การศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านการบำบัดรักษาโรคในจังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

บทนำ: การใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นเป็นการรักษาทางเลือกที่มีหลากหลายวิธี ซึ่งให้การรักษาด้วยทรัพยากรที่มีในพื้นที่โดยหมอพื้นบ้านที่มีประสบการณ์การรักษามานาน วัตถุประสงค์: ศึกษาองค์ความรู้เกี่ยวกับภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านการบำบัดรักษาโรคในเขตจังหวัดศรีสะเกษ วิธีการศึกษา: การวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลเป็นหมอพื้นบ้านในเขตจังหวัดศรีสะเกษ จำนวน 25 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือนักวิจัยและแนวทางการสัมภาษณ์เชิงลึกกึ่งโครงสร้าง เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตแบบมีส่วนร่วมและไม่มีส่วนร่วม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหาแบบวิเคราะห์สถานการณ์โดยไม่อิงทฤษฎี ผลการศึกษา: องค์ความรู้เกี่ยวกับภูมิปัญญาท้องถิ่น แบ่งได้เป็น 6 กลุ่ม ดังนี้ 1) แหล่งที่มาของความรู้และการสืบทอดภูมิปัญญาท้องถิ่น 2) ภูมิปัญญาด้านสมุนไพรในการบำบัดรักษาโรค แบ่งตามกลุ่มอาการได้ 12 กลุ่ม 3) การรักษาโรคด้วยวิธีการเป่า 4) ข้อควรปฏิบัติของผู้เข้ารับการรักษากับหมอพื้นบ้าน 5) แนวปฏิบัติยึดถือของการเป็นหมอพื้นบ้าน และ 6) ปัญหาและอุปสรรคของการถ่ายทอดองค์ความรู้สู่คนรุ่นหลัง บทสรุป: การรักษาโรคโดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นยังเป็นที่นิยมเนื่องจากการรักษาไม่ยุ่งยาก ผลข้างเคียงน้อย ค่าใช้จ่ายน้อย และได้รับความทุกข์ทรมานจากการรักษาน้อยกว่า จึงเป็นการรักษาทางเลือกที่ควรพิจารณาในการบูรณาการเข้ากับแผนการรักษาสมัยใหม่อย่างเหมาะสม