การรับรู้ความสามารถของตนเองในการปฏิบัติการพยาบาลสำหรับผู้ป่วยจิตเวชที่มีพฤติกรรมรุนแรงของพยาบาลฉุกเฉิน โรงพยาบาลชุมชนแม่ข่าย : กรณีศึกษา โรงพยาบาลกาญจนดิษฐ์

บทคัดย่อ

                วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาการรับรู้ความสามารถของตนเองในการปฏิบัติการพยาบาลสำหรับผู้ป่วยจิตเวชที่มีพฤติกรรมรุนแรงของพยาบาลฉุกเฉิน โรงพยาบาลชุมชนแม่ข่าย

                วิธีการศึกษา : เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา ศึกษาช่วงเดือนตุลาคมถึงเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2566 กลุ่มตัวอย่างเป็นพยาบาลวิชาชีพจำนวน 16 ราย ปฏิบัติการงานพยาบาลแผนกอุบัติเหตุฉุกเฉินและมีประสบการณ์ในการดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะฉุกเฉินทางจิตเวชที่มีพฤติกรรมรุนแรง คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง ดำเนินการเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามการรับรู้ความสามารถของตนเองในการปฏิบัติการพยาบาลผู้ป่วยจิตเวชที่มีพฤติกรรมรุนแรง ตามการปฏิบัติการทางการพยาบาล 5 ขั้นตอน ผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิเห็นตรงกันในทุกประเด็น ค่าดัชนีความสอดคล้อง 0.66 - 1.00 ทดสอบความเชื่อมั่นโดยหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟามีค่าระดับความเชื่อมั่นของแบบสอบถามเท่ากับ 0.98

                ผลการศึกษา : การประเมินการรับรู้ความสามารถของตนเองในการปฏิบัติการพยาบาลผู้ป่วยจิตเวชที่มีพฤติกรรมรุนแรงของกลุ่มตัวอย่าง พบว่า ส่วนใหญ่มากกว่าร้อยละ 80 ไม่มีประสบการณ์ในการใช้เครื่องมือคัดกรองผู้ป่วยจิตเวชที่มีพฤติกรรมรุนแรงและจำนวนครึ่งหนึ่งของกลุ่มตัวอย่างไม่มั่นใจการผูกยึดและการดูแลผู้ป่วยให้อยู่ในห้องแยก คิดเป็นร้อยละ 56.25 นอกจากนี้มีการสะท้อนมุมมองที่สำคัญ 2 ประเด็น คือ 1) แนวทางขั้นตอนการปฏิบัติการสำหรับกลุ่มผู้ป่วยจิตเวชที่มีพฤติกรรมรุนแรงชัดเจนและได้รับความร่วมมือจากทีมเป็นอย่างดี และ 2) แนวทางการพัฒนาการบริการ ได้แก่ (1) ควรมีอุปกรณ์ใช้ผูกยึดตามมาตรฐานและเพิ่มทักษะการผูกยึดให้กับพยาบาล และ (2) ควรมีการจำกัดพื้นที่ขณะรอผลการตรวจวินิจฉัยเพื่อป้องกันไม่ให้บุคคลอื่นถูกทำร้ายหรือทำร้ายตนเอง

                สรุป : ผลการวิจัยครั้งนี้ชี้ให้เห็นความสำคัญในการเตรียมความพร้อมทีมผู้ปฏิบัติการให้มีความรู้ มีทักษะที่จำเป็นเพื่อเข้าช่วยอย่างปลอดภัยและคงไว้ซึ่งการดูแลรักษาพยาบาลที่มีมาตรฐานและคำนึงถึงสิทธิผู้ป่วยเป็นสำคัญ