คุณภาพการจัดการดูแลผู้ป่วยเด็กที่มีภาวะชักจากไข้สูง โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง ในจังหวัดสมุทรสาคร

ผู้แต่ง

  • นภัสพร ปิยะกุล โรงพยาบาลกระทุ่มแบน
  • จุฑาทิพย์ นามม่อง โรงพยาบาลกระทุ่มแบน
  • ศศิพินทุ์ ศุภมนตรี บัวพล คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต
  • ภัทรวลัย เมืองทอง คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต

คำสำคัญ:

คุณภาพการจัดการดูแล, ภาวะชักจากไข้สูง

บทคัดย่อ

ภูมิหลัง: การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา (Descriptive Research) เพื่อศึกษาคุณภาพจัดการดูแลผู้ป่วยเด็กที่มีภาวะชักจากไข้สูง ที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยกุมารเวชกรรม โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง ในจังหวัดสมุทรสาคร วิธีการศึกษา: กลุ่มตัวอย่าง คือ เวชระเบียนของผู้ป่วยเด็กที่แพทย์วินิจฉัยเป็น Febrile convulsion และเข้ารับการรักษาที่หอผู้ป่วยกุมารเวชกรรม ตั้งแต่ ตุลาคม 2559 จนถึง กันยายน 2561 จำนวน 221 แฟ้ม และพยาบาลที่ปฏิบัติงานในหอผู้ป่วยกุมารเวชกรรม จำนวน 16 คน เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบบันทึกข้อมูลจากเวชระเบียน และแบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากพยาบาล วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และการทดสอบค่าเฉลี่ยของกลุ่มตัวอย่าง 1 กลุ่ม ผลการศึกษา: พบว่าคุณภาพด้านกระบวนการของการจัดการดูแลผู้ป่วยเด็กชักจากไข้สูงทั้ง 3 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านบทบาทอิสระ ยังไม่สามารถปฏิบัติได้ทั้งหมด ซึ่งการวางแผนจำหน่ายโดยใช้หลัก D METHOD มีการบันทึกชัดเจนน้อยที่สุด ร้อยละ 2.7 2) ด้านบทบาทร่วมกับแพทย์ สามารถปฏิบัติได้ทั้งหมด ร้อยละ 100 3) ด้านบทบาทร่วมกับบุคลากรทีมสุขภาพอื่น ๆ ยังไม่สามารถปฏิบัติได้ทั้งหมด โดยการติดต่อประสานห้องปฏิบัติการ เพื่อติดตามผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการตามระยะเวลาที่เหมาะสม มีการบันทึกชัดเจนน้อยที่สุด ร้อยละ 9 คุณภาพด้านผลลัพธ์ของการจัดการดูแลผู้ป่วยเด็กชักจากไข้สูง พบว่า มีการเกิดภาวะชักซ้ำในโรงพยาบาลคิดเป็นร้อยละ 6.8 วันนอนเฉลี่ยเท่ากับ 2.8 วันนอน (SD = 2.53) ส่วนใหญ่พยาบาลมีความรู้ในการดูแลผู้ป่วยเด็กที่มีภาวะชักจากไข้สูงน้อยกว่าร้อยละ80 (ร้อยละ 68.8) และมีความพึงพอใจในการใช้แนวทางปฏิบัติการพยาบาลผู้ป่วยเด็กที่มีภาวะชักจากไข้สูงอยู่ในระดับสูง เมื่อเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของคะแนนความรู้ในการดูแลผู้ป่วยเด็กที่มีภาวะชักจากไข้สูง กับเกณฑ์ตัวชี้วัดที่กำหนด ที่ร้อยละ 80 ด้วยสถิติ One Sample t-test พบว่าน้อยกว่าเกณฑ์ตัวชี้วัดที่กำหนดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t15 = -48.577, p < .001) บทสรุป: ผลของการศึกษาในครั้งนี้สามารถนำมาใช้ประโยชน์ในการพัฒนาสมรรถนะวิชาชีพ 2 ด้าน ได้แก่ การพัฒนาความรู้ ความสามารถในการปฏิบัติกิจกรรมการพยาบาลผู้ป่วยเด็กที่มีภาวะชักจากไข้สูง และพัฒนาบทบาทอิสระของพยาบาลในส่วนของบันทึกเวชระเบียนให้ชัดเจน

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

Byeon JH, Kim G-H, Eun B-L. Prevalence, Incidence, and Recurrence of Febrile Seizures in Korean Children Based on National Registry Data. J Clin Neurol Seoul Korea. 2018;14(1):43-47. https://doi.org/10.3988/jcn.2018.14.1.43

สุมิศรา อารีย์วัฒนานนท์. ปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดไข้ชักซ้ำในผู้ป่วยเด็กโรคไข้ชักครั้งแรกของโรงพยาบาลหนองคาย. วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม. 2016;13(3):108-117.

