การพัฒนาโปรแกรมการพยาบาลแบบผสมผสานต่อการป่วยซ้ำในผู้ป่วยจิตเภทที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ : เพื่อพัฒนาโปรแกรมการพยาบาลแบบผสมผสานต่อการป่วยซ้ำในผู้ป่วยจิตเภทที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรง และเพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของการป่วยซ้ำระหว่างผู้ป่วยจิตเภทที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรงที่ได้รับการดูแลด้วยโปรแกรมการพยาบาลแบบผสมผสานกับที่ได้รับการพยาบาลตามปกติหลังสิ้นสุดการทดลอง และจำหน่ายเดือนที่ 1 และ 3
วิธีการศึกษา : เป็นการวิจัยและพัฒนา ทั้งหมด 7 ขั้นตอน กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยจิตเภทที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรง จำนวน 24 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 12 คน และกลุ่มควบคุม 12 คน วัดผลก่อนทดลอง หลังทดลอง และติดตามหลังการทดลอง 1 และ 3 เดือน เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย 1) โปรแกรมการพยาบาลแบบผสมผสานต่อการป่วยซ้ำในผู้ป่วยจิตเภทที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรง มีค่าความสอดคล้องหรือดัชนีของความสอดคล้องกันระหว่างกิจกรรมแต่ละข้อกับแนวคิดที่ใช้เท่ากับ 0.90 2) แบบบันทึกข้อมูลทั่วไป 3) แบบประเมินอาการทางจิตวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา สถิติที และการทดสอบด้วยฟิชเชอร์เอ็กแซค กำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
ผลการศึกษา : โปรแกรมที่พัฒนาขึ้น ประกอบด้วย การจัดการรายกรณีร่วมกับการบำบัดทางจิตสังคม คือ สัมพันธภาพบำบัด 4 ครั้ง สุขภาพจิตศึกษา 2 ครั้ง และสุขภาพจิตศึกษาครอบครัว 2 ครั้ง เป็นกิจกรรมกลุ่ม ระยะเวลารวมทั้งสิ้น 3 สัปดาห์ โดยผลการทดลองพบว่า การติดตามที่ 1 เดือน กลุ่มทดลองกลับมาป่วยซ้ำน้อยกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value = .027) แต่เมื่อติดตามที่ 3 เดือน กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมการป่วยซ้ำไม่แตกต่างกัน
สรุป : โปรแกรมการพยาบาลแบบผสมผสานสามารถป้องกันการป่วยซ้ำในผู้ป่วยจิตเภทที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรงได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์แล้ว เป็นลิขสิทธิ์ของสมาคมพยาบาลจิตเวชแห่งประเทศไทย
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต. (2563). คู่มือระบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรงสำหรับสถาบัน/โรงพยาบาลสังกัดกรมสุขภาพจิต. พรอสเพอรัสพลัส.
กรมสุขภาพจิต. (24 สิงหาคม 2565). รายงานผู้ป่วยมารับบริการด้านจิตเวช ประจำปีงบประมาณ 2562-2564. https://dmh. go.th/report/datacenter/dmh/.
กำทร ดานา. (2564). การพัฒนาบทบาทการดูแลผู้ป่วยจิตเวชของครอบครัวและภาคีเครือข่ายในชุมชน. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 30(3), 406-414.
คณะกรรมการพัฒนาระบบบริการและดูแลผู้ป่วยโรคจิตเภท. (2563). คู่มือแนวปฏิบัติการดูแลผู้ป่วยจิตเภทรุนแรง ยุ่งยาก ซับซ้อน (SMI) ด้วยระบบการจัดการรายกรณี ตามแนวคิด Recovery Oriented Service (ปรับปรุงครั้งที่ 2). โรงพยาบาลศรีธัญญา.
ชรัสนิกูล ยิ้มบุญนะ. (3 มิถุนายน 2561). หลักการและวิธีการเขียนคู่มือการพยาบาล.http://drive.google.com/ file/d/0B4a84Ctn67PbHINWFqRbk1KeGM/view.
ณัฐพณ บุตตะโยธี. (2564). กระบวนการป้องกันการกลับเป็นซ้ำของผู้ป่วยจิตเภทโดยชุมชนมีส่วนร่วมกับทีมสหวิชาชีพโรงพยาบาลโกสุมพิสัย อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม. วารสารวิชาการสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดมหาสารคาม, 5(9), 77-88.
เพลิน เสี่ยงโชคอยู่, วัฒนาภรณ์ พิบูลอาลักษณ์, สาวิตรี สุริยะฉาย, และสาวิตรี แสงสว่าง. (2566). การพัฒนารูปแบบผสมผสานการพยาบาลต่อการป่วยซ้ำและเสพซ้ำในผู้ป่วยจิตเภทที่ใช้เมทแอมเฟตามีน. วารสารสถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยา, 17(2), 62-77.
มาโนช หล่อตะกูล และ ปราโมทย์ สุคนิชย์. (2558). จิตเวชศาสตร์รามาธิบดี. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล.
วัฒนาภรณ์ พิบูลอาลักษณ์, จินตนา ยูนิพันธุ์, วิภาวี เผ่ากันทรากร, และวีรพล อุณหรัศมี. (2561). ผลของการจัดการรายกรณีโดยผู้ปฏิบัติการพยาบาลขั้นสูงต่อการป่วยซ้ำในผู้ป่วยจิตเภท. วารสารการปฏิบัติการพยาบาลและการผดุงครรภ์ไทย,5(2), 5-18.
วันวิสา โพธิ์อิ่ม, และอรพรรณ ลือบุญธวัชชัย. (2555). ผลของสุขภาพจิตศึกษาครอบครัวต่อพฤติกรรมป้องกันการป่วยซ้ำของผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 26(1), 50-61.
