พฤติกรรมของผู้ปกครองในการดูแลเด็กที่ชักจากไข้สูง

บทคัดย่อ

 ที่มาของปัญหา: ปัญหาชักจากไข้สูง (febrile convulsion) พบได้บ่อยในเด็กอายุ 6 เดือน ถึง 4 ปี การชักจากไข้สูงมีการพยากรณ์โรคที่ดี แต่มักจะส่งผลทำให้ผู้ปกครองมีความวิตกกังวลเป็นอย่างมาก ดังนั้นการให้คำแนะนำที่ถูกต้อง โดยเฉพาะ การช่วยเหลือเบื้องต้นก่อนนำส่งโรงพยาบาล ย่อมมีผลดีต่อเด็กและผู้ปกครองที่มีบุตรชักจากไข้สูง

วัตถุประสงค์การวิจัย: เพื่อศึกษาพฤติกรรมของผู้ปกครองในการดูแลเด็กที่ชักจากไข้

วิธีการศึกษา: กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยเด็กที่ได้รับการวินิจฉัยภาวะชักจากไข้สูงครั้งแรก (febrile convulsion) ที่มีอายุ 6 เดือน ถึง 4 ปี ที่เข้ารับการรักษาที่หอผู้ป่วยกุมารเวชกรรม 1 โรงพยาบาลพระปกเกล้า ระหว่างเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2559 ถึงเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 จำนวน 30 ราย เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสอบถาม ให้ผู้ปกครองเป็นผู้ตอบ จำนวน 2 ชุด ประกอบด้วยแบบสอบถามข้อมูลทั่วไปของกลุ่มตัวอย่าง และแบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยที่ชักจากไข้สูง

ผลการศึกษา: อายุเฉลี่ยเท่ากับ 1 ปี 6 เดือน เป็นเพศชายร้อยละ 63.3 อุณหภูมิร่างกายแรกรับเฉลี่ย 38.6 องศาเซลเซียส มีประวัติครอบครัวชักจากไข้สูง ร้อยละ 23.3 การประเมินภาวะไข้พบว่าใช้ปรอทเพียงร้อยละ 13.3 การให้ยาลดไข้พบว่ามีส่วนน้อย ร้อยละ 10 ที่ให้ยาห่างกันทุก 6 ชั่วโมง การปฏิบัติตัวเมื่อมีไข้พบว่า ส่วนใหญ่การเช็ดตัว ลดไข้ถูกต้อง แต่การประเมินอุณหภูมิร่างกายหลังเช็ดตัวลดไข้พบเพียงร้อยละ10 การให้ความช่วยเหลือเบื้องต้นพบว่าส่วนใหญ่ยังจับเด็กอุ้ม และเขย่าตัวเด็กในขณะชัก และร้อยละ 10 ยังใส่สิ่งของเข้าไปในปากเด็กขณะชัก

สรุป: การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าภาวะชักจากไข้สูงถึงแม้จะเป็นภาวะที่พบบ่อยในเด็ก แต่ก็ยังพบว่าการประเมินภาวะไข้ยังไม่ถูกต้องเป็นส่วนใหญ่ และการให้ความช่วยเหลือเบื้องต้นที่อาจก่อให้เกิดอันตรายยังพบได้ในบางราย และระยะห่างของการให้ยาลดไข้ที่ห่างกันน้อยกว่า 6 ชั่วโมง อาจเสี่ยงต่อภาวะอันตรายจากการให้ยาเกินขนาด