Roberts RD, Matthews G, Zeidner M. Emotional Intelligence: Muddling Through Theory and Measurement. Ind Organ Psychol. 2010;3(2):140-144. https://doi.org/10.1111/j.1754-9434.2010.01214.x

Commodari E. Children staying in hospital: a research on psychological stress of caregivers. Ital J Pediatr. 2010;36:40. https://doi.org/10.1186/1824-7288-36-40

Irvine D, Sidani S, Hall LM. Linking outcomes to nurses’ roles in health care. Nurs Econ. 1998;16(2):58-64, 87.

โรงพยาบาลกระทุ่มแบน. รายงานประจำปี 2558: กุมารเวชกรรม. สมุทรสาคร: โรงพยาบาลกระทุ่มแบน; 2562.

รสสุคนธ์ เจริญสัตย์สิริ. พฤติกรรมของผู้ปกครองในการดูแลเด็กที่ชักจากไข้สูง. วารสารศูนย์การศึกษาแพทยศาสตร์คลินิก โรงพยาบาลพระปกเกล้า. 2018;35(1):50-56.

ภาวินี เทพคำราม. พยาบาลไทยน่าเห็นใจ เร่งปรับคุณภาพชีวิต. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). https://www.thaihealth.or.th/Content/27438-พยาบาลไทยน่าเห็นใจเร่งปรับคุณภาพชีวิต.html. Published 2558. Accessed 1 กุมภาพันธ์ 2563.

อุไรพร โคตะมี, นิรุวรรณ เทรินโบล์, สุทิน ชนะบุญ. การพัฒนาการบันทึกเวชระเบียนของทีมสหวิชาชีพ โรงพยาบาลไชยวาน อำเภอไชยวาน จังหวัดอุดรธานี. วารสารสาธารณสุข มหาวิทยาลัยบูรพา. 2017;12(2):1-14.

หน่วยงานกุมารเวชกรรม โรงพยาบาลสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์. การพัฒนาระบบการดูแลผู้ป่วยชักจากไข้สูง เพื่อป้องกันภาวะชักซ้ำ. 2560. https://www2.nmd.go.th/srknso/images/article_img/kpi19may17/8ped_convulsion.pdf. Accessed 25 พฤศจิกายน 2562.

บงกช นิลอ่อน, ยุนี พงศ์จตุรวิทย์, นุจรี ไชยมงคล. ผลของโปรแกรมการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของมารดาต่อความสามารถในการดูแลบุตรที่มีภาวะชักจากไข้สูง. J Fac Nurs Burapha Univ. 2014;22(3):29-41.

Kwak AR, Kim JS. Caregivers’ Knowledge, Concerns and Management of Pediatric Febrile Convulsions. Child Health Nurs Res. 2014;20(3):149-158. https://doi.org/10.4094/chnr.2014.20.3.149

Jyothy G, Jophin J. A Study to Assess the Effectiveness of Structured Teaching Programme Regarding Knowledge on Management of Febrile Convulsion among Mothers of under Five Children in Rajarajeswari Medical College and Hospital, Bangalore. Int J Sci Res IJSR. 4(11):1070-1074.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-05-01

รูปแบบการอ้างอิง

1.
ปิยะกุล น, นามม่อง จ, บัวพล ศ, เมืองทอง ภ. คุณภาพการจัดการดูแลผู้ป่วยเด็กที่มีภาวะชักจากไข้สูง โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง ในจังหวัดสมุทรสาคร. J Chulabhorn Royal Acad [อินเทอร์เน็ต]. 1 พฤษภาคม 2020 [อ้างถึง 1 มกราคม 2026];2(2):50-64. available at: https://he02.tci-thaijo.org/index.php/jcra/article/view/227867

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย