ผลของโปรแกรมสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดต่อความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง ของเด็กหญิงที่ถูกกระทำรุนแรง ในสถานแรกรับเด็กหญิง เขตภาคกลาง* THE EFFECTS OF THERAPEUTIC RELATIONSHIP PROGRAM ON SELF ESTEEM AMONG GIRLS IN EXPOSURE TO VIOLENCE IN THE CENTRAL REGION

บทคัดย่อ

Abstract

Objectives: The purpose of this quasiexperimental study was to determine the effects of a therapeutic relationship program on the selfesteem among girls exposed to violence in a central region reception home for girls.
Methods: The samples were 60 girls aged between 13 and 17 who had experienced violence. The samples were divided equally into the experimental group and control group. Thirty girls in the experimental group received the therapeutic relationship program based on the Peplau theory. The program composed of 8 sessions, met once a week (2 hours per session) for 8 weeks. On the other hand, the 30 girls in the control group received usual care. The program was verified by three expertise. The data were collected using  personal information questionnaire and Rosenberg’ self-esteem scale. The reliability of the Rosenberg’ self-esteem scale was .86. Data were collected before and immediately after intervention. Data were analyzed using descriptive statistics, including the percentage, mean and standard deviation, and t-test.
Results: The findings revealed that (1) the self-esteem mean score of the experimental group after the  completion of the intervention was significantly higher than that before, and (2) the mean differences of self-esteem score before and after experiment of experimental group and control group were significantly different.
Conclusion: This study demonstrated that the therapeutic relationship program could be able to increase the self-esteem of girls who are victims of violence, so responsible persons and relevant agencies can use this program as an alternative form of treatment for girls who are victims of  violence to increase their self-esteem and happiness in their life.

บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดต่อความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของเด็กหญิงที่ถูกกระทำรุนแรง ในสถานแรกรับเด็กหญิง เขตภาคกลาง

วิธีการศึกษา: กลุ่มตัวอย่าง คือ เด็กหญิงที่ถูกกระทำรุนแรง มีอายุระหว่าง 13-17 ปี จำนวน 60 ราย  แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 30 ราย กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดตามแนวคิดทฤษฎีสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของเพลบพลาว (Peplau) ซึ่งโปรแกรมดังกล่าวได้รับการตรวจสอบคุณภาพโดยผู้ทรงคุณวุฒิ  จำนวน 3 ท่าน โดยกลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมจำนวน 8 ครั้งๆ ละ 2 ชั่วโมง สัปดาห์ละ 1 ครั้ง เป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ต่อเนื่องกัน กลุ่มควบคุม ได้รับการดูแลตามปกติ เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป และ แบบวัดความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของโรเซนเบิร์ก (Rosenberg) ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .86 เก็บข้อมูลก่อนการทดลองและหลังการทดลองทันที วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนาได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบที

ผลการศึกษา: พบว่า (1) ค่าเฉลี่ยคะแนนความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของกลุ่มทดลองหลังจากเสร็จสิ้นการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (M = 29.73, SD= 4.63; M = 29.73, SD= 4.63; t = 3.58) (p <.01) (2) ค่าเฉลี่ยของผลต่างคะแนนความรู้สึกมีคุณค่า ในตนเองก่อนและหลังการทดลองของกลุ่มทดลองแตกต่างจากกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( 1 = 3.87; 2 = 2.73; t = 5.97) (p < .001)
สรุป: การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าโปรแกรมสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดสามารถเพิ่มความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองได้ ดังนั้นเจ้าหน้าที่และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจึงสามารถนำโปรแกรมไปประยุกต์ใช้เพื่อเป็นทางเลือกในการบำบัดทางหนึ่งให้แก่เด็กหญิงที่ถูกกระทำรุนแรง ทั้งนี้เพื่อให้เด็กหญิงมีความรู้สึกมีคุณค่าภายในตนเองและนำไปสู่การดำเนินชีวิตที่มีความสุข