Effects of a Health Perception Enhancement and Social Support Program on Health Security among Older Adults with Non-Communicable Diseases in Phayao Province
Keywords:
Health Security, Health Perception, Social Support, Older Adults, Non-Communicable DiseasesAbstract
This quasi-experimental study aimed to examine the effects of a health perception enhancement and social support program on health security among older adults with chronic non-communicable diseases (NCDs) in Phayao Province. The sample consisted of 70 older adults with chronic NCDs, divided into an experimental group (35 participants) and a control group (35 participants), as well as 38 caregivers of older adults with chronic NCDs. The experimental group received training to enhance health perception, while the caregivers received training to strengthen social support based on the program. The control group received standard care from healthcare facilities. The research instruments included the health perception enhancement and social support program, which comprised training activities for older adults in the experimental group and for caregivers, a health promotion manual for older adults with chronic NCDs, a caregiver’s manual for older adults with chronic NCDs, and discussion topics for knowledge exchange between older adults with chronic NCDs and their caregivers. Data collection tools included a general information questionnaire and a health security questionnaire. Descriptive statistics were used for general data analysis, while outcome comparisons before and after participation in the program were conducted using a Paired t-test within groups and an Independent t-test between groups.
The study results indicated that after participating in the program for eight weeks, the experimental group demonstrated a good level of health security. Their mean health security score at week 8 was significantly higher than at week 1 before receiving the program and was also significantly higher than that of the control group (p-value < 0.001). Therefore, healthcare professionals can apply this program to enhance health security among older adults with chronic non-communicable diseases or adapt it for use in other areas with similar populations.
References
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2565). ปัญหาสุขภาพผู้สูงอายุไทย. สืบค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2565 จาก https://www.dop.go.th/th/know/15/466.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2567). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2566. กรุงเทพฯ: โกโกพริ้นท์ (ไทยแลนด์) จำกัด (มหาชน). สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน 2567 จาก https://www.dop.go.th/download/statistics/th1738230377-2563_0.pdf.
กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2567). ข้อเสนอเชิงนโยบายวิกฤตประชากรและสังคมสูงวัย. สืบค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2567 จาก https://dsdw.go.th/Data/ContenttableFiles/Files/l4zkq4ng.pdf.
กองโรคไม่ติดต่อ กรมควบคุมโรค. (2566). สื่อมัลติมีเดีย. สืบค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2565 จาก https://ddc.moph.go.th/dncd/publishvdo.php?vdo.
กองโรคไม่ติดต่อ. (2567). จำนวนและอัตราตายด้วย 5 โรคไม่ติดต่อ (NCD) ปี 2561-2565. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน 2567 จาก https://www.ddc.moph.go.th/dncd/news.php?news=39911.
ขนิษฐา พิศฉลาด, เกศมณี มูลปานันท์, ภาวดี วิมลพันธุ์ และอรนลิน สิงขรณ์. (2562). รายงานวิจัยการพัฒนาระบบสุขภาพชุมชนเพื่อเสริมสร้างความมั่นคงด้านสุขภาพแก่ผู้สูงอายุโรคเรื้อรัง. สำนักวิชาพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง. สืบค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2565 จาก http://www.thai- explore.net/file_ upload/submitter/file_doc/532e29be9c95f7aa2a67de5dc3b751a0.pdf.
คณะกรรมการอำนวยการจัดทำแผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564) กระทรวงสาธารณสุข. (2559). ร่างแผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติฉบับที่ 12. สืบค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2565 จาก https://doh.hpc.go.th/data/HL/nationalHealthDevelopment12.pdf.
คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา. (2565). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนา คณะพยาบาลศาสตร์ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566-2570. พะเยา: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา.
จุฑามาส ขุมทอง และวิทยา จันตุ. (2564). ผลของโปรแกรมสุขศึกษาโดยประยุกต์ใช้แรงจูงใจเพื่อป้องกันโรคและแรงสนับสนุนทางสังคมต่อพฤติกรรมการป้องกันภาวะแทรกซ้อนจากโรคไม่ติดต่อเรื้อรังในผู้สูงอายุที่เป็นโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง ในเขตพื้นที่อำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 39(1), 39-48.
ทิตาวดี สิงห์โค, ศากุล ช่างไม้ และทิพา ต่อสกุลแก้ว. (2563). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้ความเชื่อด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคหลอดเลือดสมองและการรับรู้ประโยชน์ของการคงไว้ซึ่งพฤติกรรมในผู้สูงอายุกลุ่มเสี่ยง. วารสารโรงพยาบาลเจริญกรุงประชารักษ์, 16(2), 42-60.
