แนวโน้มความชุกของหูชั้นกลางอักเสบเรื้อรังในโรงพยาบาล สังกัดสำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุขในแต่ละปี และภาวะ แทรกซ้อนในโรงพยาบาลตติยภูมิ ตั้งแต่ปีพศ 2557-2561

บทคัดย่อ

ภูมิหลัง: การศึกษาความชุกโรคหูชั้นกลางอักเสบเรื้อรังใน ประเทศไทยมีจำกัดและไม่เป็นปัจจุบันวัตถุประสงค์: เพื่อศึกษา ความชุกโรคหูชั้นกลางอักเสบเรื้อรังและภาวะแทรกซ้อนระหว่างปี พ.ศ. 2557- 2561วิธีการ: รวบรวมข้อมูลรหัสโรค ICD 10 จากศูนย์ เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร กระทรวงสาธารณสุขซึ่งรับ ข้อมูลจากโรงพยาบาลในสังกัดสำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข ทั้งหมด และข้อมูลภาวะแทรกซ้อนรวบรวมเพิ่มเติมจากโรงเรียน แพทย์หนึ่งแห่งและโรงพยาบาลตติยภูมิ 2 แห่ง ในระหว่างวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2556-30 กันยายน พ.ศ. 2561 โดยข้อมูล 1 ตุลาคม พ.ศ. 2556 -30 กันยายน พ.ศ. 2557 เป็นตัวแทนข้อมูลปีพ.ศ. 2557, 1 ตุลาคม พ.ศ. 2557 -30 กันยายน พ.ศ. 2558 เป็นตัวแทนข้อมูล ปีพ.ศ. 2558, 1 ตุลาคม พ.ศ. 2558 -30 กันยายน พ.ศ. 2559 เป็น ตัวแทนข้อมูลปีพ.ศ. 2559, 1 ตุลาคม พ.ศ. 2559 -30 กันยายน พ.ศ. 2560 เป็นตัวแทนข้อมูลปีพ.ศ. 2560 และ1 ตุลาคม พ.ศ. 2560 -30 กันยายน พ.ศ. 2561 เป็นตัวแทนข้อมูลปีพ.ศ. 2561ผล: ความชุกของโรคหูชั้นกลางอักเสบเรื้อรังมีการเพิ่มขึ้น ในขณะ ที่ความชุกหูน้ำหนวกร้ายแรงไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติ ความชุกสูงสุดพบในกลุ่มอายุเด็กแรกเกิดจนถึง 4 ปี และ ความชุกของโรคหูน้ำหนวกร้ายแรงสูงที่สุดในช่วงอายุ 10-14 ปี ใน ขณะที่กลุ่มอายุ 15-29 ปี และ 60-69 ปีมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างมี นัยสำคัญทางสถิติ เขตสุขภาพที่ 9 พบว่ามีการรายงานความชุก หูน้ำหนวกร้ายแรงในโรงพยาบาลต่อปีสูงที่สุด แต่แนวโน้มของโรค มีการเพิ่มขึ้นในเขตสุขภาพที่ 2, 10, 11 และ 12 นอกจากนี้ร้อยละ ภาวะแทรกซ้อนไม่มีการเปลี่ยนแปลงในช่วงสรุป:สถานการณ์โรค หูชั้นกลางอักเสบเรื้อรังยังไม่ปรับปรุงในระหว่างปี พ.ศ. 2557 ถึง 2561 ส่วนใหญ่เกิดในกลุ่มเด็กอายุต่ำกว่า 4 ปี ร้อยละภาวะ แทรกซ้อนมีค่าต่ำกว่าที่เคยมีรายงานในประเทศไทย นโยบายในการ ค้นหาผู้ป่วยโรคหูชั้นกลางอักเสบเรื้อรังเพื่อให้การรักษาตั้งแต่เริ่ม แรกเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่อาจจะเกิดขึ้น และควรสนับสนุน ให้มีการศึกษาความชุกและแนวโน้มที่แม่นยำ