงพยาบาลชุมชนของประเทศไทย เป็นการศึกษาภาคตัดขวาง กลุ่ม
ตัวอย่าง คือพยาบาลวิชาชีพที่ให้การพยาบาลผู้ป่วยโดยตรงในหอผู้ป่วยในของโรงพยาบาลชุมชนจำนวน
1,850 คนใน 92 โรงพยาบาล เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม ประกอบด้วย แบบสอบถามสิ่ง
แวดล้อมในการทำงานของพยาบาล ผลลัพธ์ของผู้ป่วยได้แก่ คุณภาพการดูแลและความผิดพลาดทางยา
ผลลัพธ์ของพยาบาลได้แก่ ความพึงพอใจในงาน ความเหนื่อยหน่ายด้านความอ่อนล้าทางอารมณ์ ความ
มั่นใจว่าผู้ป่วยจะสามารถจัดการดูแลตนเองเมื่อออกจากโรงพยาบาล การได้รับข้อร้องเรียนจากผู้ป่วยและ
ญาติ การได้รับการทำร้ายทางวาจา วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณา และวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติก

ผลการวิจัย พบว่า
พยาบาลที่ทำงานในโรงพยาบาลที่สิ่งแวดล้อมในการทำงานระดับดีมีการรับรู้คุณภาพในการดูแล
ระดับพอใช้ถึงไม่ดี ลดลงร้อยละ 52 [OR 0.48 (0.33-0.72)] , ไม่มั่นใจว่าผู้ป่วยจะสามารถจัดการดูแล
ตนเองได้เมื่อออกจากโรงพยาบาล ลดลงร้อยละ 47[OR 0.53 (0.39-0.72)], มีความผิดพลาดทางยาลดลง
ร้อยละ 46 [OR 0.54 (0.32-0.91)], ได้รับข้อร้องเรียนจากผู้ป่วยและญาติลดลงร้อยละ 56 [OR 0.44
(0.25-0.76)],ได้รับการทำร้ายทางวาจาลดลงร้อยละ 37 [OR 0.63 (0.46-0.86)], ไม่พึงพอใจในงานลดลง
ร้อยละ 42 [OR 0.58 (0.41-0.80)], ความเหนื่อยหน่ายด้านความอ่อนล้าทางอารมณ์ลดลงร้อยละ 49 [OR
0.51 (0.34-0.76)] เมื่อเปรียบเทียบกับโรงพยาบาลที่มีสิ่งแวดล้อมในการทำงานในระดับไม่ดี
ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าสิ่งแวดล้อมในการทำงานของพยาบาลในโรงพยาบาลชุมชนที่
ดีมีความสัมพันธ์ทางบวกกับการลดลงของเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ความไม่พึงพอใจในงาน และความ
เหนื่อยหน่ายด้านความอ่อนล้าทางอารมณ์ของพยาบาล ผู้บริหารทางการพยาบาลและผู้กำหนดนโยบาย
ควรปรับปรุงและสนับสนุนสิ่งแวดล้อมในการทำงานของพยาบาลเพื่อส่งเสริมความปลอดภัยของผู้ป่วย
และการคงอยู่ในงานของพยาบาล