ธัญรัศม์ ภุชงค์ชัย, ณัฐปภัสญ์ นวลสีทอง, ธรณินทร์ คุณแขวน และภัททิรา ก้านทอง. (2563). โปรแกรมส่งเสริมสุขภาพต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุที่มีโรคเรื้อรัง. วารสารการพยาบาลและการแพทย์, 38(4), 172-180.
นิตยาทิพย์ แสนแดง และชื่นจิตร โพธิศัพท์สุข. (2561). ผลของโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมการใช้ยาในผู้สูงอายุโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง อำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 36(3), 33-41.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ปัทมา ภูพิพัฒน์ผล และบุญเอื้อ บุญฤทธิ์. (2564). รูปแบบการจัดการความมั่นคงด้านสุขภาพของผู้สูงอายุ. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 6(3), 649-661.
แว่นใจ นาคะสุวรรณ. (2563). ประสิทธิผลของโปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารพยาบาลตำรวจ, 12(1), 171-180.
ศิริพร แสงศรีจันทร์, ปะราลี โอภาสนันท์ และมลฤดี เกศหอม. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความมั่นคงด้านสุขภาพของผู้ป่วยกลุ่มโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง ในจังหวัดพะเยา. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 36(3), 117-126.
สังคม ศุภรัตนกุล, ดุษฎี อายุวัฒน์ และพีระศักดิ์ ศรีฤาชา. (2555). ความมั่นคงด้านสุขภาพของครอบครัวในชนบทอีสาน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 31(3), 138-150.
สารสนเทศจังหวัดพะเยา P-Health. (2567). ข้อมูลทะเบียนราษฏร์ ปี 2557-2566. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน 2567 จาก http://203.209.96.243/phealth/web/popmoi/default/popgr?cat_id=25&category_name=ข้อมูลประชากรรายปี.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดพะเยา. (2565). การป่วยด้วยโรคไม่ติดต่อที่สำคัญ. สืบค้นเมื่อ 30 ตุลาคม 2565 จาก https://pyo.hdc.moph.go.th/hdc/reports/page.php?cat_id=6a1fdf282fd28180eed7d1cfe0155e11.
เสาวลักษณ์ ถาวรกฤษ, ดวงภรณ์ เนตรสว่าง, อรสา เพิ่มทรัพย์ และชลีรัตน์ อินอ่ำ. (2566). ประสิทธิผลของโปรแกรมสุขศึกษาโดยประยุกต์ใช้แบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพ ต่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพของกลุ่มเสี่ยงโรคหลอดเลือดสมอง. Trat Hospital Publication. สืบค้นเมื่อ 30 ตุลาคม 2565 จาก https://www.trathospital.go.th.
อิกรอม กาซอ. (2557). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความมั่นคงด้านสุขภาพของครอบครัว บ้านนิคม ตำบลตลิ่งชัน อำเภอบันนังสตา จังหวัดยะลา. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสาธารณสุขศาสตร์บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
Burn, J. C. & Glove, R. (2013). Sample Size and Statistical Power Analysis: A practical guide. education Quarterly, 11(1), 1-47. https://doi.org/10.1177/109019818401100101
Janz, N. K. & Becker, M. H. (1984). The Health Belief Model: A decade later. Health Journal of Research Methodology, 18(2), 345-360.
Kostova, D., et al. (2017). Synergies between Communicable and Noncommunicable Disease Programs to Enhance Global Health Security. Emerging Infectious Diseases, 23(13), S40-S46. https://doi.org/10.3201/eid2313.170581
Kostova, D., Richter, P., Van Vliet, G., Mahar, M., & Moolenaar, R. L. (2021). The Role of Noncommunicable Diseases in the Pursuit of Global Health Security. Health Security, 19(3), 288-301. https://doi.org/10.1089/hs.2020.0121
Pensirinapa, N., Thammakul, T., & Ngowsiri, K. (2020). Effectiveness of the Participatory Health Promotion Program for Improving Health Outcomes of Elderly with Non-Communicable Diseases in Municipalities, Thailand: An Experimental Study. Indian Journal of Public Health Research & Development, 11(3), 2505-2509. https://doi.org/10.37506/ijphrd.v11i3.2872
Strecher, V. J., & Rosenstock, I. M. (1997). The health belief model. In K. Glanz, F. M. Lewis, & B. K. Rimer (Eds.), Health behavior and health education: Theory, research, and practice (2nd edition). Hoboken, NJ: Jossey-Bass.
United Nations Development Programme. (2001). Human Development Index. Retrieved November 10, 2020 from https://hdr.undp.org/content/human-development-report-2001.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Journal of Nursing and Public Health Research
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. บทความหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารวิจัยการพยาบาลและการสาธารณสุข ที่เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน บรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
2. บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารวิจัยการพยาบาลและการสาธารณสุข
