การศึกษาย้อนหลังกรณีการบาดเจ็บจากการถูกทำร้ายร่างกายในผู้ป่วยนิติเวชคลินิก โรงพยาบาลหัวหิน

บทคัดย่อ

ที่มาของปัญหา: การบาดเจ็บจากการทำร้ายร่างกายเป็นประเด็นสำคัญทางการแพทย์ กฎหมาย และสังคม การทราบปัจจัยที่เกี่ยวข้องจะเป็นประโยชน์ในการรักษาและป้องกัน

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความแตกต่างของปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการทำร้ายร่างกายระหว่างเพศชายและหญิงและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการบาดเจ็บรุนแรง

วิธีการศึกษา: การศึกษาข้อมูลย้อนหลังเชิงวิเคราะห์แบบตัดขวาง ระหว่างวันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 ถึง 5 สิงหาคม พ.ศ. 2566 ในผู้ป่วยนิติเวชคลินิก โรงพยาบาลหัวหิน ศึกษาปัจจัยผู้บาดเจ็บ ผู้ก่อเหตุ สภาพแวดล้อม กลไกการบาดเจ็บ บาดแผล และการบาดเจ็บรุนแรง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและเชิงอนุมาน การเปรียบเทียบปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการทำร้ายร่างกายระหว่างชายและหญิงใช้ Pearson’s chi-square test และ Fisher’s exact test การหาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการบาดเจ็บรุนแรง ใช้ Univariable และ multivariable logistic regression

ผลการศึกษา: ผู้บาดเจ็บ 720 คน เพศชาย ร้อยละ 51.7 อายุเฉลี่ย 33.6±14.4 ปี ถูกทำร้ายโดยกำลังกาย ร้อยละ 66.1 เพศหญิงส่วนใหญ่ถูกทำร้ายร่างกายโดยคู่รักในที่พักอาศัย บาดแผลที่พบมาก คือ ฟกช้ำ ตำแหน่งที่พบมาก คือ ใบหน้า เพศหญิงพบบาดแผลบริเวณลำคอหรือรยางค์ส่วนล่างมากกว่าเพศชาย (p≤0.01) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการบาดเจ็บรุนแรง คือ เพศชาย (aOR 4.13; 95%CI, 1.99-8.59) อายุ 51 ปีขึ้นไป การทำร้ายด้วยวัตถุแข็งไม่มีคม (aOR 2.95; 95%CI, 1.50-5.81) แข็งมีคม (aOR 4.61; 95%CI, 2.10-10.11) และอาวุธปืน (aOR 19.00; 95%CI, 3.67-98.34)

สรุป: เพศชาย, อายุ 51 ปีขึ้นไป, การทำร้ายด้วยวัตถุแข็งไม่มีคม แข็งมีคม และอาวุธปืน มีความสัมพันธ์กับการบาดเจ็บรุนแรง