ผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มต่อความสามารถในการเผชิญปัญหาของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน EFFECT OF GROUP COUNSELING PROGRAM ON COPING ABILITY OF CAREGIVERS OF SCHIZOPHRENIC PATIENTS IN COMMUNITY

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: การวิจัยแบบกึ่งทดลองครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มต่อความสามารถในการเผชิญปัญหาของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน

วิธีการศึกษา: การศึกษาครั้งนี้ใช้แนวคิดการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มของ Mahler (1969) เป็นแนวทางในการดำเนินกิจกรรมเพื่อส่งเสริมและพัฒนาความสามารถในการเผชิญปัญหาของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภท กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชนในเขตสำนักงานสาธารณสุขอำเภอตาพระยา จังหวัดสระแก้ว โดยจับคู่ด้านเพศ อายุ และระยะเวลาการดูแลผู้ป่วย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละจำนวน 20 คน กลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามปกติ กลุ่มทดลองได้รับการดูแลตามโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม ซึ่งประกอบด้วย 4 ขั้นตอน คือ 1) ขั้นการก่อตั้งกลุ่ม 2) ขั้นการเปลี่ยนลักษณะของกลุ่ม 3) ขั้นการดำเนินงาน และ4) ขั้นยุติการให้คำปรึกษา ซึ่งได้รับการตรวจสอบความตรงของเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 5 ท่าน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลและแบบประเมินความสามารถในการเผชิญปัญหา มีค่าความเที่ยง .91 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยายและการทดสอบค่าที

ผลการศึกษา: ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้

1. ค่าเฉลี่ยของคะแนนความสามารถในการเผชิญปัญหาของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชนหลังได้รับโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม (= 2.60, SD = .12) สูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม (= .79, SD = .29) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05)

2. ค่าเฉลี่ยของคะแนนความสามารถในการเผชิญปัญหาของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชนกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม (= 2.60, SD = .12) สูงกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ (= 1.80, SD = .41) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05)

Objective: The purpose of this quasi-experimental research was to examine the effect of group counseling program on coping ability of caregivers of schizophrenic patients in community.

Methods: Group counseling theory (Mahler, 1969) was used as a theoretical framework to develop the program. A subjects of this study were caregivers of schizophrenic patients in a community in the Ta Phraya District Health Office, Sa Kaeo province. They were matched by sex, age and length of patient care, 20 per group. The control group received routine care, while the experimental group received group counseling program. The program comprised of four sessions: 1) The involvement stage 2) The transition stage 3) The working stage, and4) The ending stage. The intervention program was tested for content validity by five experts.Data were collected using the coping ability questionnaire. The cronbach ’s alpha coefficient was .91. Data were analyzed using descriptive and t-test statistics.

Results: Major findings of this study were as follows:

1. The mean score of coping ability of caregivers of schizophrenic patients in community after receiving group counseling program (= 2.60, SD = 0.12) was significantly higher than before participating in the program (= .79, SD = 0.29) (p <. 05).

2. The mean score of coping ability of caregivers of schizophrenic patients in community receiving group counseling program (= 2.60, SD = .12) was significantly higher than those of the control group (= 1.80, SD = .41) (p < .05).