เวนิช บุราชรินทร์, และเพ็ญพักตร์ อุทิศ. (2554). ปัจจัยคัดสรรที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมรุนแรงของผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 25(3), 24-37.
สินิทธิ์ อนันทวัฒน์. (2565). การพัฒนารูปแบบการดูแลป้องกันการกำเริบซ้ำในกลุ่มผู้ป่วยจิตเวชที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรงที่รับบริการในโรงพยาบาลศรีสังวรสุโขทัย. https://hpc2appcenter.anamai.moph.go.th/academic/web/files/2566/research/MA2566-004-01-0000001154-0000001411.pdf
Anderson, C. M., Reiss, D. J., & Hogarty, G. E. (1986). Schizophrenia and the family a practitioner's guide to psychoeducation and management. A division of Guilford publications.
Bhattacharjee, D., Rai, A. K., Singh, N. K., Kumar, P., Munda, S. K. & Das, B. (2011). Psychoeducation: A Measure to Strengthen Psychiatric Treatment. Delhi Psychiatry Journal, 14(1), 33-39.
Boaz, T. L., Becker, M. A., Andel, R., VanDorn, R. A., Choi, J. & Sikirica, M. (2013). Risk factors for early readmission to acute care for persons with schizophrenia taking antipsychotic medications. Psychiatric services, 64(12), 1225-1229.
Brown, W. N. (2015). Psychoeducational groups: process and practice. Taylor and Francis Group.
Camacho Gomez, M., & Castellvi, P. (2020). Effectiveness of Family Intervention for Preventing Relapse in First Episode Psychosis Until 24 Months of Follow up: A Systematic Review with Meta analysis of Randomized Controlled Tria ls. Schizophrenia Bulletin, 46(1), 98-109.
Chong, H. Y., Teoh, S. L., Wu, D. B., Kotirum, S., Chiou, C. F., & Chaiyakunapruk, N. (2016). Global economic burden of schizophrenia: a systematic review. Neuropsychiatric Disease and Treatment, 12, 357-373.
Durbin, J., Lin, E., Layne, C. & Teed, M. (2007). Is readmission a valid indicator of the quality of inpatient psychiatric care?. The journal of behavioral health services & research, 34(2), 137-150.
Gleeson, J. F., Rawlings, D., Jackson, H. J., & McGorry, P. D. (2005). Early warning signs of relapse following a first episode of psychosis. Schizophrenia research, 80(1), 107–111.
Harwood, R. H. (2017). How to deal with violent and aggressive patients in acute medical settings. Journal of the Royal College of Physicians of Edinburgh, 47(2),176-182.
Iozzino, L., Ferrari, C., Large, M., Nielssen, O., & de Girolamo, G. (2015). Prevalence and risk factors of violence by psychiatric acute inpatients: A systematic review and meta-analysis. PloS One, 10(6), e0128536.
Jaramillo-Gonzalez, L. E., Sanchez-Pedraza, R. & Herazo, M. I. (2014). The frequency of rehospitalization and associated factors in Colombian psychiatric patients: a cohort study. BMC Psychiatry, 2(14), 161.
Lay, B., Blank, C, Lengler, S., Drack, T., Bleiker, M. & Rossler, W. (2015). Preventing compulsory admission to psychiatric inpatient care using psychoeducation and monitoring: feasibility and outcomes after 12 months. European Archives of Psychiatry and Clinical Neuroscience, 265, 209-217.
Niksalehi, S., Namazi, S., Tashk, M., Bavaghar, S., Afandi, M. & Jamalizadeh, F. (2019). Impact of Family Psychoeducation Intervention on Relapse Prevention in Hospitalized Psychiatric Patients. Hormozgan Medical Journal, 23(4), e86970.
Nuechterlein, K. H., Dawson, M. E., Ventura, J., Gitlin, M., Subotnik, K. L., Snyder, K. S., Mintz, J., & Bartzokis, G. (1994). The vulnerability/stress model of schizophrenic relapse: a longitudinal study. Acta Psychiatrica Scandinavica Supplementum, 382, 58-64.
Overall, J. E. & Gorham, D. R. (1962). The Brief Psychiatric Rating Scale. Psychological Report, 10(3), 799-812.
Peplau, H. E. (1991). Interpersonal relations in nursing: A conceptual framework of reference for psychodynamic nursing. Springer Publishing.
Powell, S. K., & Tahan, H. A. (2010). Case management: A practical guide for education and practice (3rd ed.). Lippincott Williams & Wilkins.
Priebe, S., Richardson, M., Cooney, M., Adedeji, O., & McCabe, R. (2011). Does the therapeutic relationship predict outcomes of psychiatric treatment in patients with psychosis? A systematic review. Psychotherapy and Psychosomatics, 80(2), 70-77.
Rao, C., Porapakkham, Y., Pattaraarchachai, J., Polprasert, W., Swampunyalert, N. & Lopez, A. D. (2010). Verifying causes of death in Thailand: Rationale and methods for empirical investigation. Population Health Metrics, 8(11), 1-13.
Tam, E., Engelsmann, F. & Fugere, R. (1996). Patterns of violent incidents by patients in a general hospital psychiatric facility. Psychiatric Services, 47(1), 86-88.
Walsh, E., Moran, P., Scott, C., McKenzie, K., Burns, T., Creed, F., Tyrer, P., Murray, R. M. & Fahy, T. (2003). Prevalence of violent victimization in severe mental illness. The British Journal of Psychiatry, 183(3), 233-238.
World Health Organization. (10 January 2022). Schizophrenia. https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/schizophrenia
