การวิเคราะห์ messenger RNA เพื่อพิสูจน์จำแนกชนิดของสารคัดหลั่ง
คำสำคัญ:
เอ็มอาร์เอ็นเอ, การระบุชนิดของเนื้อเยื่อ และสารคัดหลั่ง, การวิเคราะห์อาร์เอ็นเอทางนิติเวชศาสตร์, วัตถุพยานทางชีวภาพบทคัดย่อ
การระบุชนิดของเนื้อเยื่อ และสารคัดหลั่งจากร่างกายมนุษย์ เช่น เนื้อเยื่อผิวหนัง, น้ำลาย, น้ำอสุจิ, เหงื่อ หรือคราบเลือด ที่พบในสถานที่เกิดเหตุ และวัตถุพยานถือเป็นข้อมูลสำคัญในการเชื่อมโยงรูปแบบการกระทำความผิดทางอาญาหรือเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการกำหนดข้อกล่าวหาในการดำเนินการตามกระบวนการยุติธรรม วิธีการดั้งเดิมที่ยังคงมีการใช้ในปัจจุบันสำหรับการระบุชนิดสารคัดหลั่งจากร่างกายมนุษย์มีอยู่หลากหลายวิธี ทั้งแบบที่เป็นการทดสอบเบื้องต้น (presumptive test or preliminary screening test) และการทดสอบยืนยัน (confirmatory test) การตรวจด้วยวิธีการเหล่านี้ได้มีการศึกษาเกี่ยวกับระดับความไวของการทดสอบด้วยการเจือจางสารคัดหลั่งตั้งต้นลงไปเรื่อย ๆ และพบว่าสามารถทำการทดสอบได้ที่ระดับเจือจางประมาณ 1:400 – 1:100,000 ของสารคัดหลั่งตั้งต้นแล้วแต่ชนิดของสารคัดหลั่ง และวิธีการทดสอบแต่ทุกวิธีการทดสอบล้วนแล้วแต่มีความจำเพาะต่อชนิดของสารคัดหลั่งในระดับที่ต่ำ คือสามารถให้ผลบวกได้กับสารคัดหลั่งหรือสารปนเปื้อนอื่นๆได้ อีกทั้งยังมีข้อจำกัดอีกหลายประการ เช่น การใช้ระยะเวลาในการตรวจพิสูจน์นาน และจำเป็นจะต้องใช้ตัวอย่างสิ่งส่งตรวจเป็นปริมาณมากในการพิสูจน์ต่อครั้งดังนั้นในปัจจุบันจึงได้มีการพัฒนาเทคนิคในการตรวจเพื่อระบุชนิดของสารคัดหลั่งโดยตรวจการแสดงออกของยีน (gene expression) ด้วยการวิเคราะห์เอ็มอาร์เอ็นเอ (mRNA) ที่มีความจำเพาะต่อเนื้อเยื่อชนิดต่าง ๆ เพื่อใช้ทดแทนวิธีการแบบเดิมส่งผลให้การตรวจวิเคราะห์มีความไวและความจำเพาะสูงขึ้นอย่างมากอีกทั้งยังสามารถระบุชนิดของเนื้อเยื่อและสารคัดหลั่งได้หลายชนิดในการทำปฏิกิริยาเพียงครั้งเดียวจึงไม่จำเป็นจะต้องใช้ปริมาณสิ่งส่งตรวจมากนัก เทคโนโลยีที่มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งสำหรับการตรวจวิเคราะห์รูปแบบใหม่นี้ ได้แก่ การเพิ่มปริมาณโครงสร้างพื้นฐานของกรดนิวคลีอิก (นิวคลีโอไทด์) ในตำแหน่งเป้าหมายบนสาย mRNA ด้วยปฏิกิริยา PCR และทำการตรวจวัดและวิเคราะห์ด้วยเทคโนโลยีอื่น ๆ ตามบริบทที่เหมาะสมต่อไป
เอกสารอ้างอิง
Wasserstrom A, Frumkin D, Davidson A, Shpitzen M, Herman Y, Gafny R. Demonstration of DSI-semen-A novel DNA methylation-based forensic semen identification assay. Forensic Sci Int Genet 2013;7(1):136-42.
Johnston E, Ames CE, Dagnall KE, Foster J, Daniel BE. Comparison of presumptive blood test kits including hexagon OBTI. J Forensic Sci 2008;53(3):687-9.
