ความพึงพอใจของผู้บริโภคเจลว่านหางจระเข้เพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจของวิสาหกิจชุมชนบ้านทะเลหอม ตำบลหาดเจ้าสำราญ อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี
คำสำคัญ:
ผลิตภัณฑ์ใหม่, ความพึงพอใจของผู้บริโภค, เจลว่านหางจระเข้, เพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจ, กระบวนการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์เจลว่านหางจระเข้และศึกษาความพึงพอใจของผู้บริโภคที่มีต่อผลิตภัณฑ์เจลว่านหางจระเข้ของวิสาหกิจชุมชนบ้านทะเลหอม ตำบลหาดเจ้าสำราญ อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี เนื่องจากผู้วิจัยไม่ทราบจำนวนประชากรที่แน่นอนจึงใช้การคำนวณตัวอย่างโดยใช้สูตรวิธีการคำนวณของ Cochran (1997) ที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 ขนาดกลุ่มตัวอย่างคือ 384 คน โดยใช้วิธีการสุ่มแบบโดยบังเอิญ ทั้งนี้ ผู้วิจัยทำการเก็บข้อมูลจำนวน 400 คน เพื่อให้สะดวกในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า การพัฒนาผลิตภัณฑ์ด้านรูปแบบ ด้านบรรจุภัณฑ์ ด้านคุณภาพผลิตภัณฑ์เป็นการเพิ่มมูลค่าให้มีโอกาสทางการตลาดมากขึ้น โดยการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นและเทคโนโลยีที่เหมาะสมมาประยุกต์ใช้ ซึ่งชุมชนสามารถนำความรู้นี้ไปประยุกต์ใช้กับผลิตภัณฑ์ตัวอื่นได้ ส่วนองค์ประกอบหลักของบรรจุภัณฑ์ ประกอบด้วย สรรพคุณ วิธีใช้ ส่วนประกอบ คำเตือน มาตรฐานที่ได้รับ ปริมาณสุทธิ วันหมดอายุ สถานที่จัดจำหน่ายและผลิตอย่างชัดเจน ในส่วนของความพึงพอใจของผู้บริโภคต่อผลิตภัณฑ์เจลว่านหางจระเข้ พบว่า ลักษณะส่วนบุคคลมีผลต่อความพึงพอใจของผู้บริโภคต่อผลิตภัณฑ์ เช่น ผลิตภัณฑ์มีเนื้อเจลมีความนุ่มลื่นละเอียดบางเบา ด้านความชุ่มชื้นต่อผิวได้ดี ขจัดความหมองคล้ำและริ้วรอย การซึมซาบเข้าสู่ผิว การบรรจุภัณฑ์สวยงามและน่าสนใจ มีขนาดปริมาณที่พอเหมาะ มีรายละเอียดส่วนผสมและป้ายฉลากที่ชัดเจน อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05
เอกสารอ้างอิง
จุรีวรรณ จันพลา, วลี สงสุวงศ์, เพ็ญสินี กิจค้า และสุรีรัตน์ วงศ์สมิง. (2554). การพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์ผ้าทอไทยทรงดำเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มตามแนวทางเศรษฐกิจสร้างสรรค์. กรมส่งเสริมวัฒนธรรม.
ณรงค์ศักดิ์ วดีศิริศักดิ์. (2555). นวัตกรรมของการออกแบบบรรจุภัณฑ์เพื่อการตลาดเชิงสุนทรีย์: กรณีศึกษาบรรจุภัณฑ์น้ำผลไม้. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). สาขาวิชานวัตกรรมวิทยาการจัดการสื่อสาร, มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
ทิพากร สิทธิการิยะ. (2562). ประสิทธิผลของการทาเจลว่านหางจระเข้ 90 % ในการรักษาริ้วรอยรอบดวงตา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สาขาวิชาจิตวิทยา สำนักวิชาเวชศาสตร์ชะลอวัยและฟื้นฟูสุขภาพ, มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
วรุณกาญจน์ วริศเศรษฐ์ชาญ. (2552). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ของธุรกิจ OTOP กลุ่มผลิตภัณฑ์ผ้าไหมในกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสาร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ศิวฤทธิ์ พงศกรรังศิลป์. (2555). หลักการตลาด. กรุงเทพฯ: ท้อป.
ศิวาพัชญ์ จิรโชติเกศกุล และ ญษมณ ละทัยนิล. (2562). การพัฒนาตำรับผลิตภัณฑ์เจลทาผิวจากสารสกัดว่านหางจระเข้. ใน การประชุมวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรมระดับชาติ ครั้งที่ 5. (น.197-202). ราชบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
สิริญา ทุนมาก. (2553). การศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความพึงพอใจของผู้บริโภคในการดำเนินงานของร้านจำหน่ายหนังสือในเขตเทศบาลเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สาขาวิชาการบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.
อุทัยวรรณ สุดใจ. (2545). ความพึงพอใจของผู้ใช้บริการที่มีต่อการให้บริการขององค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทยจังหวัดชลบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สาขาวิชาสังคมวิทยาประยุกต์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Cochran, W.G. (1997). Sampling Techniques. John Wiley Sons; Third Edition.
Fuller, G.W. (1994). New Product Development from Concept to Marketplace. CRC Press, Inc. USA: Boca Raton, Florida.
Grunert, K.G. (2014). Consumer – Oriented New Product Development. San Diego: Encyclopedia of Agriculture and Food Systems.
Solomon, M. (2009). Consumer behavior: Buying, having and being. (8thed). Upper Saddle River, NJ: Pearson Education.
Wolman, B.B. (1978). Dictionary of behavioral science. Boston, MA.: PWS-Kent.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 สุธาสินี อัมพิลาศรัย
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
