ผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันการเลื่อนหลุดของท่อช่วยหายใจในผู้ป่วยอายุรกรรม โรงพยาบาลพัทลุง

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาแบบกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันการเลื่อนหลุดของท่อช่วยหายใจ ในผู้ป่วยอายุรกรรม กลุ่มตัวอย่างเลือกแบบเฉพาะเจาะจง จากผู้ป่วยที่ได้รับการใส่ท่อช่วยหายใจและเข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วย อายุรกรรมทั่วไปและหอผู้ป่วยหนักอายุรกรรมแบ่งเป็น 2 กลุ่มกลุ่มละ 51 คน กลุ่มควบคุมคือกลุ่มที่ได้รับการดูแลตามปกติ เลือกกลุ่มตัวอย่างจากเวชระเบียนผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษา ระหว่างเดือนตุลาคมถึงเดือนธันวาคม พ.ศ. 2562 และกลุ่มทดลองคือกลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลที่พัฒนาขึ้นจากหลักฐาน เชิงประจักษ์ที่เข้ารับการรักษา ระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนเมษายน พ.ศ.2563 แนวปฏิบัติการพยาบาลประกอบด้วย 1) การให้ข้อมูลแก่ผู้ป่วย/ครอบครัวและส่งเสริมการมีส่วนร่วม ในการดูแล 2) การประเมินภาวะกระสับกระส่าย/กระวนกระวายการให้ยาระงับประสาท/ยาคลายกล้ามเนื้อและการผูกยึดผู้ป่วย 3) การผูกยึดท่อช่วยหายใจ 4) การประเมินความปวดและการจัดการความปวดอย่างเหมาะสม 5) แนวปฏิบัติการพยาบาลผู้ป่วยที่ใส่ท่อช่วยหายใจและเครื่องช่วยหายใจ และ 6) การหย่าเครื่องช่วยหายใจ เก็บข้อมูลโดยใช้แบบบันทึกข้อมูลพื้นฐานและข้อมูลด้านความเจ็บป่วยและแบบบันทึกข้อมูลการเกิดอุบัติการณ์ท่อช่วยหายใจเลื่อนหลุด วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยาย Fisher’s Exact test, Chi-Square และ Mann-Whitney U test พบว่าอัตราการเกิดอุบัติการณ์ท่อช่วยหายใจเลื่อนหลุดของผู้ป่วยที่ได้รับการดูแลตามปกติ เท่ากับ 0.196 (ร้อยละ 19.60) และอัตราการเกิดอุบัติการณ์ท่อช่วยหายใจเลื่อนหลุดของผู้ป่วยที่ได้รับการดูแลตามแนวปฏิบัติการพยาบาล เท่ากับ 0.039 (ร้อยละ 3.90) อุบัติการณ์ท่อช่วยหายใจเลื่อนในกลุ่มทดลองต่ากว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ดังนั้นจึงควรนาแนวปฏิบัติการพยาบาลไปประยุกต์ใช้ ในการดูแลผู้ป่วยที่ใส่ท่อช่วยหายใจให้ครอบคลุมทุกแผนกของโรงพยาบาล