ผลของการสอนโดยใช้เทคนิคไม่ใช้มือจับต้องต่อความสำเร็จในการเลี้ยงบุตรด้วยนมมารดาอย่างเดียวของมารดาที่มีบุตรคนแรก

Abstract

               การเลี้ยงบุตรด้วยนมมารดาอย่างเดียวมีประโยชน์มากต่อมารดาและทารก รวมถึงส่งผลดีต่อครอบครัว สังคมและประเทศชาติ ปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งที่สามารถเพิ่มความสำเร็จในการเลี้ยงบุตรด้วยนมมารดาอย่างเดียวคือ เทคนิคการให้นมบุตรของมารดา การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการสอนโดยใช้เทคนิคไม่ใช้มือจับต้องต่อความสำเร็จในการเลี้ยงบุตรด้วยนมมารดาอย่างเดียวของมารดาที่มีบุตรคนแรก กลุ่มตัวอย่างคือ มารดาที่มีบุตรคนแรกจำนวน 52 รายที่นอนพักฟื้นภายหลังคลอดในหอผู้ป่วยสูติ-นรีเวชกรรม และตรวจหลังคลอดที่โรงพยาบาลตติยภูมิจังหวัดเชียงใหม่ ระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงเดือนสิงหาคม พ.ศ.2556 แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 26 รายจับคู่กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมให้มีลักษณะคล้ายคลึงกันในเรื่องระดับการศึกษา กลุ่มทดลองได้รับการสอนด้วยเทคนิคไม่ใช้มือจับต้อง ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามปกติ  เครื่องมือที่ใช้ดำเนินการวิจัย ได้แก่  แผนการสอนโดยใช้เทคนิคไม่ใช้มือจับต้องแบบประเมินเทคนิคการให้นมมารดา  และคู่มือการจัดท่าให้นมและการอมหัวนมของบุตร เครื่องมือรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสังเกตปัญหาในการเลี้ยงบุตรด้วยนมมารดาก่อนจำหน่ายจากโรงพยาบาล แบบสอบถามปัญหาในการเลี้ยงบุตรด้วยนมมารดาที่ 6 สัปดาห์หลังคลอด และแบบสอบถามความสำเร็จในการเลี้ยงบุตรด้วยนมมารดาอย่างเดียวของโบว์ชมพู บุตรแสงดี, กรรณิการ์ กันธะรักษา, จันทรรัตน์ เจริญสันติ (2556) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนาและทดสอบสมมติฐานด้วยสถิติทดสอบไคสแควร์

                ผลการวิจัยพบว่า  มารดากลุ่มทดลองมีความสำเร็จในการเลี้ยงบุตรด้วยนมมารดาอย่างเดียวก่อนจำหน่ายจากโรงพยาบาล และที่ 6 สัปดาห์หลังคลอด มากกว่ามารดากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ <.01 และ<.001ตามลำดับ

                ผลงานวิจัยครั้งนี้ สามารถนำเทคนิคไม่ใช้มือจับต้องไปเป็นแนวทางในการส่งเสริมการเลี้ยงบุตรด้วยนมมารดาเพื่อให้ประสบผลสำเร็จในการเลี้ยงบุตรด้วยนมมารดาอย่างเดียว ซึ่งคาดว่าจะมีประโยชน์ต่อการปฏิบัติการพยาบาลและการศึกษาวิจัยต่อไป