The Effectiveness of the Fracture Liaison Service Model of Care for Elderly Patients with Hip Fractures, Nakornping Hospital, Chiang Mai
Keywords:
Effectiveness, Hip Fracture, Fracture Liaison Service Model, Elderly PatientsAbstract
The objectives of this study were to develop and to evaluate the effectiveness of a Fracture Liaison Service (FLS) model of care of elderly patients with hip fractures in the Orthopedic Department, Nakornping Hospital, Chiang Mai Province. This study was conducted between December 2019 and May 2020. The research instruments were 1) the FLS model of care for elderly patients with hip fractures that was purposed by the International Osteoporosis Foundation, 2012; 2) a socio-demographic data collection form; 3) a clinical data form, including the percentages of participants having a surgery within 72 hours, the length of stay, the occurrences of pneumonia, pressure sore, urinary tract infection, refracture, and mortality rate; and 4) a satisfaction survey form for the medical and nursing team after applying an FLS model. This study followed up outcomes after completing an FLS model for one year and compared the outcomes according to the indicators of the Ministry of Public Health, 2561 (2018). Data were analyzed using frequency and percentage.
There were 411 elderly people with hip fractures who received the FLS model. 58.64% were male, with an average age of 78.01 years. 75.91% were diagnosed with intertrochanteric fracture of femur. The main causes of intertrochanteric fracture of femur were slipping and falling, totaling 85.16%. At one year after completing the FLS model, it was found that participants undergoing surgery within 72 hours accounted for 53.93%. The average length of stay was 11.43 days. The average hospitalization cost was 75,424.74 baht. The following complications were found: urinary tract infection (0.68%), pressure sore (0.90%), pneumonia (0.23%). The mortality rate was 6.61%. There was no accurately reported rate of re-fracture. The overall satisfaction of the health personnel team using the FLS model was high . These results were consistent with the policy indicators from the Ministry of Public Health. Thus, the Fracture Liaison Service model is recommended as a model of best practice for organizing elderly patient care and secondary fracture prevention for hip fracture patients.
References
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2562). โครงสร้างประชากรไทยจะเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุเต็มรูปแบบใน พ.ศ. 2564. Retired from http://www.dop.go.th/th.
กระทรวงสาธารณสุข. (2561). การพัฒนาระบบบริการสุขภาพ (service plan) 5 หลัก. Retrieved from http://203.157.212.7/uthkpi62/document/103.pdf.
งานสารสนเทศ. (2561). สถิติจำนวนผู้ป่วยกระดูกสะโพกหัก.โรงพยาบาลนครพิงค์ จังหวัดเชียงใหม่.
จิตติมา เอกวิโรจนสกุล. (2562). การป้องกันกระดูกหักซ้ำในผู้ป่วยสูงอายุที่เคยกระดูกสะโพกหักใน โรงพยาบาลสมเด็จพระสังฆราชองค์ที่17 สุพรรณบุรี. วารสารพยาบาลเขต 4-5, 38 (1), 39-49.
นงนุช ประทุม. (2563).การพยาบาลผู้ป่วยผ่าตัดเปลี่ยนข้อสะโพกเทียมที่มีภาวะโรคร่วมความดันโลหิตสูง :กรณีศึกษา 2 ราย. วารสารวิจัยและนวัตกรรมทางสุขภาพ, 3(1), 76-90.
ราชวิทยาลัยออร์โธปิดิกส์. (2019). ราชวิทยาลัยแพทย์ออร์โธปิดิกส์รณรงค์ให้รู้จักป้องกัน กระดูกหักจากโรคกระดูกพรุน [อินเตอร์เน็ต]. Retrieved January 2, 2021, from https://www.hfocus.org/content/2019/10/17969.
สัตยา โรจนเสถียร และ ทวี ทรงพัฒนาศิลป์. (2560). คำแนะนำเวชปฏิบัติการดูแลรักษาโรคกระดูกพรุน. มูลนิธิโรคกระดูกพรุนแห่งประเทศไทย.
สถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล. (2563). แนวปฏิบัติเพื่อการจัดการการผ่าตัดกระดูกข้อ สะโพกหักในผู้ป่วยสูงอายุโครงการพัฒนาระบบการดูแลผู้สูงอายุที่กระดูกข้อสะโพกหัก(รพ นำร่อง). เอกสารประกอบการประชุมชี้แจงแนวปฏิบัติการดูแลผู้สูงอายุที่กระดูกข้อสะโพกหักแก่โรงพยาบาลนำร่อง วันที่ 6 สิงหาคม 2563 ณ ห้องประชุมจูปิเตอร์ 8-10 อิมแพ็คเมืองทองธานี.
สุวิมล แคล่วคล่อง, วัลย์ลดา ฉันท์เรืองวณิชย์, สุพร ดนัยดุษฎีกุล,และ ก้องเขต เหรียญสุวรรณ. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะโรคร่วม ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อในการกำมือ และความวิตกกังวลกับการฟื้นตัวด้านการทำหน้าที่ของผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักภายหลังผ่าตัด. วารสารสภาการพยาบาล, 29(2), 36-49.
ศุภมาส ลิ่วศิริรัตน์, พาชิน ถนอมสิงห์. (2553). อัตราการตายและสภาพการเดินของผู้สูงอายุที่มีกระดูกสะโพกหักผ่านบริเวณ intertrochanter ซึ่งได้รับการรักษาในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา. วารสารราชวิทยาลัยแพทย์ออร์โธปิดิกส์แห่งประเทศไทย, 34 (3-4), 6-11.
ศุภฤทธิ์ เฮงคราวิทยา.(2559). โปรแกรมป้องกันกระดูกสะโพกหักซ้ำในผู้ป่วยสูงอายุที่เคยกระดูกสะโพกหัก. วารสารแพทย์เขต 4-5,35 (4), 259-265.
Akesson, K., Marsh, D., Mitchell, P. J., McLellan, A. R., Stenmark, J., Pierroz, D. D., Kyer, C., Cooper, C., & IOF Fracture Working Group (2013). Capture the Fracture: a Best Practice Framework and global campaign to break the fragility fracture. cycle. Osteoporosis international: A journal established as result of cooperation between the European Foundation for Osteoporosis and the National Osteoporosis Foundation of the USA, 24(8), 2135–2152. https://doi.org/10.1007/s00198-013-2348-z.
Amphansap, T., Stitkitti, N., & Dumrongwanich, P. (2016). Evaluation of Police General Hospital's Fracture Liaison Service (PGH's FLS): The first study of a Fracture Liaison Service in Thailand. Osteoporosis and Sarcopenia, 2(4), 238–243. https://doi.org/10.1016/j.afos.2016.09.002.
International Osteoporosis Foundation. (2012). Best Practice Framework. Retrieved September 8, 20, from http://www.capturethefracture.org.
Klotzbach-Shimomura, Kathleen. (2001). Project Healthy Bones: An Osteoporosis Prevention Program for Older Adults. Journal of Extension, 39(3), 1-196.
Soukup, S, M. (2000). The center for advanced nursing practice evidence-based practice model: Promoting the scholarship of practice. Nursing Clinics of North America, 35(2), 301-309.
Wongtriratanachai P,luevitoonvechkij S,Songpatanasilp.T, and Rojanastien.,S. (2013). Increasing incidence of hip fracture in Chiang Mai,Thailand. Journal of Clinical Densitometry, 16(3), 347-52.
United Nations. (2017). World population prospects: The 2017 revision. Retrieved from https://esa.un.org/unpd/wpp/Publications/Files/ WPP2017_KeyFindings.pdf.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
1. บทความหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารวิจัยการพยาบาลและการสาธารณสุข ที่เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน บรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
2. บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารวิจัยการพยาบาลและการสาธารณสุข
