ผลของโปรแกรมการฟื้นฟูสภาพจิตใจต่อความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง ของสตรีที่ถูกกระทำความรุนแรง

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการฟื้นฟูสภาพจิตใจ ต่อความรู้สึก มีคุณค่าในตนเองของสตรีที่ถูกกระทำความรุนแรง กลุ่มตัวอย่างคือสตรีที่ถูกกระทำความรุนแรง อายุ 20-59 ปี จำนวน 60 คน คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 30 คน ที่ได้รับโปรแกรมการฟื้นฟูสภาพจิตใจ และกลุ่มควบคุม 30 คน ได้รับการดูแลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบประเมินความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของโรเซนเบิร์ก และโปรแกรมการฟื้นฟูสภาพจิตใจ จัดกิจกรรมเป็นรายกลุ่ม 5 กลุ่ม กลุ่มละ 5-7 คน สัปดาห์ละ 1 ครั้ง ครั้งละประมาณ 60-90 นาที จำนวน 4 สัปดาห์ โปรแกรมและเครื่องมือวิจัยผ่านการตรวจสอบโดยผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 3 ท่าน ได้ค่าความตรงของเนื้อหาเท่ากับ 1.00 ทดสอบความเที่ยงของเครื่องมือ แบบประเมินความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองด้วยการหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค เท่ากับ .81 และทดลองใช้กับสตรีที่ถูกกระทำความรุนแรงจำนวน 5 ราย วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐาน และทดสอบความแตกต่างระหว่างกลุ่มโดยการทดสอบค่าที เปรียบเทียบผลการศึกษาของกลุ่มทดลองแบบก่อนและหลังการทดลองโดยใช้สถิติการทดสอบค่าทีแบบสัมพันธ์ และเปรียบเทียบหลังการทดลองระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง โดยใช้สถิติทีอิสระ       

ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มทดลองหลังได้รับโปรแกรมการฟื้นฟูสภาพจิตใจ มีค่าคะแนนเฉลี่ยความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองสูงกว่าก่อนทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t=-17.69, p< .001) และหลังได้รับโปรแกรมการฟื้นฟูสภาพจิตใจ กลุ่มทดลองมีค่าคะแนนเฉลี่ยความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t=10.84, p< .001)

ผลการวิจัยแสดงถึงโปรแกรมการฟื้นฟูสภาพจิตใจสามารถส่งเสริมให้สตรีที่ถูกกระทำความรุนแรงเกิดการพัฒนาความสามารถจัดการกับภาวะวิกฤติที่เกิดขึ้นในชีวิต และเผชิญกับปัญหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ สามารถกลับมาใช้ชีวิตได้อย่างรวดเร็วภายหลังเผชิญเหตุการณ์วิกฤติ ทำให้ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของสตรีที่ถูกกระทำความรุนแรงเพิ่มขึ้นจริง ดังนั้นพยาบาลจิตเวชสามารถนำโปรแกรมไปประยุกต์ใช้เพื่อเพิ่มความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของสตรีที่ถูกกระทำความรุนแรงได้