Tröger HD, Schuck M, Tutsch-Bauer E. Nachweis von Speichelspuren Mittels Teststreifen [Detection of saliva traces using test strips]. Forensic Sci Int 1984;25(2):143-6.
Old JB, Schweers BA, Boonlayangoor PW, Reich KA. Developmental validation of RSID-saliva: a lateral flow immunochromatographic strip test for the forensic detection of saliva. J Forensic Sci 2009;54(4):866-73.
Allen SM. An enzyme linked immunosorbent assay (ELISA) for detection of seminal fluid using a monoclonal antibody to prostatic acid phosphatase. J Immunoassay 1995;16(3):297-308.
Hausmann R, Pregler C, Schellmann B. The value of the Lugol’s iodine staining technique for the identification of vaginal epithelial cells. Int J Legal Med 1994;106(6):298-301.
Idris B, Goodwin WH. Evaluating the sensitivity of presumptive and confirmatory tests for body fluids. Forensic Sci Int Genet 2022;8:276-8.
Roeder AD, Haas C. Body fluid identification using mRNA profiling. Methods Mol Biol 2016;1420:13-31.
Sijen T. Molecular approaches for forensic cell type identification: On mRNA, miRNA, DNA methylation and microbial markers. Forensic Sci Int Genet 2015;18:21-32.
Setzer M, Juusola J, Ballantyne J. Recovery and stability of RNA in vaginal swabs and blood, semen, and saliva stains. J Forensic Sci 2008;53(2):296-305.
Zhao H, Wang C, Yao L, Lin Q, Xu X, Hu L, et al. Identification of aged bloodstains through mRNA profiling: Experiments results on selected markers of 30- and 50-year-old samples. Forensic Sci Int 2017;272:e1-e6.
Sirker M, Schneider PM, Gomes I. A 17-month time course study of human RNA and DNA degradation in body fluids under dry and humid environmental conditions. Int J Legal Med 2016;130(6):1431-8.
Juusola J, Ballantyne J. Multiplex mRNA profiling for the identification of body fluids. Forensic Sci Int 2005;152(1):1-12.
Valore EV, Park CH, Quayle AJ, Wiles KR, McCray PB Jr, Ganz T. Human beta-defensin-1: an antimicrobial peptide of urogenital tissues. J Clin Invest 1998;101:1633-42.
Haas C, Hanson E, Kratzer A, Bär W, Ballantyne J. Selection of highly specific and sensitive mRNA biomarkers for the identification of blood. Forensic Sci Int Genet 2011;5(5):449-58.
Manasatienkij C, Nimnual A. Forensic blood stain aging using reverse transcription real-time PCR. Forensic Science International: Reports 2021;3.
Alshehhi S, McCallum NA, Haddrill PR. Quantification of RNA degradation of blood-specific markers to indicate the age of bloodstains. Forensic Sci Int Genet 2017;6:e453-5.
Bauer M, Kraus A, Patzelt D. Detection of epithelial cells in dried blood stains by reverse transcriptase-polymerase chain reaction. J Forensic Sci 1999;44(6):1232-6.
Jakubowska J, Maciejewska A, Pawłowski R. mRNA profiling in identification of biological fluids in forensic genetics. Problems of Forensic Sciences 2011;57:204-15.
Nolan T, Hands RE, Bustin SA. Quantification of mRNA using real-time RT-PCR. Nat Protoc 2006;1(3):1559-82.
Nussbaumer C, Gharehbaghi-Schnell E, Korschineck I. Messenger RNA profiling: a novel method for body fluid identification by real-time PCR. Forensic Sci Int 2006;157(2-3):181-6.
Sulewska A, Niklinska W, Kozlowski M, Minarowski L, Naumnik W, Niklinski J, et al. Detection of DNA methylation in eucaryotic cells. Folia Histochem Cytobiol 2007;45(4):315-24.
van den Berge M, Maaskant-van Wijk PA, Sijen T, van Soest S, Ypma RJF. Weight of evidence from mRNA data: Implementation of an LR-system for forensic body fluid identification in casework. Forensic Sci Int Genet 2022;8:210-2.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของกรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข
ข้อความและข้อคิดเห็นต่างๆ เป็นของผู้เขียนบทความ ไม่ใช่ความเห็นของกองบรรณาธิการหรือของวารสารกรมการแพทย์
