ประสิทธิผลของโปรแกรมการให้การปรึกษาโดยการสัมภาษณ์เสริมสร้างแรงจูงใจ ต่อความรู้ ความสม่ำเสมอของการรับประทานยา และการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อ ของผู้ที่เป็นวัณโรค

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมการให้การปรึกษาโดยการสัมภาษณ์เสริมสร้างแรงจูงใจ ต่อความรู้ ความสม่ำเสมอของการรับประทานยา และการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อของผู้ที่เป็นวัณโรค กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ที่เป็นวัณโรคที่ขึ้นทะเบียนรับการรักษาที่คลินิก วัณโรค โรงพยาบาลสุโขทัย จำนวน 60 คน ได้รับการสุ่มเข้าการทดลอง แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 30 คน ทำการศึกษาระหว่างเดือน ตุลาคม 2563 – กุมภาพันธ์ 2564 กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการให้การปรึกษาโดยการสัมภาษณ์เสริมสร้างแรงจูงใจ ระยะเวลา 6 สัปดาห์ กลุ่มควบคุมได้รับการรักษาพยาบาลปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ โปรแกรมให้การปรึกษาโดยการสัมภาษณ์เสริมสร้างแรงจูงใจ และเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบประเมินความสม่ำเสมอในการทานรับประทานยา แบบสอบถามความรู้เกี่ยวกับโรควัณโรค และแบบประเมินการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อ วิเคราะห์ข้อมูลส่วนบุคคลโดยใช้สถิติพรรณนา การแจกแจงความถี่และร้อยละ เปรียบเทียบข้อมูลก่อนและหลังทดลองด้วยสถิติ Paired  T-Test และเปรียบเทียบข้อมูลระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมด้วยสถิติ Independent T-Test

ผลการวิจัย พบว่า หลังการได้รับโปรแกรม กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยความรู้ ความสม่ำเสมอในการรับประทานยา และการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อเพิ่มขึ้นมากกว่าก่อนการได้รับโปรแกรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 และเมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มควบคุม พบว่า กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยความรู้ ความสม่ำเสมอในการรับประทานยา และการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อสูงกว่ากลุ่มควบคุมทุกด้าน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001, 0.05 และ0.001 ตามลำดับ งานวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าโปรแกรมการให้การปรึกษาโดยการสัมภาษณ์เสริมสร้างแรงจูงใจ สามารถเพิ่มความรู้ ความสม่ำเสมอในการรับประทานยา และการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อของผู้ที่เป็นวัณโรคได้ พยาบาลหรือบุคลากรสาธารณสุขอื่นๆ สามารถพัฒนาและประยุกต์ใช้ในการดูแลผู้ป่วยโรคติดเชื้ออื่นๆ โดยมีเป้าหมายเพื่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมและควบคุมป้องกันการแพร่กระจายเชื้อโรคได้