Effectiveness of a program to enhance health literacy and prevent falls in the older adults at risk group with family participation in Bo Thong Sub-district, Bo Thong District, Chonburi Province
Keywords:
Older adults, falls, disease preventionAbstract
A quasi-experimental study was conducted to determine the effectiveness of a health literacy enhancement program for vulnerable older adults and their caregivers, as well as to examine fall prevention practices among vulnerable older adults with family participation. The sample comprised 34 pairs of older adults and their caregivers, who were divided into experimental and control groups. The experimental group participated in an eight-week program consisting of (1) health literacy for fall prevention, (2) exercise, (3) home environment modification, (4) medication management, and (5) balance assessment. The content validity of the research instruments was evaluated by three experts, yielding Item-Objective Congruence (IOC) indices ranging from 0.67 to 1.00 for all items. Reliability testing using Cronbach’s alpha coefficients demonstrated acceptable internal consistency, with values of 0.82, 0.71, and 0.74 across the measured domains. The reliability of the knowledge test was assessed using the Kuder-Richardson Formula 20 (KR-20), which produced a coefficient of 0.89. Data were analyzed using descriptive statistics, including frequency, percentage, mean, and standard deviation, as well as inferential statistics, including the chi-square test, paired t-test, and independent t-test. The level of statistical significance was set at p < 0.05.
The results indicated that the experimental group demonstrated a significantly higher mean health literacy score related to fall prevention after program participation (2.98 ± 0.60) compared with pre-intervention
(2.83 ± 0.66) and the control group (2.47 ± 0.47). Similarly, fall prevention behaviors in the experimental group after the intervention (3.56 ± 0.65) were significantly higher than those before participation (3.39 ± 0.72) and those observed in the control group (3.17 ± 0.61). Furthermore, the experimental group exhibited a significantly shorter balance time after program participation (17.56 ± 5.82) compared with pre-intervention values (28.85 ± 11.92) and the control group (28.65 ± 12.17) (p < 0.05).
These findings suggest that the health literacy enhancement program was effective in improving health literacy, fall prevention behaviors, and balance among vulnerable older adults. Long-term follow-up is recommended to assess the sustainability of fall prevention behaviors and the long-term effectiveness of the program.
References
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2564). มาตรการการขับเคลื่อนระเบียบวาระแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2567 จาก https://www.dop.go.th
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2566). การดูแลผู้สูงอายุ: คู่มือและแนวทางปฏิบัติ. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2567 จาก https://www.dop.go.th
กรมควบคุมโรค. (2565). ข่าวสารเกี่ยวกับการควบคุมโรค. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2567 จาก https://ddc.moph.go.th
กระทรวงสาธารณสุข. (2566). ข้อมูลหน่วยบริการสุขภาพ. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2567 จาก http://gishealth.moph.go.th/pcu/
กาญจนา พิบูลย์, ไพบูลย์ พงษ์แสงพันธ์, พวงทอง อินใจ, & มยุรี พิทักษ์ศิลป์. (2562). ประสิทธิผลของโปรแกรมป้องกันการหกล้มแบบสหปัจจัยในผู้สูงอายุที่อาศัยในชุมชน. คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. https://buuir.buu.ac.th/bitstream
ฐิติมา ทาสุวรรณอินทร์, & กรรณิการ์ เทพกิจ. (2560). ผลของโปรแกรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุ. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 35(3), 186–195.
นูรซาฮีดา เจ๊ะมามะ, จินตนา ทองเพชร, พิชญ์ชญานิษฐ์ เรืองเริงกุลฤทธิ์, สาธิมาน มากชูชิต, พัชรินทร์ คมขำ, & ดวงฤทัย พงศ์ทรัพย์การุณ. (2567).
ผลของโปรแกรมการส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพ ความสามารถในการลุกยืนและก้าวเดิน และพฤติกรรมการป้องกันความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุในเขตอำเภอเมือง จังหวัดยะลา. มหาราชนครศรีธรรมราชเวชสาร, 8(1), 134–148.
นงพิมล นิมิตรอานันท์, สุพัตรา เชาว์ไวย, & วิราพร สืบสุนทร. (2564). การออกกำลังกายแบบก้าวตามตารางเพื่อป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุในชุมชน: การวิเคราะห์วรรณกรรม. วารสารแพทย์นาวี, 48(1), 23–36.
ปรีชญา จอมฟอง. (2566). ประสิทธิผลของโปรแกรมการเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพประเด็นการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุกลุ่ม
ติดสังคม อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีสู่ชุมชน, 1(6), 40–61. https://doi.org/10.57260/stc.2023.720
ปิยะรัตน์ สวนกูล, & หัสยาพร อิทยศ. (2566). ประสิทธิผลของรูปแบบการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในชุมชน. วารสารโรงพยาบาลแพร่, 31(1), 27–42.
ภาณุวัฒก์ ว่องตระกูลเรือง. (2564). การพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุ: ปัญหาที่ต้องระวัง. Nakornthon Hospital. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2567 จาก https://www.nakornthon.com/article/detail/
มหาวิทยาลัยมหิดล. (2567). เช็คเบื้องต้นเสี่ยงล้มหรือไม่. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2567 จาก https://pt.mahidol.ac.th
มธุสร สว่างบำรุง, หนึ่งหทัย ชัยอาภร, & เมธี วงศ์วีระพันธ์. (2567). การสังเคราะห์วรรณกรรมด้านการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุในช่วงปี พ.ศ. 2556–2565. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9, 18(3), 918–934.
วรารัตน์ ทิพย์รัตน์, จรูญรัตน์ รอดเนียม, & พีรวิชญ์ สุวรรณเวลา. (2565). ผลของโปรแกรมการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัวต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพของผู้ดูแล พฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้ม และการทรงตัวของผู้สูงอายุกลุ่มเสี่ยง. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 14(3), 72–91.
วิทยา วาโย, นารีรัตน์ จิตรมนตรี, & วิราพรรณ วิโรจน์รัตน์. (2560). ผลของโปรแกรมป้องกันการหกล้มแบบสหปัจจัยต่อพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 35(2), 25–33.
กระทรวงสาธารณสุข. (2566). การประชุมจัดทำแผนติดตามผลการดำเนินงานโครงการสำคัญ. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2567 จาก https://spd.moph.go.th
สำนักอนามัยสิ่งแวดล้อม. (2559). รายงานฉบับสมบูรณ์: การเก็บรวบรวมและประมวลผลข้อมูล พร้อมทั้งจัดทำรายงาน รวมถึงกำหนดเครื่องมือที่ใช้ในการประเมินสภาพแวดล้อมในที่พักอาศัยสำหรับผู้สูงอายุในประเทศไทย. กระทรวงสาธารณสุข. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2567 จาก https://env.anamai.moph.go.th/
สุริยา ชอลี, มนัสวี ยมสมิต, & รัชภรณ์ ใบยา. (2564). ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายเพื่อเพิ่มความสามารถการทรงตัวและการป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุ. หัวหินเวชสาร, 6(2), 1–14.
Faul, F., Erdfelder, E., Lang, A.-G., & Buchner, A. (2007). G*Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior Research Methods, 39(2), 175–191.
Nutbeam, D. (2000). Health literacy as a public health goal: A challenge for contemporary health education and communication strategies into the 21st century. Health Promotion International, 15(3), 259–267. https://doi.org/10.1093/heapro/15.3.259
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารนี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารฯ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรณ์จากบรรณาธิการวารสารนี้ก่อนเท่านั้น
